Η πολιτική της μαγκιάς...

Του Σήφη Πολυμίλη, ΒΗΜΑ, 30.9.12

Εχουμε ζήσει κι άλλες εποχές κρίσης και παρακμής του πολιτικού συστήματος, αλλά η σημερινή μάλλον ξεπερνά κάθε προηγούμενη. Με μια διαρκή οσμή σκανδάλων να πλανιέται στην ατμόσφαιρα από τη μια και από την άλλη να κυριαρχεί στη δημόσια ζωή ένα απίστευτο γαϊτανάκι χυδαιολογίας, τραμπουκισμού και τσαμπουκά, η εικόνα που εκπέμπει το ήδη βαρύτατα τραυματισμένο πολιτικό σύστημα μόνο θλίψη και απογοήτευση προκαλεί. Οσο άδικο κι αν είναι να κατηγορείται συλλήβδην ο πολιτικός κόσμος για αυτά τα φαινόμενα, δεν μπορεί να αγνοεί κανείς ότι όσο δεν αντιμετωπίζεται ριζικά αυτή η κατάσταση το κλίμα της απαξίας δεν θα αφήσει κανέναν αλώβητο... Δεν γίνεται ο τρίτος στη θεσμική ιεραρχία της χώρας πολιτικός παράγοντας να συμπεριφέρεται ως τζάμπα μάγκας, που αντιμετωπίζει με χυδαιολογίες χαμαιτυπείου όποιον θεωρεί αντίπαλό του ή όποιον θεωρεί ότι τον έθιξε, και να μην τρέχει τίποτε... Δεν μπορεί ο Πρόεδρος της Βουλής, ο οποίος ως εκ της θέσεώς του όφειλε να δίνει μαθήματα πολιτικής συμπεριφοράς, να δίνει, αντιθέτως, καθημερινά μαθήματα πολιτικού τραμπουκισμού. Μόνο γι' αυτόν τον λόγο έπρεπε να έχει πάει ήδη σπίτι του. Δεν γίνεται βουλευτής αριστερού κόμματος, που μετέχει μάλιστα στην κυβέρνηση, να δηλώνει ότι έρχονται τα καλάσνικοφ και οι μούντζες, επειδή διαφωνεί, λέει, με τα μέτρα που έρχονται. Πολύ περισσότερο όταν έχει ψηφίσει τα πρώτα πακέτα μέτρων, για να ανακαλύψει στη συνέχεια ότι διαφωνεί και στη συνέχεια να αναζητεί στέγη σε άλλο κόμμα για να εξασφαλίσει την εκλογή του και να ανακαλύπτει ύστερα από λίγο ότι διαφωνεί και πάλι...

Δεν γίνεται Νεολαία αριστερού κόμματος να διαδηλώνει κραυγάζοντας «τα δικαιώματά μας τα έκανες κουρέλι, άντε και γα... σύντροφε Κουβέλη». Η Αριστερά για πολλά έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν αλλά όχι για τέτοιου είδους δημόσια χυδαία προσωπική αντιπαράθεση... Πολύ περισσότερο όταν αυτός στον οποίο απευθύνονταν οι... μάγκες νεολαίοι ήταν ως πριν από λίγους μήνες ηγετικό στέλεχος του κόμματός τους.

Δεν γίνεται πρωτοκλασάτος συνδικαλιστής, ο οποίος επί χρόνια απολαμβάνει τα προνόμια του δημόσιου κορβανά, να καλεί τους συναδέλφους του που θίγονται από τις περικοπές σε ένοπλη αντίσταση. Γιατί, όπως υποστηρίζει, την μπουλντόζα της τρόικας δεν τη σταματάς με γαρίφαλα αλλά με ρουκέτες... Γιατί, είπαμε, νόμος είναι το δίκιο του εργάτη - αν και αμφιβάλλω από πότε έχει να εργαστεί ο προστάτης των εργαζομένων - αλλά αλίμονο σε όλους αν καταλήξουμε στον νόμο της ζούγκλας...

Λεκτικές παρεκτροπές συνηθισμένες σε εποχές κρίσης, θα απαντήσουν κάποιοι. Μόνο που η λογική της μαγκιάς και του τσαμπουκά κυριαρχεί εδώ και χρόνια στη δημόσια ζωή. Και στις οριακές καταστάσεις που ζούμε βρήκε το υπέδαφος για να διογκωθεί. Και όσοι αναρωτιούνται πώς ξαφνικά απέκτησε τόσο ακροατήριο η Χρυσή Αυγή ας σκεφτούν μήπως την εξέθρεψαν και την εκτρέφουν και οι δικές τους συμπεριφορές...