Αφού δεν έχουν νέα χρήσιμα να πουν...

Tου Πάσχου Μανδραβέλη, Καθημερινή, 6.12.11

Ωρα είναι τώρα να βγει και ο κ. Λοβέρδος να ασκήσει κριτική στην προηγούμενη κυβέρνηση επειδή δεν απελευθερώθηκαν τα φαρμακεία, ο κ. Ρέππας που δεν άνοιξε η αγορά των ταξί και οι υπόλοιποι υπουργοί ότι δεν μειώθηκαν όσο έπρεπε οι σπατάλες του κράτους. Υπό την έννοια αυτή, η μόνη θεμιτή κριτική που μπορούν να κάνουν οι υπουργοί στον τέως πρωθυπουργό είναι ότι τους επέτρεψε να μην κάνουν τίποτε ή έστω να μην κάνουν όσα έπρεπε. Ετσι και ο κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θα έπρεπε να ξεκινήσει με τη γενναία αυτοκριτική, διότι ως υπουργός Ανάπτυξης έχει ακόμη δεκάδες άχρηστους οργανισμούς υπό την εποπτεία του, δεν φρόντισε να αφαιρέσει τον καθολικό επί των πολιτών φόρο «υποχρεωτικής δημοσίευσης ισολογισμών» και χίλια δυο άλλα μέτρα που θα απελευθέρωναν την αγορά για να δημιουργηθεί η πολυπόθητη ανάπτυξη. Ανακοίνωσε την πλήρη άρση του καμποτάζ, αλλά δεν έκλεισε τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή ή τον Συνήγορο Καταναλωτή, δύο υπηρεσίες του Δημοσίου με ίδιο αντικείμενο και χωρίς σοβαρά αποτελέσματα.

Ναι, σίγουρα υπάρχουν δικαιολογίες γι’ αυτήν την απραξία (αρμοδιότητες κ. λπ.), αλλά τα πολιτικά στελέχη της πρώτης γραμμής δεν κρίνονται από τα εμπόδια που έχουν· προκρίνονται από εκείνα που υπερπηδούν.

Καλός κι άγιος, λοιπόν, είναι ο διάλογος που αναπτύσσεται εντός του ΠΑΣΟΚ -για την ψυχή του Κινήματος με τις μεγάλες λέξεις και τα μεγαλύτερα οράματα- αλλά η ώρα δεν είναι για φιλοσοφικές συζητήσεις. Ο επόμενος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν θα κριθεί για το πόσο καλά τα λέει, αλλά για το πόσο καλά τα έκανε ή τα κάνει. Αν ανταποκρίθηκε με επάρκεια στις προκλήσεις των καιρών και δη στο μεγάλο πρόβλημα της οικονομικής κρίσης και της αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας. Δυστυχώς, με αυτό το κριτήριο ελάχιστοι από τους επίδοξους αρχηγούς περνούν (και μάλιστα μετά βίας) τη βάση. Ενώ κάποιοι παίρνουν άριστα στα προφορικά, πατώνουν στα πρακτικά. Περισσότερο λειτούργησαν ως υπουργοί παλαιάς κοπής παρά ως μεταρρυθμιστές. Και η χώρα από λόγια χόρτασε. Στις πράξεις σκόνταψε.

Υπάρχει, όμως, χρόνος να διορθώσουν. Αντί να τρέχουν στα κανάλια ή να δημοσιεύουν σεντόνια στις εφημερίδες για τη φυσιογνωμία του ΠΑΣΟΚ, μπορούν να κάνουν κάτι για τη χώρα και συγκεκριμένα όσα δεν πρόκαναν τα προηγούμενα δύο χρόνια. Αλλά ακόμη κι αν θέλουν να συμμετάσχουν στον αναγκαίο διάλογο (που πρέπει να γίνει σε όλα τα κόμματα) για την επόμενη μέρα της χώρας οι πολλές αντεγκλήσεις και φιοριτούρες δεν βοηθούν. Αντιθέτως, συσκοτίζουν. Πρέπει, δηλαδή, να μας πουν συγκεκριμένα: τι πήγε καλά την προηγούμενη περίοδο, τι πήγε στραβά, πώς ενισχύονται τα πρώτα και πώς διορθώνονται τα δεύτερα. Οι γενικοί θρήνοι του στυλ «ο κόσμος υποφέρει και πεινά» δεν μπολιάζουν τον διάλογο για το μέλλον της χώρας· αφήστε δε το γεγονός ότι το κάνουν καλύτερα τα πρωινάδικα της τηλεόρασης και ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί.

Στην κατάσταση που βρισκόμαστε απαιτούνται προτάσεις συγκεκριμένες. Οι κλαυθμοί, οι αιχμές, οι βολές, οι γενικολογίες δεν είναι πλέον χρήσιμες. Οπως θα έλεγε και ο Διονύσης Σαββόπουλος, «αφού δεν έχουν νέα χρήσιμα να πουν, καλύτερα να μην μας πουν κανένα».