Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής

Του Θανάση Βασιλείου, Καθημερινή, 28.10.12

ΔHMHTΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ

Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής

Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής οργάνωσης

εκδ. Πόλις, 2012, σελ. 472

«Είμαστε Ναζιστές… Είμαστε παγανιστές… Είμαστε αναρχικοί… και θα είμαστε μέχρι τη στιγμή που θα κυριαρχήσει η Αρχή της Εθνικοσοσιαλιστικής Εξουσίας… Είμαστε εξτρεμιστές γιατί μάθαμε να αγαπούμε και να μισούμε δίχως μέτρο, αβυσσαλέα και αιώνια. Είμαστε εξτρεμιστές γιατί πιστεύουμε στην Αρετή και όχι στην Ηθική, στον πόλεμο και όχι στην ειρήνη. Είμαστε εξτρεμιστές γιατί η ιστορία γράφεται από παράτολμους δημιουργούς με μεταφυσικές παρορμήσεις και όχι από φιλήσυχα ανθρωπάκια, υπηρέτες της Εβραϊκής σαπίλας». («Χρυσή Αυγή», τευχ. 5, σ. 3., «Εμείς»)

«Αποκάλυψη τώρα» για τη Χρυσή Αυγή. Ο ρόλος, τα πιστεύω, η πορεία, και οι μεταμορφώσεις της.

Μια παραδοχή είναι ότι υπάρχουν πολλές Κερκόπορτες στο ελληνικό πολιτικό οικοδόμημα. Η πλημμελής οχύρωση του συστήματος και οι δυσανεξίες διευκόλυναν την ανενόχλητη ανάπτυξη μύριων επιβουλών και δεινών στα πράγματα της χώρας που, αβέβαιη, απελπισμένη, δίχως σχέδιο και προβλέψεις, ανέπτυξε νοοτροπία πολιορκημένου, έστησε πλάι στους «έξωθεν» τους δικούς της «εσωτερικούς εχθρούς», παραδομένη άνευ όρων στην καθημερινή εξοικείωση με την κοινοτοπία του κακού.

Η οδυνηρή συνέπεια της πολύπλευρης ελληνικής οικονομικής και πολιτικής κρίσης είναι, αναμφίβολα, η θριαμβευτική είσοδος στη Βουλή της Χρυσής Αυγής που, στην επίσημη ρητορική της, εμφανίζεται ως «εθνικιστική-πατριωτική», προσπαθώντας να αποκρύψει από τον ελληνικό λαό τον πραγματικό ναζιστικό εαυτό της, ενώ με βάση τις ιδρυτικές καταστατικές αρχές «δραστηριοποιείται προς την κατεύθυνση της ιδεολογικής διαφωτίσεως και της πολιτικής οργανώσεως της ελληνικής κοινωνίας σύμφωνα με τις αρχές του εθνικοσοσιαλισμού… και τη διεξαγωγή του αντίστοιχου πολιτικού αγώνα».

Πρωτιά στην Ευρώπη

«Η Ελλάδα έγινε η πρώτη χώρα της Ευρώπης που θα φιλοξενούσε πλέον στο Κοινοβούλιό της ένα ανοιχτά ναζιστικό κόμμα με το διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 7% των ψήφων», γράφει ο Δημήτρης Ψαρράς στο βιβλίο του «Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής» με υπότιτλο «Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής ομάδας». Να σημειωθεί ότι η δημοσιογραφική ομάδα του «Ιού» της «Ελευθεροτυπίας» και ο Δημήτρης Ψαράς, ήταν σχεδόν οι μόνοι που ερευνούσαν επί είκοσι χρόνια τη διαδρομή της εθνικοσοσιαλιστικής Ακροδεξιάς στην Ελλάδα και την, υπόγεια ή δημόσια, ανάπτυξη του ρατσιστικού και ναζιστικού λόγου που, από ένα σημείο και μετά, άρχισε να εκδηλώνεται απροκάλυπτα και να συνοδεύεται από πράξεις ακραίας βίας οι οποίες, προς διάψευση των πολιτικών προσδοκιών για εξομάλυνση της κατάστασης, αποτελούν μέρος των καθημερινών ειδήσεων με πρωταγωνιστές τους βουλευτές και τα μέλη του κόμματος.

Στο βιβλίο ξεδιπλώνεται αποκαλυπτικά όλη η πορεία, η δράση και προπαγάνδα της Χρυσής Αυγής και των μεταμορφώσεών της: ξεκίνησε ως μια κλειστή λέσχη νεοναζιστικών αναζητήσεων γύρω από το ομώνυμο περιοδικό, μετατράπηκε από οργάνωση σε σωματείο, μπήκε στον Δήμο της Αθήνας, μπήκε στο Κοινοβούλιο και σήμερα ψαρεύοντας στην απελπισία, παράλληλα με τον πόλεμο κατά του «εσωτερικού εχθρού» και το γενικευμένο μέτωπο μίσους, διεκδικεί θέση στην πολιτική σκηνή, ως τρίτο κόμμα με βάση τα αποτελέσματα των τελευταίων μετρήσεων.

Η ιδεολογία της

Στα κείμενα της «Μαύρης Βίβλου» ο Δημήτρης Ψαρράς κάνει μια αναλυτική καταγραφή της ιδεολογίας της Χρυσής Αυγής και της πολιτικής διαδρομής του ισόβιου αρχηγού της, από τις βόμβες της μεταπολίτευσης και τη «χαφιεδολογία» της Ακροδεξιάς, ώς το περίφημο «εγέρθητω» του Μαΐου του 2012 και το όραμα μιας φασιστικής διεθνούς.

Η εκτενής μνεία στην υπόθεση «Περίανδρος» και τη δικαστική της ουρά, η αποκάλυψη της πρώτης μεταμφίεσης των φαλαγγιτών σε Γαλάζια Στρατιά φιλάθλων, οι κατά καιρούς δίκες, η λατρεία της βίας, η εκλεκτική συγγένεια με τα σώματα ασφαλείας, η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της δημόσιας ασφάλειας από τα μέλη του κόμματος, αλλά και το ιστορικό βάθος της σχέσης της Χρυσής Αυγής με τα ΜΜΕ, καθώς και της σχέσης του αγκυλωτού σταυρού με τον ορθόδοξο και ορισμένους ιεράρχες, το κρυφτούλι με τους ναζιστικούς χαιρετισμούς, τα σύμβολα και τα συνθήματα, δείχνουν μια ιδεολογία που είναι παρούσα, που επιμένει να είναι πιστή στις αρχές του εθνικοσοσιαλισμού με πηγή έμπνευσης και οργάνωσης το χιτλερικό καθεστώς.

Η αξιοποίηση ντοκουμέντων, ομιλιών, δημοσίων τοποθετήσεων, εκδόσεων, επιτρέπει μια ιστορική τουλάχιστον εκτίμηση του φαινομένου και ανιχνεύει τους λόγους της εμφάνισης και εξέλιξής του.

Επιπλέον, δίνει απάντηση σε αρκετά ερωτήματα που απασχολούν τον δημόσιο διάλογο: Πώς φτάσαμε έως εδώ; Πώς η Ελλάδα κατέληξε στην κατώτερη βαθμίδα των πιο ξενόφοβων ευρωπαϊκών κοινωνιών; Πώς είναι δυνατόν να ψηφίζεται ένα ναζιστικό κόμμα στο Δίστομο και τα Καλάβρυτα; Πώς ανεχόμαστε τη χλεύη του Ολοκαυτώματος σε μια χώρα που έχασε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης τη συντριπτική πλειονότητα των Εβραίων πολιτών της;

Σίγουρα η απάντηση στα ερωτήματα απαιτεί τη μελέτη της ιστορίας και των ντοκουμέντων της οργάνωσης που διεκδικεί με αξιώσεις να βάλει το δικό της μαύρο αποτύπωμα στις πολιτικές εξελίξεις. Αλλωστε, τα συνθήματα «τρέμετε, ερχόμαστε» και το «εναντίον όλων» που προβάλλεται όλο και πιο συχνά στα πανό και τα έντυπα της Χρυσής Αυγής έχουν τις ρίζες τους στην πολιτική φιλοσοφία του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού.

Ο ίδιος ο Χίτλερ είχε εξηγήσει καθαρά την κατασκευή του κοινού εχθρού: «Η τέχνη να άρχεις πάνω στον λαό είναι κυρίως η συγκέντρωση των εχθρών στην ίδια κατηγορία… Γι’ αυτό λοιπόν θα πρέπει να τοποθετείται στον ίδιο σωρό ένας μεγάλος αριθμός των πιο σοβαρών αντιπάλων, ώστε η μάζα των αληθινών αγωνιστών να πιστεύει ότι έχει να αντιμετωπίσει έναν και μόνον εχθρό».

Θα περάσει ο φασισμός;

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε στις παραμονές σχηματισμού ενός πραγματικά μαζικού φασιστικού κόμματος στην Ελλάδα», γράφει ο Δημ. Ψαρράς. «Αυτό που δεν πέτυχε ο Ιωάννης Μεταξάς το 1936 και δεν επιχείρησε καν ο Γεώργιος Παπαδόπουλος το 1967 κινδυνεύουμε να το δούμε από τον Νικόλαο Μιχαλολιάκο το 2012. Το αν θα περάσει ο φασισμός εξαρτάται από το αν θα σταματήσουν να φλερτάρουν μαζί του όσοι ελπίζουν ότι μέσω της Χρυσής Αυγής θα ξεμπερδέψουν μια και καλή από την ηγεμονία της Αριστεράς, που τη βλέπουν ως φάντασμα να αντιστέκεται στους σχεδιασμούς κατεδάφισης των κοινωνικών κεκτημένων». Η «βία των άκρων» που λέμε.

Ποιοι είμαστε

«Είμαστε Ναζιστές… Είμαστε παγανιστές… Είμαστε αναρχικοί… και θα είμαστε μέχρι τη στιγμή που θα κυριαρχήσει η Αρχή της Εθνικοσοσιαλιστικής Εξουσίας… Είμαστε εξτρεμιστές γιατί μάθαμε να αγαπούμε και να μισούμε δίχως μέτρο, αβυσσαλέα και αιώνια. Είμαστε εξτρεμιστές γιατί πιστεύουμε στην Αρετή και όχι στην Ηθική, στον πόλεμο και όχι στην ειρήνη. Είμαστε εξτρεμιστές γιατί η ιστορία γράφεται από παράτολμους δημιουργούς με μεταφυσικές παρορμήσεις και όχι από φιλήσυχα ανθρωπάκια, υπηρέτες της Εβραϊκής σαπίλας». («Χρυσή Αυγή», τευχ. 5, σ. 3., «Εμείς»)