Papakonstantinou Syndrome

Του Νίκου Γεωργιάδη, Athens Voice

Ο Χρύσανθος Λαζαρίδης τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση. Η «Επιχείρηση Καθαρά Χέρια» θα αποδειχθεί εντέλει η αποδοτικότερη προεκλογική καμπάνια ever. Στην 6η πτέρυγα του Κορυδαλλού ετοιμάζουν νέα διαρρύθμιση στα κελιά για να έχουν τη δυνατότητα φιλοξενίας περισσοτέρων ενοίκων. Οι έρευνες οδηγούν αναπόφευκτα σε νέες προφυλακίσεις. Στη λίστα αναμονής ηχηρά ονόματα, αλλά οι «λεπτομέρειες» των ερευνών καθυστερούν λόγω του όγκου των φακέλων. Γιάννος Παπαντωνίου και Σπήλιος Σπηλιωτόπουλος πρωταγωνιστούν σε αυτή τη διαδικασία.

Ο Αντώνης Σαμαράς σχεδιάζει να καρπωθεί τα αποτελέσματα της επιχείρησης αλά Ντι Πιέτρο. Μόνο που στην Ιταλία η κάθαρση οδήγησε στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Η Ιταλία είναι συνηθισμένη σε λιμπρέτο τύπου Opera Buffa. Στην Ελλάδα είμεθα συνηθισμένοι στον μπερντέ του Καραγκιόζη. Πρόκειται για δύο διαφορετικά μοντέλα κουλτούρας. Στο Μαξίμου κάνουν την πάπια και διατηρούν αποστάσεις από τις αναταραχές που προκαλούν οι έρευνες για τη λίστα Λαγκάρντ.

Ξέρουν ότι στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ υπάρχουν πολλοί που αρνούνται να υποστηρίξουν τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε αυτή την ιδιότυπη περιδίνησή του. Άλλωστε είναι και η μυστική ψηφοφορία για την Προανακριτική, που δυσκολεύει τα πράγματα. Φαντάσου η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να υπερισχύσει τελικά εκείνης της συγκυβέρνησης και να παραπεμφθεί και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Λιγουλάκι δύσκολο, βεβαίως, αφού η πολιτική άλγεβρα προβλέπει το αντίθετο. Αλλά σε καιρούς χαλεπούς όλα μπορούν να γίνουν, ακόμη και να «ανακαλυφθούν» υδρογονάνθρακες στη Γαύδο, άντε και στα ανοιχτά της Παλαιόχωρας.

Στην Ιπποκράτους επιχαίρουν. Το γιατί παραπέμπει ευθέως στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή. Επιτέλους, λένε, ο Βενιζέλος έχει ρόλο να παίξει και χώρο για πολιτικούς ελιγμούς να κάνει και πραγματικό εχθρό να υποδείξει. Τον περίφημο Ιωάννη Διώτη, δεξί χέρι παλαιόθεν του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Προφανώς εκεί βρίσκονται σε καθεστώς αντικαταθλιπτικής καταστολής.

Στη ΔΗΜΑΡ συνεδριάζουν. Είναι απίστευτο το πόσο συχνά συνεδριάζουν στην Αγίου Κωνσταντίνου. Μετά τον Μιχελογιαννάκη, που έφυγε μόνος του, οι άλλοι δύο βουλευτές, ο Βουδούρης και ο Μουτσινάς, απομακρύνθηκαν με υπογραφή προέδρου του κόμματος. Η ΔΗΜΑΡ πληρώνει το τίμημα του ανοίγματός της στους πασοκογενείς. Σύντομα θα το πληρώσει στο ακέραιο και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχουμε καιρό γι’αυτά.

Στην Κουμουνδούρου προβαίνουν σε έναν υπεραπλουστευμένο συλλογισμό. Αν το ΠΑΣΟΚ καταρρεύσει ολοκληρωτικά τότε θα ενισχυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ. Η σταδιακή και αναπόφευκτη διάλυση των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που αποτελεί παρενθετικό μόρφωμα, θα ενισχύσει τη ΝΔ και λιγότερο τη Χρυσή Αυγή. Μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ θα παιχθεί ένα παιχνίδι επιρροής στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Σε αυτό το παιχνίδι η Αγίου Κωνσταντίνου επιθυμεί να έχει πρωτεύοντα ρόλο. Για το λόγιο αυτό απέρριψε την εισήγηση των Νίκου Μπίστη και Θόδωρου Μαργαρίτη. Ο Μπίστης ήδη είπε ένα μισό αντίο. Αυτά όμως είναι σχέδια επί χάρτου.

Στην Αγίου Κωνσταντίνου επενδύουν στη μακροημέρευση του κυβερνητικού σχήματος. Θεωρούν, και έχουν δίκιο έως ένα σημείο, ότι κάθε μέρα που περνά ο ΣΥΡΙΖΑ θα καλείται να επιλύσει προβλήματα εσωτερικής συνοχής, επικοινωνιακής παρουσίας, ενιαίου πολιτικού λόγου, ξεκάθαρης πολιτικής εικόνας και κρυστάλλινης πολιτικής γραμμής. Με λίγα λόγια στη ΔΗΜΑΡ πιστεύουν πως ο χρόνος είναι σύμμαχος και εχθρός του Αλέξη Τσίπρα. Με μία διαφορά. Στο ελληνικό πολιτικό τοπίο, ο ορθολογισμός είναι μειονέκτημα.

Ο Γιάννης Στουρνάρας θα αποδειχθεί ως ο σημαντικότερος αντίπαλος του Χρύσανθου Λαζαρίδη (συγνώμη... του Αντώνη Σαμαρά). Είναι αυτός που δίνει το «στίγμα» στους παράγοντες του εξωτερικού. Δεν είναι εντυπωσιακός ούτε γοητευτικός. Δεν είναι χαρισματικός, αλλά είναι σοβαρός. Γύρω του στήνεται ένας «κύκλος προσδοκιών». Δεν διαδραματίζει ρόλο «εισαγγελέα», αλλά παραπέμπει σε αυστηρό δάσκαλο της εποχής του μαυρόασπρου κινηματογράφου. Είναι συμπαθητικά αντιπαθής, δηλαδή. Προσέξτε τον. Η Ευρώπη και η Ελλάδα έχουν ανάγκη από αυστηρούς δασκαλάκους.

Στην Ιταλία ένας άλλος «κοινός άνθρωπος», ο Μπερσάνι, «χτυπά» πρωθυπουργία με την ανοχή και τη βοήθεια του κεντρώου Μόντι. Μία από τα ίδια, δηλαδή. Η σύνθεση της πολιτικής σούπας αποτελείται από ταυτόσημα υλικά. Ο «άοσμος» Ολάντ τρίβει και αυτός τα χέρια του. Η Γαλλία τα καταφέρνει χωρίς κραυγές. Οι παροικούντες των Βρυξελλών γνωρίζουν από πρώτο χέρι πως το Παρίσι, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, στρίμωξε το Βερολίνο. Η κεντροδεξιά Μαδρίτη προτιμά σε αυτή τη φάση κεντροαριστερό εραστή. Κάπως έτσι στήνονται οι παροδικές, αλλά τόσο χρήσιμες συμμαχίες.

Η δεύτερη θητεία Ομπάμα βάζει τα θεμέλια της επόμενης 20ετίας της αμερικανικής πολιτικής. Οι ΗΠΑ ξέρουν πως το 2030 θα είναι η δεύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο και πως χώρες όπως η Βραζιλία, η Ινδία και η Τουρκία θα διαδραματίζουν σημαντικότερο ρόλο από την Ευρώπη. Στρατηγική επιλογή των ΗΠΑ είναι ο Ειρηνικός. Η αμερικανική στρατιωτική ισχύς θα βασιστεί σε τεχνολογίες και όχι σε ανθρώπινους πόρους. Ορισμένοι στην Ουάσιγκτον προτρέπουν προς μία συμμαχία με την Κίνα, που θα είναι η πρώτη οικονομική δύναμη στον κόσμο.

Η Ευρώπη δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα. Η παρακμή της, οικονομική και δημογραφική, θα συνεχιστεί. Η Μέση Ανατολή θα εξακολουθεί να «βράζει» κατά τη διάρκεια της επόμενης 20ετίας. Το Πακιστάν και το Αφγανιστάν ενδεχομένως να εξαφανιστούν από το χάρτη, ακόμη και ως κρατικές οντότητες. Ελλοχεύει ο κίνδυνος ακόμη και πυρηνικού σεναρίου σε αυτή τη γωνιά της γης, όπου οι αντιφάσεις είναι ισχυρότερες του ενστίκτου επιβίωσης. Όχι, τα παραπάνω δεν αποτελούν τμήμα του Καζαμία της ATHENS VOICE, αλλά πυρήνα της ανά τετραετία δημοσιοποίησης της έκθεσης του «National Intelligence Council» των ΗΠΑ.

Στη μικρή αυτή χώρα του Αίμου, αρχίζει μία παρατεταμένη περίοδος καθαρτηρίου όπου θα κυριαρχεί ο «Εισαγγελισμός», δόγμα που κατά τη γνώμη ορισμένων θα συμβάλει στην κάθαρση του πολιτικού σκηνικού. Στην πράξη, οι εξελίξεις ενδεχομένως να επιβεβαιώσουν τη σθεναρή απαισιοδοξία που εκφράζει η Κική Δημουλά στην πολύ πρόσφατη συνέντευξή της στη «Herald Tribune». Στο Μαξίμου θεωρούν πως αυτή η περίοδος θα συντηρικοποιήσει έτι περισσότερο τα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα, που αποτελούν τη μεγάλη μάζα της δεξαμενής ψήφων της ελληνικής Δεξιάς. Κατά τους αναλυτές αυτού του πολιτικού φάσματος, ο Αντώνης Σαμαράς θα μπορέσει να διεκδικήσει ρόλο «Σαρκοζί» στο πολιτικό σκηνικό. Αυτή η πολιτική εικόνα, κατά τη γνώμη των συμβούλων του, θα του επιτρέψει να συμπιέσει τη δεξαμενή ψήφων της Άκρας Δεξιάς, δηλαδή της Χρυσής Αυγής. Είναι το δόγμα που επέτρεψε στον Σαρκοζί να αποστεώσει το κόμμα του Ζαν Μαρί Λεπέν. Έτσι θα δικαιολογούσε ο Αντώνης Σαμαράς την περιφερειακή παρουσία στο κόμμα του ακροδεξιών φωνών με κεντροδεξιό μανδύα, που αλωνίζουν στο διαδίκτυο και το δεξιό Τύπο, ως αντίβαρο στις όποιες θεσμικές προθέσεις του Νίκου Δένδια και των εκσυγχρονιστών της Συγγρού.

Η Έλλη Στάη επιτέλους άδραξε το τηλεοπτικό momentum και συνομίλησε διά ζώσης με το πρόσωπο των ημερών. Ο συνεντευξιαζόμενος(;) ήταν συγκινητικά αφελής. «Με θεωρούν τόσο βλάκα» είχε πει προ ημερών σε κάποιο δημοσιογράφο. Όχι, παιδί μου, άφησέ τους να λένε. Εσύ είσαι το εξυπνότερο πλάσμα του κόσμου και, πάντως, ευφυέστερο του Δημήτρη Δρούτσα.