Η Εφημερίδα των Συντακτών. Μια πρώτη, πρόχειρη αξολόγηση

Του Δημήτρη Φύσσα, Athens Voice 

Συνολικά, αυτό που είδα εγώ από την πρώτη σελίδα είναι λαϊκισμός, χαμηλή ποιότητα, κολακεία των Ελλήνων / λαού /αναγνωστών (του παρόντος φύλλου και της παλιάς «Ελευθεροτυπίας») και απλοϊκός αντιγερμανισμός. Και στην ίδια γραμμή συνεχίζει μεγάλο μέρος της εφημερίδας- όχι όμως όλο.

 Σήμερα κυκλοφόρησε «Η εφημερίδα των συντακτών». Πρόκειται για άτυπη συνέχεια της παλιάς «Ελευθεροτυπίας», με την έννοια ότι πολλοί παλιοί εργαζόμενοι σε κείνη την εφημερίδα βρίσκονται τώρα στην καινούργια (μαζί με άλλους). Διευθυντής είναι ο Νικόλας Βουλέλης, διευθυντής σύνταξης ο Σταμάτης Νικολόπουλος και σύμβουλος έκδοσης ο Κωνσταντίνος Τσουκαλάς (που «χτυπάει» κιόλας μ΄ ένα μάλλον συγκεχυμένο κείμενο στη σελ. 7). Το φύλλο θα είναι γνήσια απογευματινό και θα κυκλοφορεί έξι μέρες της βδομάδα, δηλαδή χωρίς κυριακάτικη έκδοση. Τιμή, η συνήθης των ανταγωνιστών του:

1,30 €. Κατά τις πληροφορίες που δίνει η ίδια η εφημερίδα, πρόκειται για συνεταιριστική και αυτοχρηματοδοτούμενη έκδοση. Ακόμα, αν έχω καταλάβει καλά απ΄ όσα κυκλοφορούν στην πιάτσα, τα στελέχη είναι εκλεγμένα και ανακλητά. Εφόσον ισχύ(σ)ουν όλα τα παραπάνω, μιλάμε για πολύ ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία, πρωτοφανή απ΄ ό,τι ξέρω για κανονικό καθημερινό φύλλο. Να δούμε αν θα μακροημερεύσει.

Ενδιαφέρον είναι ότι «Η εφημερίδα των συντακτών» στεγάζεται στην Κολοκοτρώνη 8, εκεί όπου είχε ξεκινήσει η «Ελευθεροτυπία», ενώ και ο τίτλος της ο χαρακτηρισμός της προκατόχου της. Φυσικά δεν υπάρχει οικογένεια Τεγόπουλου, ιδιοκτήτης εμφανίζεται η «Ανεξάρτητα Μ.Μ.Ε. ΑΕ», προφανώς η συνεταιριστική οργάνωση που προανέφερα.

Όσον αφορά την πολιτική της γραμμή, η καινούργια εφημερίδα δηλώνει ότι απευθύνεται σε πολύ ευρύ φάσμα αναγνωστών, «από τις παρυφές της συντηρητικής παράταξης μέχρι την Άκρα Αριστερά» (κύριο άρθρο, σελ. 2). Κατά τα άλλα, όπως σχεδόν το σύνολο των εφημερίδων, δηλώνει ανεξάρτητη, πλουραλιστική, μη διαπλεκόμενη, (επι)κριτική προς την εκάστοτε εξουσία κλπ.

Αγόρασα το φύλλο, το διάβασα «στα πεταχτά» (όπως ήταν ο τίτλος της στήλης του Μανταίου). Τίτλος («Εφημερίδα» - «Ελευθεροτυπία»), γραμματοσειρά του τίτλου, λογότυποι (τρεις πένες - ακόντια αντί για μια της προκατόχου), αυτοχαρακτηρισμός («Ανεξάρτητη απογευματινή εφημερίδα»), σύνθημα «Για την ελευθεροτυπία και την ενημέρωση» (δεξιά του τίτλου) και στήσιμο, ειδικά στην πρώτη σελίδα, θυμίζουν προκλητικά «Ελευθεροτυπία». Αυτό ισχύει και για πολλές (όχι όλες) εσωτερικές σελίδες, ιδ. για τα «Παρασκήνια» με το χαρακτηριστικό για την παλιά εφημερίδα «άπλωμα» σε δυο σελίδες.

Στην πρώτη σελίδα, ο κεντρικός τίτλος είναι «Τα τρία συνεταιράκια», το καπέλο «Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης γαντζωμένοι στην εξουσία. Ο λαός στους δρόμους». Από κάτω τρία «κεφαλάκια» με τους τρεις πολιτικούς ηγέτες της συγκυβέρνησης, μόνο που του Κουβέλη είναι προφίλ και σκιά, προφανώς γιατί η συνέχιση της πορείας του είναι αβέβαιη. Στο σύντομο κειμενάκι που ακολουθεί («Οι εργαζόμενοι κατεβαίνουν στους δρόμους…» κλπ), παρεμβάλλεται ειδικό, μεγάλο και περίοπτο αναγγελτικό «Εκλογές ζητάει ο Αλέξης Τσίπρας». Πολύ μεγάλο μέρος τη σελίδας καλύπτει γελοιογραφία του Γιάννη Καλαϊτζή, όπου ο Βενιζέλος (χασάπης) και ο Κουβέλης (βοηθός του; γκαρσόνι;) ετοιμάζονται να σφάξουν την Ελλάδα - γουρουνάκι, πάνω σ΄ ένα «Γεφύρι της άρπας», που είναι το σώμα - λάστιχο ενός κυρίου (Σαμαράς;), ο οποίος αγκαλιάζει χαμογελαστός σε πρώτο πλάνο ένα τσουβάλι που γράφει «19 ΔΙΣ», ενώ τα γόνατά του στηρίζονται σ΄ένα τόμο που γράφει «Μνημόνιο». Από κάτω κυλάει ένα ποτάμι με ακαθαρσίες. Ο Βενιζέλος λέει: «Η μια έχτισε την Ντοϋτσε (sic) Μπανκ, την Γκόλνμαν Ζακς (sic) η άλλη, η τρίτη η καλλίτερη (sic) της άρπας το γεφύρι». Ο Κουβέλης λέει «Πες κάτι και για τα εργασιακά Μπένι». Τα υπόλοιπα έξι αναγγελτικά της πρώτης σελίδας είναι: «Γαβράς εναντίον των τραπεζών», «Ένα εκατ. Έλληνες κάτω από το όριο της φτώχειας», «Απειλούν μάρτυρα σκανδάλου», «Η θεσμική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής», ένα διεθνές (αμερικάνικες εκλογές) κι ένα αθλητικό (το ματς ΠΑΟ - ΑΕΚ). (Ολόκληρη πρώτη σελίδα υπάρχει στο http://www.efsyn.gr).

Συνολικά, αυτό που είδα εγώ από την πρώτη σελίδα είναι λαϊκισμός, χαμηλή ποιότητα, κολακεία των Ελλήνων / λαού /αναγνωστών (του παρόντος φύλλου και της παλιάς «Ελευθεροτυπίας») και απλοϊκός αντιγερμανισμός. Και στην ίδια γραμμή συνεχίζει μεγάλο μέρος της εφημερίδας- όχι όμως όλο.

Ξεφυλλίζοντας την εφημερίδα αλλά ιδίως μελετώντας τη λίστα των δημοσιογράφων, πολύ πρόχειρα και από μνήμης σημείωσα ορισμένες απουσίες: Παπαδοπούλου, Μικελίδης, Θ. Τσάτσης, Σπυρόπουλος, Μαλανδράκης, Μαστοράκης, Πολυμίλης, Τσιώρου, Παντελάκης, Στάθης, Τριάντης, Βλαστάρης, Χρονάς, Βότσης, Καρελιάς, Κοραή, Σιώκος, Φωτόπουλος (ανεξάρτητα από το ότι δεν άρεσαν σε μένα προσωπικά όλες οι προαναφερθείσες πένες και ανεξάρτητα από το ότι έπαιρνα την εφημερίδα για να διαβάσω μια στήλη ή μια σελίδα μόνο κάποιων από αυτούς).

Παρόντες- ούσες, σε τούτο το φύλλο ή στις δύο λίστες (δημοσιογράφοι - εξωτερικοί συνεργάτες) για τα επόμενα, μεταξύ άλλων οι εξής: Γεωργακοπούλου (μεγάλο ατού), Ασημακόπουλος, Καλαϊτζής, Μάτση, Τ. Παππάς (άλλο μεγάλο ατού, υπεύθυνος και της σαββατιάτικης έκδοσης που θα έχει και κυριακάτικες αξιώσεις), Τζαναβάρα (πολύ καλή γνώστρια των αντικειμένων της), Φάις (ίσως ο σημαντικότερος Έλληνας συγγραφέας της γενιάς μου), Ψαρρά, Ψαρράς, Κωστόπουλος (ικανοί αναδιφητές, άσχετα αν συμφωνεί κανείς μαζί τους πάντα ή όχι), Σταματόπουλος (στη σελίδα, τη γλώσσα, τη στίξη και τη γραμμή του Τριάντη∙ π.χ. «Είμαστε, άρα, ιστορικώς, υποχρεωμένοι να αντιστεκόμαστε»), Μανταίος (αθηναιογράφος - χρονογράφος πρώτης γραμμής που επανέκαμψε), Ορνιθόπουλος (που επιχειρεί ανανέωση της σκακιστικής στήλης), Κιάος (αξιοδιάβαστο άρθρο), Κοροβέσης, Κωσταρέλου, Μίχας (ένας φιλελεύθερος ανάμεσά μας!), Μιχαηλίδης, Τσαουσίδης, Δαμιανίδη (άλλη σπουδαία χρονογράφος) και πολλοί πανεπιστημιακοί /πεζογράφοι / ποιητές / πολιτικοί και γενικά λόγιοι άνθρωποι, όπως, μεταξύ άλλων οι: Δαβέτας, Γιαννουλόπουλος, Βεργόπουλος, Ζορμπά, Σπουρδαλάκης, Δημηρούλης, Βερναρδάκης, Γραμματικάκης, Γκανάς, Λιάκος, Χαραλάμπης, Δρετάκης, Στόγιας, ο σεβαστός και αειθαλής Η. Χ. Παπαδημητρακόπουλος και δυο λαμπροί μεταφραστές, ο Αχ. Κυριακίδης και ο Γ. Χάρης (αφήνω στη άκρη τις άλλες ιδιότητές τους).

Γνώμη μου: εφημερίδα που στηρίζει απροκάλυπτα το ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα, αλλά έχει και αξιόλογα πράγματα για να διαβάσει ο μη συριζαίος ή μη ενδιαφερόμενος για την πολιτική αναγνώστης. Βγήκε σε συγκυρία ευνοϊκή για το ΣΥΡΙΖΑ (ανοδική τάση), αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα σταθεί οπωσδήποτε. Φυσικά δεν ξέρω τι χρήματα έχουν επενδυθεί κι αν θα τα φέρνει πίσω η κυκλοφορία και η διαφήμιση, ούτε τι κόστος εχει η έκδοση. Η γενικότερη εποχή για τον ελληνικό τύπο δεν είναι καλή. Μόλις περάσει ο ενθουσιασμός της αρχής, να δούμε που θα πλασαριστεί η κυκλοφορία της. Ακόμα: μέτρησα δώδεκα ρεκλάμες, τις περισσότερες ολοσέλιδες, θα τις διατηρήσει; Και τέλος, θα βάλει ή όχι προσφορές ή θα δοκιμάσει να σταθεί σκέτη;

Απ΄όλα αυτά θα εξαρτηθεί η συνέχεια του καινούργιου φύλλου. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε.

---

Υ.Γ. Εκ των προτέρων ζητώ συγνώμη, αν έχω κάποιο λάθος με τα ονόματα. Γράφω γρήγορα, για να προλάβω την ιντερνετική επικαιρότητα. Περιμένουμε τα νέα από την Κεντρική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ, τον προϋπολογισμό, τις απεργίες, το πολυνομοσχέδιο, την κρίσιμη ψηφοφρία, την τρόικα κλπ κλπ