Αντιμεταρρυθμίσεων συνέχεια

Του Πάσχου Μανδραβέλη, Καθημερινή, 4.4.13

Είναι αλήθεια ότι το μόνο σκέλος του Μνημονίου που εφαρμόζεται κατά κεραία είναι η περικοπή των μισθών και συντάξεων. Αυτό γίνεται για δύο λόγους. Πρώτον, τα δημοσιονομικά αποτελέσματα των επαχθών μέτρων είναι άμεσα και εμφανή, με αποτέλεσμα ουδείς από το πολιτικό προσωπικό να μπορεί να κοροϊδέψει την τρόικα. Δεύτερον, υπάρχει η αυταπάτη ότι το πολιτικό κόστος τέτοιων μέτρων εξάγεται στους κακούς Ευρωπαίους και στους χειρότερους Γερμανούς. Αντιθέτως, οι δομικές μεταρρυθμίσεις, που θα έκαναν τη λιτότητα μικρότερη, καρκινοβατούν. Οχι μόνον γιατί αποδίδουν σε μέλλοντα χρόνο. Κατ’ αρχάς οι υπουργοί ξέρουν ότι με την αλλαγή του κράτους μειώνεται το δικό τους βιλαέτι. Δεύτερον, κάθε αλλαγή σπάει κατεστημένα συμφέροντα, οι τρόφιμοι των οποίων ψηφίζουν και χρεώνουν το ξεβόλεμά τους πρωτίστως σε συγκεκριμένους υπουργούς. Οποιοι δεν μας πιστεύουν ας ρωτήσουν τη γνώμη κάποιου ταξιτζή για τον κ. Γιάννη Ραγκούση. Για να μην προχωρούν οι δομικές αλλαγές, το πολιτικό προσωπικό ανέπτυξε ευφάνταστες τακτικές. Μία από αυτές είναι να φτιάχνει νέους θεσμούς που προβλέπονται από το Μνημόνιο και μετά να τους υπονομεύει. Γράφαμε χθες (3.4.2013) για τη Γενική Γραμματεία Εσόδων, η οποία συστάθηκε, ανακοινώθηκε κι έκτοτε ούτε αρμοδιότητες της δίδονται ούτε τα μέσα να δουλέψει. Αντιθέτως, κύκλοι της κυβέρνησης καλλιεργούν την ιδέα ότι υπεράνω της ανεξάρτητης αρχής πρέπει να είναι κάποιος ελεγχόμενος από το γκουβέρνο, κατά προτίμηση αποτυχών βουλευτής.

Τα ίδια και (μπορεί να αποδειχθεί) χειρότερα γίνονται με την Ανεξάρτητη Αρχή που επιβλέπει τις προμήθειες του Δημοσίου. Ολοι ξέρουμε ότι αυτός είναι ο πιο αμαρτωλός κλάδος της οικονομίας, που συνετέλεσε τα μάλα στη χρεοκοπία της χώρας. Σύμφωνα με το Κοινοτικό Δίκαιο, αλλά και κατ’ επιταγήν του Μνημονίου, συστάθηκε η «Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων» (ΕΑΑΔΗΣΥ). Αρχισε να δουλεύει, αλλά ο κρατικός μηχανισμός (ειδικά τα νοσοκομεία) συνέχισε τις απευθείας αναθέσεις. Οταν όμως έφτασε η εποχή της πληρωμής, οι προμηθευτές, που πήραν –Κύριος οίδε πώς– τη δουλειά δεν μπορούσαν να πληρωθούν, εξαιτίας του νόμου 4013/201 που προβλέπει τον έλεγχο.

Κανένα πρόβλημα: στο 153σέλιδο σχέδιο νόμου «Διαμόρφωση φιλικού αναπτυξιακού περιβάλλοντος» εμφιλοχώρησε μια διάταξη γραμμένη κατά τον κλασικό ακατανόητο τρόπο: Τροπολογία στην «Τροποποίηση διατάξεων του Ν. 4013/2011: Η υποπερίπτωση δδ) της περίπτωσης γ) της παραγράφου 2 του άρθρου 2 αντικαθίσταται...» έτσι ώστε να μην υπάρχει ούτε γάτα ούτε ζημιά για όσους έκαναν απευθείας προμήθειες από το 2011 που υπάρχει η αρχή μέχρι σήμερα! Το αποκορύφωμα της φαυλότητας: ψηφίζουμε ένα νόμο, φτιάχνουμε μια Αρχή για τα μάτια της τρόικας και μετά περνάμε μια τροπολογία που να ακυρώνει την Αρχή.

Στο πλαίσιο ντε φάκτο ακύρωσης του ανεξάρτητου μηχανισμού ελέγχου των προμηθειών του Δημοσίου, πέρασε μία ακόμη πονηρή διάταξη, που προβλέπει ότι τα μέλη της πρέπει να είναι «πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης». Αυτό ακούγεται ωραίο, αλλά με δημοσίους υπαλλήλους –προσοχή!– όχι διοικητικούς, αλλά μέλη της Αρχής βοηθάει πολύ τους εκάστοτε κυβερνώντες να κάνουν παιχνίδι σε έναν τομέα όπου «τα λεφτά είναι πολλά». Κουτοπονηριές, που θα πληρώσουμε πάλι οι φορολογούμενοι...