Ανάμεσα στην εξαθλίωση (της Μέρκελ) και τη χρεοκοπία

Του Γρηγόρη Καλφέλη, ΒΗΜΑ, 10.2.12

Ανάμεσα στη Σκύλα και τη Χάρυβδη. Με άλλα λόγια ή η τρομακτική εξαθλίωση, που μας εξασφαλίζει η ανάλγητη καγκελάριος Μέρκελ μέσω των χρημάτων των δανειστών ή η πλήρης καταστροφή, που θα επέλθει με την πτώχευσή μας. Αυτό είναι το βασικό δίλημμα που έχει σήμερα η φοβισμένη ελληνική κοινωνία και κανείς δεν μπορεί να νιώθει μέσα του στοιχειώδη εθνική υπερηφάνεια (πλην φυσικά των πάμπολλων φοροφυγάδων -μεγαλογιατρών κλπ- οι οποίοι, ούτως ή άλλως, δεν νοιάζονται ουδόλως για τη «συλλογικότητα» που λέγεται πατρίδα).  Και το πρώτο βασικό ερώτημα είναι το εξής: Γιατί άραγε η – μικρή για τις περιστάσεις- γερμανίδα καγκελάριος και η υπόλοιπη ελίτ της σημερινής Γερμανίας πιέζουν ασφυκτικά για να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια εξαθλιωμένη περιφέρεια του καπιταλισμού και των Βαλκανίων;

Και το λέω αυτό, γιατί για να πάρουμε το δεύτερο πακέτο βοήθειας θα πρέπει να περάσει από πάνω μας ένας οικονομικός αρμαγεδώνας, με μισθούς πείνας για τους νέους και περαιτέρω τρομακτική μείωση των κύριων συντάξεων (που μετατρέπουν σιγά-σιγά τα «περήφανα γερατειά» για τα οποία μιλούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου σε ζωντανά ζόμπι).

Και μάλιστα, όταν ακόμη και συντηρητικά περιοδικά, όπως o αγγλικός Economist, λένε καθαρά ότι τέτοια βασανιστικά οικονομικά προγράμματα δεν  οδηγούν πουθενά, παρά μόνο σε ανεξέλεγκτες κοινωνικές εντάσεις (Angela the lawgiver, The Economist, 4/2/2012);

Και , επίσης, γιατί οι γερμανοί πολιτικοί προωθούν ανερυθρίαστα πλέον φασιστοειδείς προτάσεις, όπως το να κυματίζει η σημαία της πατρίδας μας και άλλων «αμαρτωλών» υπερχρεωμένων χωρών έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ώστε να φαίνονται καθαρά οι «λεπροί» της Ευρώπης;

Ή η πρόσφατη φαεινή πρόταση για το διορισμό ενός ειδικού επιτρόπου (ή ενός Gaulaiter, όπως είπαν άλλοι) , που θα είναι πάνω από την ελληνική κυβέρνηση, και θα επιβλέπει ηγεμονικά την εκτέλεση του ελληνικού προϋπολογισμού;  

Η πιο σοβαρή απάντηση σε αυτή την προβληματική έχει δοθεί από το γερμανό φιλόσοφο Habermas, που υποστήριξε ότι οι καινούργιες γενιές των γερμανών πολιτικών, ιδίως μετά τον Χέλμουτ Κολ και τον Γιόσκα Φίσερ, δεν έχουν ενοχές για το βάρβαρο ναζιστικό τους παρελθόν και αυτό τους κάνει να νιώθουν μια απίστευτη αλαζονική υπεροψία για τη δύναμή τους, χωρίς να διαθέτουν κάποιο επεξεργασμένο όραμα για την Ευρώπη (Habermas, Germany's mindset has become solIpsistic, The Guardian 11/6/2011).

Αν αυτό ισχύει, τότε είναι εξαιρετικά επικίνδυνο και θα πρέπει να βρούμε με ποιους τρόπους θα μειωθεί η ανεξέλεγκτη και επικίνδυνη γερμανική ηγεμονία, γιατί μόνο η χώρα τούτη ωφελείται από το φθηνό ευρώ και από την χυδαία εξάπλωση των προγραμμάτων λιτότητας σε πολλά κράτη, για τα οποία οι ευρωπαίοι πολίτες δεν έχουν ρωτηθεί ποτέ, εντελώς αντιδημοκρατικά!

Και όλες αυτές οι παρατηρήσεις προκαλούν ακόμη περισσότερο θυμό ή αγανάκτηση, αν σκεφθεί κανείς ότι πολλοί διάσημοι οικονομολόγοι (όπως ο Krugman) υποστηρίζουν τώρα τελευταία, πως η Ελλάδα – ακόμη και αν εφαρμόσει όλα αυτά τα άγρια προγράμματα λιτότητας- δεν θα δει εύκολα φως στο τούνελ, λόγω του τεράστιου χρέους της  (Krugman, The Greek Vise, 6/2/2012)! 

Μήπως λοιπόν είναι οι προσπάθειες μας μάταιες,  σαν των Τρώων, «των συφοριασμένων», για να θυμηθούμε λίγο τον Καβάφη;

Και την πληρώνουν οικτρά μόνο οι φτωχοί και οι αδύνατοι  και αποφασίζουν εύκολα για τις περικοπές των συντάξεων και των μισθών οι «χλιδάτοι» των κυβερνητικών κτιρίων, που έχουν μηνιαίους μισθούς πάνω από 10000;  

Όπως και να έχει το πράγμα, πιστεύω πάντως από την άλλη μεριά ότι η στάση πληρωμών και η χρεοκοπία, που προτείνουν επιπόλαια και αφελώς μερικοί, οδηγεί στην άμεση καταστροφή (αν σκεφθεί κανείς ότι κάνουμε τεράστιες εισαγωγές ακόμη και στα τρόφιμα και ο καθένας μπορεί να καταλάβει τι θα σημαίνει αυτό για την κανονική τροφοδοσία της αγοράς, αν υλοποιηθεί πράγματι μια τέτοια λύση).

Ποιο είναι το συμπέρασμα; ‘Η θα φτωχύνει η ζωή μας αρκετά ή θα χρεοκοπήσουμε άμεσα!

Σε αυτό το άθλιο δίλημμα μας οδήγησαν και οι διεφθαρμένοι πολιτικοί που κυβέρνησαν αυτό τον τόπο μεταπολιτευτικά και η επικίνδυνη φιλοσοφία της Μέρκελ (τώρα τελευταία)!

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια!

Ο κ. Καλφέλης Γρηγόρης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ

kalfelis@law.auth.gr