Εκλογές υψηλού ρίσκου

Του Παύλου Αθανασόπουλου, http://www.metarithmisi.g, r6.4.12

Ένα μήνα πριν από τις εκλογές και δυστυχώς φαίνεται ότι ούτε το πολιτικό προσωπικό, αλλά ούτε και μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος, κατάλαβαν τίποτα από την μεγάλη δοκιμασία που περνάμε ως χώρα.Μια λαίλαπα τροπολογιών για μικροδιευθετήσεις που εξυπηρετούν ρουσφέτια, τοπικισμούς, μικροσυμφέροντα, συντεχνιακά προνόμια έχει κατακλύσει την Βουλή λίγο πριν αυτή κλείσει. Πολλοί νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν τον προεκλογικό τους αγώνα με τον τρόπο που ήξεραν ως τώρα και που απεδείχθη καταστροφικός.Ο κ. Βορίδης προσπαθεί να προστατεύσει την ευγενή κάστα των βυτιοφόρων.Ο κ. Μπαμπινιώτης, επιφυλλιδογράφος επί χούντας του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, προσπαθεί να υπονομεύσει την μεταρρύθμισή της Ανωτάτης Παιδείας, προασπίζοντας έτσι τα συμφέροντα της συντεχνίας των πρυτάνεων και των πανεπιστημιακών. Η ΑΡΜΕ, παράταξη των πανεπιστημιακών της ΔΗΜΑΡ, θεωρεί θετικές τις προσπάθειες του κ. Μπαμπινιώτη. Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. τρέχουν να προλάβουν να κάνουν όσο περισσότερα ρουσφέτια προλαβαίνουν.

Οι ναυτεργάτες προκηρύσσουν απεργία μέσα στην Μεγάλη Εβδομάδα, αδιαφορώντας αν πλήττουν καίρια άλλες κοινωνικές ομάδες, τον τουρισμό, την νησιωτική Ελλάδα.

Διάφορες τοπικές κοινωνίες εξεγείρονται για να μη γίνουν κέντρα φιλοξενίας μεταναστών στον χώρο τους. Συνεχίζουν έτσι την λογική που επικρατεί και στο θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Το συμφέρον μας πάνω από το κοινωνικό και εθνικό συμφέρον. Μακρυά από την πόρτα μας και γαία πυρί μυχθείτω.

Στις διάφορες δημοσκοπήσεις η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ παίρνει 5%. Δηλαδή μια μεγάλη μερίδα συμπατριωτών μας θεωρεί λύση για τα προβλήματα της χώρας τον ναζισμό.

Όλα αυτά διαμορφώνουν ένα πολύ ανησυχητικό σκηνικό μπροστά στις εκλογές.

Η χώρα έχει ανάγκη ριζικών αλλαγών για να επιβιώσει αλλά αυτό λίγοι μοιάζουν να το έχουν καταλάβει.

Η επανάληψη μιας 1η Νοεμβρίου 1920 δεν μοιάζει αδιανόητο σενάριο.

Αλήθεια πόσα είναι τα λαμόγια, οι προσοδούχοι, οι επιδοματούχοι, οι κρατικοδίαιτοι αεριτζήδες, οι τοκιστές και σουλατσαδόροι των δανεικών.

Είναι άραγε μειοψηφία;

Κι’ έχουν ολόκληρα κόμματα δικά τους και ισχυρές προσβάσεις στα υπόλοιπα.

Κι’ έπειτα υπάρχει η ηγεμονία του ανορθολογισμού και του εξτρεμισμού για την οποία τόσο εύστοχα έγραψε ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος στην Μ.

Ανορθολογισμού και εξτρεμισμού που δεν είναι πια μόνο κόκκινος αλλά και ναζιστικός. Εκλογές υψηλού ρίσκου λοιπόν.

Όλα κορόνα-γράμματα. Θέλει γερό στομάχι για τους πάσης φύσεως μεταρρυθμιστές.

Δεν έχουμε να αντιτάξουμε παρά την αισιοδοξία της θέλησης που έλεγε και ο Γκράμσι.

Πρέπει να ψηφίσουμε τα κόμματα που έστω και διακηρυκτικά αυτοδεσμεύονται ως μεταρρυθμιστικά και ευρωπαϊστικά.

Και μέσα σε αυτά πρέπει να βρούμε και να στηρίξουμε τις πραγματικά μεταρρυθμιστικές δυνάμεις και πρόσωπα.

Υ.Γ.1.  Ο αυτόχειρας της Πλατείας Συντάγματος δεν ήταν ούτε άνεργος, ούτε εξαθλιωμένος μετανάστης, ούτε χαμηλόμισθος, ούτε χαμηλοσυνταξιούχος.

Πόσο πια μειώθηκε η σύνταξη του φαρμακοποιού για να οδηγηθεί στη αυτοκτονία;

Προ κρίσης εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι ζούσαν με πολύ λιγότερα από την σημερινή μετά την κρίση σύνταξη του φαρμακοποιού.

Απλά το φαιοκόκκινο μέτωπο σκυλεύει ένα ανθρώπινο δράμα για να επιτεθεί και πάλι κατά της Δημοκρατίας, προκαλώντας τα πραγματικά φτωχά λαϊκά στρώματα.

Πάντως στην κατοχή οι άνθρωποι κοίταζαν να επιβιώσουν και να αγωνισθούν και οι αυτοκτονίες είχαν μειωθεί εντυπωσιακά. Έτσι λένε οι ιστορικοί.

Υ.Γ. 2. Χωρίς απάντηση στο ερώτημα πώς θα κυβερνηθεί η χώρα στις 7 Μαΐου, απλά παίζουμε τις κουμπάρες.

Ο Βαγγέλης Βενιζέλος στο Μουσείο Μπενάκη, διατύπωσε μια ολοκληρωμένη πρόταση εξουσίας, με την οποία μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί κανείς, αλλά που έχει αρχή, μέση και τέλος και μπορεί να συζητηθεί.

Περιμένω και από άλλες δυνάμεις που χαρακτηρίζονται ευρωπαϊκές και μεταρρυθμιστικές ή κάτι παρόμοιο.

Οι βερμπαλισμοί και οι λεκτικές ακροβασίες ένα βήμα πριν από το χάος είναι τουλάχιστον εκνευριστικοί.