«Να μη βγει κανένα σκουλήκι έξω»

Του Κωνσταντίνου Zούλα, Καθημερινή, 11.11.12

«Αλήτεεες! Μην τολμήσετε να βγείτε έξω. Αλήτες, ε, αλήτες!» Οσοι βρεθήκαμε την Τετάρτη στο Κοινοβούλιο για να καλύψουμε την ψηφοφορία, γίναμε μάρτυρες απίστευτων σκηνών που δύσκολα περιγράφονται. Την ξανθιά κυρία που ούρλιαζε έξω ακριβώς από την κεντρική είσοδο της ολομέλειας σιγοντάριζαν δεκάδες συνάδελφοί της –επίσης εκτός εαυτού– που σε έκαναν να τρομάζεις με τη γηπεδική οργή τους, εντός του υποτιθέμενου ναού της Δημοκρατίας. «Γιώργοοο, εσύ πήγαινε να φράξεις την άλλη πόρτα. Μήτσο, εσύ από εδώ μαζί μου», φώναζε ένας άλλος. «Για να μη βγει κανένα σκουλήκι έξω», συμφωνούσε μια άλλη παραδίπλα, και το πλήθος όλο και μεγάλωνε κυκλώνοντας την αίθουσα. Τα σκουλήκια, όπως ήταν αναμενόμενο, τρόμαξαν διότι οι εξεγερμένοι υπάλληλοι θύμιζαν ποντικούς που εμφανίστηκαν ξαφνικά κατά δεκάδες από τις συνήθως κλειστές «φωλιές» των γραφείων τους, όταν φοβήθηκαν ότι κινδυνεύει το «τυρί» τους. Και όταν ξεμύτισαν οι πρώτοι βουλευτές από την αίθουσα, οι δημοσιογράφοι πια τα χάσαμε εντελώς. Δεν ήταν μόνον ότι υπάλληλοι απειλούσαν να τους προπηλακίσουν. Το σοκαριστικό ήταν ο τρόπος με τον οποίο τούς απευθύνονταν. Ο κ. Χρυσοχοΐδης έγινε ξαφνικά ο «άσε μας, ρε Μιχαλάκη», ο κ. Καμμένος «Πανούλη, να τα πεις αλλού αυτά, ρε», ο κ. Κουβέλης «να δούμε το κομματάκι σου τι θα κάνει», ενώ ο συνάδελφος Δημ. Τάκης έφαγε και μερικές ψιλές όταν αποτόλμησε να σηκώσει το τηλέφωνό του για να απαθανατίσει το πρωτοφανές μπάχαλο.

Λίγο αργότερα, ένας μεσήλικος, που μάλλον ήταν κάποιος εκπρόσωπός τους, έκανε νεύμα σε όσο περισσότερους μπορούσε και τους είπε χαμηλόφωνα: «Δεν θέλω πανηγυρισμούς, αλλά πήγαμε στον Βαγγέλη (εννοούσε τον κ. Μεϊμαράκη) και αυτό που θα πει σε λίγο ο Στουρνάρας θα μας επιτρέψει να γυρίσουμε στα γραφεία μας».

Το πώς διορίστηκαν οι εκατοντάδες αυτοί υπάλληλοι στη Βουλή και τα σκανδαλώδη προνόμια που εξακολουθούν να απολαμβάνουν θα τα έχετε ήδη πληροφορηθεί – αρκεί να δει κανείς το υπερσύγχρονο νηπιαγωγείο εντός του Κοινοβουλίου στο οποίο φοιτούν δωρεάν τα παιδιά τους. Γι’ αυτό και όσοι βρεθήκαμε την Τετάρτη στη Βουλή νιώσαμε σαν να ζούμε με έναν τρομακτικό συμβολισμό τον λόγο που η χώρα βρίσκεται στη σημερινή κατάντια της. Ηταν –πώς να το πω– σαν οι βουλευτές να βρήκαν ξαφνικά τον δάσκαλό τους από αυτούς που κατεξοχήν καλοβόλεψαν στο ίδιο τους τον «οίκο». Δηλαδή τους συγγενείς τους, τους κουμπάρους τους και τους κοντοχωριανούς τους. Γι’ αυτό και αναρωτηθήκαμε μήπως, τελικά, όσοι κατάντησαν έτσι αυτή τη χώρα είναι νομοτελειακά αδύνατον και να την αλλάξουν...

«Επανάσταση» προνομιούχων στη... Βουλή

Τα συντεχνιακά συμφέροντα των υπαλλήλων

Του Γιωργου Σ. Μπουρδαρα

Η λιτή φράση του άρθρου 65 του Συντάγματος, ότι δηλαδή «η Βουλή ορίζει τον τρόπο της ελεύθερης και δημοκρατικής λειτουργίας της με Κανονισμό που ψηφίζεται από την Ολομέλεια», έχει προφανή σημασία για τη διαφύλαξη της αυτονομίας της νομοθετικής εξουσίας έναντι οποιασδήποτε άλλης - κυρίως δε της εκτελεστικής. Δύο είναι τα μεγάλα κεφάλαια αυτής της «αυτονομίας» του Ναού της Δημοκρατίας: Το πρώτο αφορά τον νομοθετικό και ελεγκτικό ρόλο των βουλευτών. Το δεύτερο την οργάνωση των υπηρεσιών, που λειτουργούν ακριβώς για την υποβοήθηση του πρώτου, προαναφερθέντος ρόλου.

Για τον ρόλο των εκπροσώπων του λαού, αυτό που έχει κανείς να παρατηρήσει είναι η μειωμένη συμμετοχή στις συνεδριάσεις, χωρίς ταυτόχρονα να μειώνονται όλα εκείνα τα προνόμια (και άμεσου οικονομικού περιεχομένου) που συνεπάγεται η βουλευτική ιδιότητα: Επιδόματα, έξτρα εισόδημα ακόμα και για στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους, προσλήψεις υπαλλήλων χωρίς περιορισμούς κ.ά.

Ακριβώς, όμως, για να διαφυλαχθούν όλα αυτά, και με προφανή σκοπό να διαμορφωθεί γύρω από αυτό το «σύστημα» ένα κέλυφος προστασίας έναντι της κοινωνίας, προσφέρθηκαν πλουσιοπάροχα προνόμια και στους υπαλλήλους - συνεργάτες, ώστε να διασφαλιστεί η «σιωπή» - εμπιστευτικότητα: Τόσο σε ατομικό επίπεδο (προσλήψεις χωρίς αντικειμενικά κριτήρια, ανεξέλεγκτα καταβαλλόμενες αποδοχές και επιδόματα) όσο και σε συλλογικό (έμμεση ενίσχυση του «Ταμείου Αλληλεγγύης»). Οταν η χώρα βυθίστηκε στην πρωτοφανή δημοσιονομική κρίση, τα εν λόγω προνόμια -των υπαλλήλων, όχι των βουλευτών- αποφασίστηκε να κοπούν σε μεγάλο βαθμό και απότομα, γεγονός το οποίο προκάλεσε και το πρωτοφανούς έντασης ξέσπασμα μεγάλου αριθμού των υπαλλήλων το βράδυ της περασμένης Τετάρτης, που κινητοποίησε μεγάλο αριθμό αστυνομικής φρουράς στους εσωτερικούς χώρους του Κοινοβουλίου. Κάποιοι μίλησαν μέχρι και για φαινόμενο «στάσης»!

Την «έκρηξη» προκάλεσε η διά του υπουργού Οικονομικών απόφαση να αφαιρέσει από διάταξη η οποία κατά τα λοιπά ρύθμιζε... ήδη ρυθμισμένα από προηγούμενο Μνημόνιο μισθολογικά ζητήματα (έχουν ήδη ενταχθεί στο ενιαίο μισθολόγιο) την αναφορά στη δικαιοδοσία που εκ του Συντάγματος έχει ο Κανονισμός: «Καταργεί το αυτοδιοίκητο της Βουλής» λένε οι υπάλληλοι, εμφανίζοντας αυτό το θεσμικό θέμα ως αιτία της κινητοποίησής τους. Στην πραγματικότητα φαίνεται να βλέπουν πίσω από τη συγκεκριμένη εξέλιξη περαιτέρω περικοπή κάποιων δυνατοτήτων ευνοϊκότερης οικονομικής αντιμετώπισής τους.

Επιδόματα και εφάπαξ

Μεταξύ αυτών που έχουν απομείνει κάτω από την ομπρέλα του Κανονισμού είναι η εξουσία που έχει ο εκάστοτε πρόεδρος της Βουλής να προσδιορίζει το ύψος των επιδομάτων (υπερωρίες, κίνητρο απόδοσης, εκλογικό επίδομα) ή και η διαφύλαξη του συστήματος προσδιορισμού του εφάπαξ και των συντάξιμων αποδοχών, μέσω ενός Ταμείου που έχει έσοδα όχι μόνο από τις εισφορές των υπαλλήλων, αλλά και από εργασίες ή προμήθειες υλικού της Βουλής (ποσοστό 4% ανά περίπτωση). Στους διαδρόμους της Βουλής ακούστηκε πως από την προωθούμενη ρύθμιση θίγεται και ένα άλλο «προνόμιο», σύμφωνα με το οποίο μετάταξη - μετάθεση υπαλλήλου της Βουλής γίνεται μόνο προς επιλεγμένα κυβερνητικά γραφεία ή φορείς αυτοδιοίκησης κατόπιν επιλογής, και σε κάθε περίπτωση με συναίνεση του υπαλλήλου.

Ολα τα υπόλοιπα ειδικά προνόμια, όπως ήταν το «μπόνους» που ισοδυναμούσε ετησίως με αφορολόγητο ποσό ίσο με δύο μισθούς (οι περίφημοι 15ος και 16ος), οι από το παράθυρο προσλήψεις (προβλέπεται πλέον να γίνονται αποκλειστικά μέσω ΑΣΕΠ, ενώ καταργήθηκε και η δυνατότητα μονιμοποίησης μετακλητών), αποτελούν παρελθόν. Περιπτώσεις όπως η χρήση του γυμναστηρίου της Βουλής δεν συνιστούν ειδικό προνόμιο των υπαλλήλων (αλλά των βουλευτών και κάποιων... εξωκοινοβουλευτικών).

Οπως, πάντως, συζητείται υπάρχει απροσδιόριστος αριθμός μισθοδοτούμενων από τη Βουλή, που υπό την προστασία των πολιτικών προσώπων που τους έχουν προσλάβει στο παρελθόν εισπράττουν αποδοχές «χωρίς να πατάνε το πόδι τους στο Κοινοβούλιο». Είναι περιπτώσεις οι οποίες μαζί με ορισμένες άλλες προσφέρουν άλλοθι για γενικευμένη και ισοπεδωτική απαξίωση του συνόλου των υπαλλήλων, μεγάλο μέρος των οποίων εργάζεται με ρυθμούς και ωράρια ιδιωτικού τομέα.