Δόκτωρ Φώτης, Mr Κουβέλης

Tης Ξένιας Κουναλάκη, Καθημερινή, 1.3.12

Σκωπτικά σχόλια προκάλεσε προχθές η τοποθέτηση του στελέχους της ΔΗΜΑΡ Γεράσιμου Γεωργάτου, ο οποίος κατηγόρησε το γερμανικό κόμμα της «Αριστεράς» (Die Linke) για την καταψήφιση του πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα στη γερμανική Βουλή. Οι επικριτές της ΔΗΜΑΡ έσπευσαν να θυμίσουν στον κ. Γεωργάτο ότι και το δικό του κόμμα απέρριψε πρόσφατα στη Βουλή τη δανειακή σύμβαση, συνεπώς δεν δικαιούται να εγκαλεί το αδελφό αριστερό κόμμα για έλλειψη αλληλεγγύης προς την Ελλάδα. Και άδραξαν την ευκαιρία να καταγγείλουν εκ νέου την αμφισημία στη ρητορική του κόμματος, που προβάλλει ως δημοσκοπική αξιωματική αντιπολίτευση. Και, όμως, ακριβώς αυτή η σχιζοφρένεια είναι που απηχεί αυτήν τη στιγμή τις διαθέσεις μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος: «Ναι στην παραμονή στην Ευρωζώνη, όχι στην εξαθλίωση του λαού μέσα από την αέναη λιτότητα».

Κατηγορούν πολλοί τη ΔΗΜΑΡ ότι ψήφισε εκ του ασφαλούς κατά του Μνημονίου 2, επειδή γνώριζε ότι το αντιδημοφιλές κείμενο θα συγκέντρωνε την ευρεία πλειοψηφία που χρειαζόταν. Ας μιλήσουμε με ειλικρίνεια: Ποιος αριστερός πολιτικός, που ήξερε εκ των προτέρων ότι δεν κινδυνεύει η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, θα τολμούσε να υπερψηφίσει τη δανειακή σύμβαση;

O Απ. Δοξιάδης έγραψε την Κυριακή στην «Κ» ότι ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ, Φώτης Κουβέλης, είναι πλασμένος από καθαρή ναφθαλίνη: «Εξωτερικά ευπρεπής και εσωτερικά ανούσιος, ο Ελληνας δικηγόρος–πολιτικός στην πιο θανάσιμα βαρετή εκδοχή του». Στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία, όμως, ο προαναφερθείς λίβελλος ηχεί σχεδόν σαν παράσημο, γιατί πλέον οι χαρισματικοί και επικοινωνιακοί ηγέτες αποτελούν «κόκκινο πανί» για τους ψηφοφόρους. Ποιος θέλει να πάει να τα πιει ένα βράδυ σε ένα μπαράκι με τον σημερινό πρωθυπουργό; Λίγοι. Θα κάνει τρελές πλάκες ο κύριος Παπαδήμος; Μάλλον όχι, είναι κι αυτός ένας ελάχιστα συναρπαστικός, έντιμος τεχνοκράτης. Παρ’ όλα αυτά, είναι ένας άνθρωπος που χαίρει μεγάλης εκτίμησης και κύρους από την πλειονότητα του ελληνικού λαού, που έχει κουραστεί από το παρελθόν από ωραίους τύπους στα πρότυπα του Ανδρέα Παπανδρέου και χωρατατζήδες τύπου Κώστα Καραμανλή.

Ο δικομματισμός παραπαίει αυτήν τη στιγμή και η ΔΗΜΑΡ είναι μια δικλίδα ασφαλείας, που μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμη μετεκλογικά. Το κόμμα εκπροσωπεί μια συνετή ρεαλιστική Αριστερά, που οραματίζεται το μέλλον της χώρας μέσα στην Ευρωζώνη, αλλά διεκδικεί κοινωνική δικαιοσύνη. Μπορεί ο συνδυασμός να ακούγεται αντιφατικός, αλλά η δύσκολη ισορροπία θα φανεί πολύτιμη σε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ αν αποφασίσουν να τη συμπεριλάβουν στον μεγάλο συνασπισμό τους. Γιατί η ΔΗΜΑΡ θα μπορούσε, αφενός, να παίξει τον ρόλο κόμματος εξουσίας, αφού δεν πάσχει από αντιεξουσιαστικά συμπλέγματα, και αφετέρου να απορροφήσει κοινωνικές εντάσεις, που απειλούν τη συνοχή του ελληνικού λαού. Η σχιζοφρένεια ενίοτε είναι δημιουργική νόσος.