Η ναφθαλίνη της Δημ.Αρ. και ο σκώρος του δικομματισμού.

Του Σόλωνα Σαρακενίδη, 15.3.2012

Είναι καιρός τώρα-μετά από τα πρώτα, αλλά και τα δεύτερα δημοσκοπικά δείγματα-που άρχισε μια προϊούσα προσπάθεια εναγκαλισμού με στόχο τον στραγγαλισμό της Δημ.Αρ. από κονδυλοφόρους με "κύρος", γνωστών τροφίμων των συγκροτημάτων, αλλά και θεραπευτών του μυθιστορήματος και του πάλαι ποτέ κινηματογράφου , με χαριτωμένο , αλλά και αφόρητα πληκτικό και διαφανή για τις προθέσεις τους τρόπο.
Αντιμετωπίζουν την Δημ.Αρ, ως "πληκτική" , πνιγμένη στη ναφθαλίνη και βαρετή. Ισως αυτό να οφείλεται στην δική τους παρακμάζουσα πέννα και κατανοώντας ότι το πάλαι ποτέ "έγκυρο" βήμα του έντυπου λόγου καταρρέει μέσα στις ίδιες του τις ακαθαρσίες, αλλά και η συνομοταξία των "χρονογράφων", "σχολιογράφων" και λοιπών αγράφων περνά σε ένα ιδιότυπο περιθώριο, αντιδρούν έτσι απαξιώνοντας και λοιδορώντας.
Από την άλλη η Δημοκρατική Αριστερά είναι ένα πολιτικό εγχείρημα που, ενώ αρχικά εμφανίσθηκε ως ακόμη μια διάσπαση στον χώρο της αριστεράς, φαίνεται ότι θα παίξει ένα, περισσότερο απ αυτό, ουσιαστικό ρόλο στην μελλοντική ζωή της χώρας. Η αναφορά στους πολίτες ως "ψηφοφόρων", πρώην ή νυν, αρχίζει να χάνει την στατιστική αξία του και η αμηχανία που αυτό προκαλεί, οδηγεί σε σπασμωδικές κινήσεις εκείνους που ατάραχοι μέχρι τώρα, επέβλεπαν από το δημοσιογραφικό μετερίζι τους την κατρακύλα της χώρας από το λιβιγκ ρουμ της ευρωπαικής οικογένειας στο πρώτο υπόγειο δεξιά.
Γιατί όμως αυτό να ανησυχεί τους επίδοξους και για το αύριο διαμορφωτές της κοινής γνώμης? Γιατί η Δημ.Αρ. δεν φαίνεται να έχει-ακόμη-και ελπίζω όχι και στο μέλλον, "ακρες" σ αυτό το μμέδικο συνοθύλευμα που διαμορφώνει και "καθοδηγεί" δεκαετίες τωρα, με τις διάφορες μορφές του, το εκλογικό σώμα. Η τέταρτη εξουσία , όχι μόνο λόγω της παρουσίας της Δημ.Αρ, μπροστά σ αυτήν την διαφαινόμενη πολυδιάσπαση του πολιτικού τοπίου τα έχει χάσει. Και πολλές φορές η αδυναμία ποδηγέτησης και χειραγώγησης ,μετατρέπεται σε προσπάθεια αποδόμησης. Να το πνίξουμε αυτό το μωρό πριν μεγαλώσει.
Μόνο που η Δημ.Αρ.-όταν και η ίδια δεν δίνει τροφή σε τέτοιες απόπειρες "ναφθαλινισμού" της-φαίνεται να περιέχει τα στοιχεία εκείνα, που δεν έχουν να κάνουν τόσο με την σαφήνεια του πολιτικού λόγου της και του προγραμματισμού της-αν και εκεί άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα θετικά δείγματα-φέρει όμως κυρίως μέσα της την αμφισβήτηση στις κατεστημένες αυθεντίες και σε ότι επιδοτούμενο έχει αυτός ο χώρος της υψηλής καθοδήγησης της κοινωνίας. Είναι ένας ορατός κίνδυνος για αυτούς η παρουσία της στην κεντρική πολιτική σκηνή. Υπάρχουν μέσα στις τάξεις της αξιόλογοι άνθρωποι που θα διατυπώσουν τον αντίλογο σε ότι μέχρι τώρα αποτελούσε θέσφατο στις κρατικοεθνικολαικές παραστάσεις και πρόζες. Ο "αφόρητα πληκτικός" Κουβέλης, με τον στρογγυλό και ενοχλητικό γι αυτούς λόγο, δεν χωράει στο κάδρο των ταριχευμένων ηγητόρων που μέχρι τώρα αντιμετώπιζαν με υψωμένο το δάχτυλο. Ο κόσμος που κουβαλάει από πίσω του έχει απαιτήσεις και από τον ίδιο και το επιτελείο του και από τις πολιτικές του επιδιώξεις, που σε καμμιά περίπτωση δεν μπορούν να κινηθούν στα νεφελώδη και ασαφή ύψη του λαικισμού και της φτηνής επαγγελίας.
Ο δικομματισμός ανασαίνει βαρειά πίσω από τις κουρτίνες των παρασκηνίων τους , με τον σκώρο πλέον να απειλεί να του καταφάει τα σπλάχνα , αλλά και ο κόσμος που χρόνια τώρα "επένδυσε" στον διορισμό και την επιδότηση, χάνει σιγα-σιγά τον μεγάλο "πατερούλη" και υπάρχει ο κίνδυνος να αρχίσει να σκέφτεται. Η δουλειά τους πλέον ανήκει στα επικίνδυνα και ανθυγειινά επαγγέλματα. Είναι οι σπασμοί της επιβίωσης τους.