ΕΕ: Η κρίση σας δεν είναι δική μου

Του Jose Ignacio Torreblanca, http://www.ecfr.eu, http://www.capital.gr

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αυτής της εβδομάδας δε θα λάβει τα αναγκαία μέτρα που απαιτούνται για να απαλύνει τον πόνο στη νότια Ευρώπη. Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το γράφημα και θα καταλάβετε το γιατί:  Η πηγή είναι το Ευρωβαρόμετρο 78/2012 σ. 13 και το ερώτημα ( Ποιά  από τις παρακάτω φράσεις εκφράζει καλύτερα την κατάσταση του νοικοκυριού σας;) προσπαθεί να μετρήσει το πόσο ανησυχούν οι Ευρωπαίοι για το μέλλον τους. Εξετάζει την προσωπική κατάσταση των πολιτών, αντί για την γενική τους αντίληψη για την κρίση. Οι επιλογές που δόθηκαν στους ερωτηθέντες είναι: «ζεις μέρα με τη μέρα» (κόκκινο), «Ξέρεις τί θα κάνεις στους επόμενους έξι μήνες» (μπλε), ή «Έχεις μια μακροπρόθεσμη προοπτική για τα επόμενα 1 ή 2 χρόνια» (μαύρο).  Οι απαντήσεις απεικονίζουν σαφώς το επίπεδο της προσωπικής ασφάλειας και της ανασφάλειας των πολιτών σε ολόκληρη την Ευρώπη. Επιπλέον, όταν ομαδοποιούνται ανάλογα με τη χώρα, αυτό που προκύπτει είναι ένας σαφής διαχωρισμός μεταξύ των χωρών οφειλετών και χωρών πιστωτών. Από την Ελλάδα (άκρα αριστερά), όπου το 70 τοις εκατό των πολιτών παραδέχονται ότι «ζει μέρα με την μέρα», μέχρι την Ισπανία, όπου σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού (47%) δηλώνει ότι η σημερινή του κατάσταση δε του επιτρέπει να κάνει μακροπρόθεσμα σχέδια για  το μέλλον. Ανάμεσα στις δύο χώρες και αντιμετωπίζοντας παρόμοια διλήμματα, βρίσκουμε τη Μάλτα, την Κύπρο, τη Βουλγαρία, την Πορτογαλία, τη Ρουμανία και τη Λετονία. 

Στο αντίθετο άκρο της κλίμακας βρίσκουμε τις καθαρά πιστώτριες χώρες: στην Αυστρία, τη Γερμανία και τη Φινλανδία, οι πολίτες αισθάνονται σίγουροι για το μέλλον τους. Το 46%, 56% και 50%, αντίστοιχα, αντιλαμβάνονται το μέλλον τους ως σταθερό και μόλις το 10%, 14% και 15% ισχυρίζονται πως «ζουν μέρα με την μέρα». 

Τώρα μπορούμε να δούμε το ίδιο είδος ανάλυσης σχετικά με την πολιτική κατάσταση σε κάθε κράτος μέλος της ΕΕ. Το δεύτερο γράφημα που ακολουθεί απεικονίζει την ικανοποίηση των πολιτών με τις εθνικές δημοκρατίες σε κάθε κράτος μέλος της ΕΕ (Ευρωβαρόμετρο 78/2012, ΕΡ19α, σ. 53). 

Οι μπλε γραμμές δείχνουν ότι οι πλέον ικανοποιημένοι με το πώς λειτουργούν οι εθνικές τους δημοκρατίες είναι οι πολίτες της Δανίας και της Σουηδίας (ο οποίοι παρεμπιπτόντως δεν είναι μέλη της ευρωζώνης), ακολουθούμενοι από τους κατοίκους του Λουξεμβούργου, τους Φιλανδούς, τους Ολλανδούς, τους Γερμανούς και τους Αυστριακούς, με ποσοστά ικανοποίησης που κυμαίνονται από 70% έως κι 90%. 

Από την άλλη πλευρά, μπορείτε να βρείτε την Ελλάδα, όπου το 89% των ανθρώπων εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους με την εθνική τους δημοκρατία και την Ισπανία, όπου το ίδιο κάνει το 66% των ερωτηθέντων. Ανάμεσα βρίσκουμε την Ιταλία και την Πορτογαλία (το 72% είναι δυσαρεστημένο). 

Τώρα μπορούμε να φανταστούμε πως μπορεί να πάνε οι συζητήσεις μεταξύ των 27 Ευρωπαίων ηγετών, που θα συναντηθούν αυτή την εβδομάδα για άλλη μια συνεδρίαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Και δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τα διαφορετικά επίπεδα πιέσεων υπό τα οποία ο κάθε ηγέτης θα πρέπει να λάβει αποφάσεις και πόσο μεγάλες είναι πραγματικά οι διαφορές που χωρίζουν την ομάδα. Από τη μία πλευρά υπάρχουν πολίτες που είναι βαθιά δυσαρεστημένοι με τις εθνικές τους δημοκρατίες και ανήσυχοι για το τί τους επιφυλάσσει το μέλλον εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν αισιόδοξοι πολίτες που είναι ικανοποιημένοι με την κατάσταση των δημοκρατιών τους. 

Εάν η κρίση μου δεν είναι κρίση σου και η κρίση σου δεν είναι κρίση μου, είναι δύσκολο να υιοθετήσει κανείς κάποιες πραγματικά ευρωπαϊκές αποφάσεις.

Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.ecfr.eu/blog/entry/euco_your_crisis_is_not_my_crisis