Αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι,
χθες (23/10) το βράδυ ενημέρωσα τον Πρύτανη και τους Αντιπρυτάνεις για την απειλή και την προσβολή που υφίσταμαι ως «ανεπιθύμητη στη Σχολή μου», εγώ και άλλοι συνυποψήφιοι μου, με τις αφίσες που έχουν τοιχοκολληθεί στην πόρτα του γραφείου μου (απρόσιτου από εμένα επί 9 ημέρες) και στους διαδρόμους της Σχολής. Τους ζήτησα παράλληλα να αναλάβουν τις ευθύνες τους για α) την προώθηση της εκλογικής διαδικασίας που οι ίδιοι είχαν προκηρύξει, β) την προστασία της αξιοπρέπειας και της ασφάλειας τη δική μου και των συνυποψηφίων μου, οι οποίοι άλλωστε έστειλαν και οι ίδιοι ανάλογα μηνύματα. Θεωρώ υποχρέωση μου να ενημερώσω και όλους τους συναδέλφους για την ενέργεια μου αυτή, μαζί με ένα πρόσθετο σχόλιο: Για να φρεσκάρεται η μνήμη των παλαιοτέρων και να πλουτίζουν οι γνώσεις των νεοτέρων.
Πριν ακριβώς από 40 χρόνια, φθινόπωρο του 1972, οι φοιτητές όλων των Σχολών του Πολυτεχνείου ζητούσαν εκλογές στους φοιτητικούς Συλλόγους, τις οποίες παρεμπόδιζε με κάθε μέσο η χούντα. Οι τότε υποψήφιοι που κλήθηκαν στο γραφείο του τότε Πρύτανη άκουσαν από τον παρευρισκόμενο κυβερνητικό (=στρατιωτικό) επίτροπο, μεταξύ των άλλων κοσμητικών επθέτων, τη δήλωση-απειλή ότι είναι ανεπιθύμητοι στο Ίδρυμα. Οι εκλογές έγιναν το Νοέμβριο, και στις περισσότερες Σχολές συνοδεύτηκαν με επιθέσεις, αρπαγές της κάλπης, νοθεία κλπ. Μόνο σε δύο Σχολές ΧΜ και ΑΤΜ, χάρη και στην ουσιαστική υποστήριξη των καθηγητών μας, ολοκληρώθηκαν με αδιάβλητο τρόπο οι εκλογές.
Μετά από 3 μήνες (Φεβρ.1973), πραγματοποιήθηκε η απειλή και διακόπηκε η αναβολή στράτευσης πολλών από τους δημοκρατικά εκλεγμένους στις 2 σχολές, αλλά και πολλών άλλων αρρένων «ανεπιθύμητων», οι οποίοι παρουσιάστηκαν μετά από 3 μέρες στο στρατό. Μετά από 9 μήνες έγινε το Πολυτεχνείο, το οποίο ετοιμαζόμαστε με επαναστατική ορμή και σκονισμένους λόγους να «γιορτάσουμε» για μια ακόμη χρονιά …
Οι παραλληλισμοί: δικοί σας.
Το συμπέρασμα: δεν υπάρχουν δημοκρατικά επιχειρήματα για αντιδημοκρατικές πρακτικές. Η παράκληση μου: όσοι έχετε επαφή με τα «άγνωστα στο ΠΣ» και «κατά δήλωση τους μέλη της Πολυτεχνειακής κοινότητας», οπλίστε τους με επιχειρήματα, διδάξετε τους το διάλογο και τη δημοκρατία και προφυλάξτε τους από τέτοιες πρακτικές. Γιατί αυτό που γεννιέται σήμερα δεν είναι ούτε δυνατό ούτε ωραίο, όπως ισχυρίζονται οι αυτοαποκαλούμενοι «Πανεπιστημιακοί Δάσκαλοι».
Είναι ένα τέρας που θα καταβροχθίσει και το Πανεπιστήμιο και ολόκληρη την κοινωνία.
Συναδελφικά,
Δανάη Διακουλάκη
Καθηγήτρια Σχολής ΧΜ ΕΜΠ
Του ανταποκριτη μας Α.Φ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοιτητες χημικοι μηχανικοι και μεταλλειολογοι-μεταλλουργοι, οι πρωτοι θα ετεροαπασχοληθουν με βεβαιοτητα οι δε δευτεροι ισως και να μην τελειωσουν τις σπουδες τους σε σημαντικο ποσοστο, μελη των “επαναστατικων” φοιτητικων παραταξεων (με τα λεφτα του μπαμπα, της μαμας, του παππου, στην πλειονοτητα) απειλουν την υποψηφια καθηγητρια της μεσηλικης ευπορης ανανεωτικης αριστερας γιατι συμμετεχει σε διαδιακσιες ενος νομου που προσπαθουν να ανατρεψουν οι “επανατστατες”
.Ασκησεις “επαναστατικης” γυμναστικης. Οι ηγετες της μικρης αυτης “επαναστασης” θα χρησιμοποιηθουν ως χαμηλοβαθμα στελεχη της επομενης κυβερνησης (οποτε ο “σοσφος λαος” το κρινει εθνικως αναγκαιον) με συμμετοχη του ΣΥΡΙΖΑ και την κριτικη υποστηριξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (του Μπαουντυ)
Αφώτιστος Φιλέλλην
ΥΓ”Η ανταρσία του Μπάουντι έλαβε χώρα στο Βρετανικό ιστιοφόρο του Βασιλικού Ναυτικού Μπάουντι (HMS Bounty), στις 28 Απριλίου του 1789. Η ανταρσία οργανώθηκε από τον Φλέτσερ Κρίστιαν κατά του κυβερνήτη του πλοίου Γουίλιαμ Μπλάι. Οι ναύτες υπέκυψαν στην ειδυλλιακή ζωή που πίστεψαν ότι θα τους χάριζε η μόνιμη εγκατάστασή τους σε τροπικά νησιά στον Ειρηνικό ωκεανό και αντέδρασαν στη σκληρότητα του κυβερνήτη τους.
Έτσι οι ανταρσίες υποχρέωσαν τον κυβερνήτη Μπλάι και όσους ήταν πιστοί σ’ αυτόν, να εγκαταλείψουν το πλοίο με μία μικρή βάρκα. Μερικοί αντάρτες, στη συνέχεια, εγκαταστάθηκαν στην Ταϊτή το 1789, ενώ άλλοι στις Νήσους Πίτκαιρν μαζί με μερικούς Ταϊτινούς. Οι απόγονοι αυτών των ανταρτών και Ταϊτινών εξακολουθούν να ζουν στα Πίτκαιρν ακόμη και σήμερα.
Ο Μπλάι και το πλήρωμα των 18 ανδρών που τον ακολούθησε, αφού έκανε ένα επικό και πολυτάραχο ταξίδι μέχρι το Τιμόρ, επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο και κατήγγειλε την ανταρσία.”