Ο αρνητισμός των διαφόρων εκδοχών της Αριστεράς έναντι μιας κυβέρνησης συνεργασίας για το νοικοκύρεμα της χώρας δεν είναι οπωσδήποτε ανεύθυνος. Η θέση του ΚΚΕ ότι η επιλογή του κ. Λουκά Παπαδήμου ως Πρωθυπουργού εξυπηρετεί αποκλειστικά την ελληνική και την ευρωπαϊκή πλουτοκρατία συνάδει με τον εκπεφρασμένο στόχο της ανατροπής μέσω κινητοποίησης της εργατικής τάξης. Δεν είναι ανευθυνότητα το να οδηγεί το ΚΚΕ τη χώρα σε οικονομική καταστροφή, αφού επιδιώκει ακριβώς την κατεδάφιση του καπιταλιστικού καθεστώτος, το οποίο θα αντικατασταθεί στη συνέχεια από σύστημα ελεγχόμενης οικονομίας. Αντιστοίχως, η σκληρή καταδίκη της συγκυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πλήρως συνεπής με την επιδίωξή του να ανατραπεί αυτό που χαρακτηρίζει ως νεοφιλελεύθερο σύστημα, ενώ προστίθεται και αντιμνημονιακή έμφαση η οποία ελκύει τους αγανακτισμένους.
Πρόκειται για σαφείς θέσεις και προτάσεις που αποτελούν λογική προέκτασή τους.
Ακόμα και το επιχείρημα πως η καταστροφή της οικονομίας θα πλήξει περισσότερο τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα δεν αποδεικνύει κάποια ανευθυνότητα, αφού είναι γνωστό ότι μια ανατροπή θα απαιτούσε θυσίες και η κατανομή των θυμάτων της θα ήταν κοινωνικά άδικη, μέχρις ότου έλθει η τελική ανακούφιση.
Τα πράγματα είναι όμως λιγότερο σαφή αναφορικά με τη θέση που παίρνει έναντι της κυβέρνησης συνεργασίας η μετριοπαθής Αριστερά.
Ο πολιτικός αυτός χώρος αρνείται τις απλουστευτικές αντιιμπεριαλιστικές αναλύσεις και δεν μιλά για ανέφικτες λύσεις. Αναγνωρίζει τη σημασία της Ευρώπης, τη σημασία των τραπεζών, τη σημασία της αγοράς, τη σημασία της προστασίας των πολιτών από μια οικονομική καταστροφή...
Θα ήταν, επομένως, λογικά αναμενόμενη μια κριτική στήριξη από τον χώρο αυτό ενός κυβερνητικού σχήματος εθνικής σωτηρίας. Ωστόσο, επικρατεί το σύνδρομο του «αριστερού προφίλ». Μια αποχή από την ψηφοφορία εμπιστοσύνης, ακόμα περισσότερο μια εξεζητημένη καταψήφιση, είναι συμφέρουσες τακτικές.
Αφενός «αριστερίζουν» επαρκώς. Αφετέρου, χάρη στις ψήφους των μη αριστερών κομμάτων, είναι εξασφαλισμένη η κοινοβουλευτική στήριξη της συμφωνίας προκειμένου να αποφευχθεί η πτώχευση της χώρας.
Τα πράγματα, βέβαια, θα είχαν μπλέξει αν αυτή η πολυτελής ουδετερότητα έπειθε μεγάλο αριθμό βουλευτών, οπότε θα ήταν πλέον στον αέρα η χρηματοδότηση της χώρας.
Η Αριστερά της ευθύνης δεν επιβεβαιώνεται στην πράξη. Αδυνατεί να αποφύγει τη μοιραία πορεία ενός φθαρμένου πολιτικού προσωπικού το οποίο δίνει μάχες οπισθοφυλακής αγνοώντας το μεσοπρόθεσμο συμφέρον των ίδιων των κομμάτων.
Η κραυγαλέα ανευθυνότητα του φθαρμένου αυτού πολιτικού προσωπικού εξευτελίζει τη χώρα. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από κυνικούς μηχανισμούς οι οποίοι επιλέγουν ελιγμούς και αποφεύγουν τα ρίσκα για να μεγιστοποιήσουν το άμεσο εκλογικό όφελος, μια και η βραχυπρόθεσμη επιβίωσή τους είναι ο μόνος χειροπιαστός στόχος. Η κοντόφθαλμη αυτή πολιτική συμπεριφορά δεν δίνει, πια, μια βιώσιμη προοπτική.
Η κοινωνία, η οποία έμμεσα επέβαλε, με τη σημαντική συμβολή και πολλών στελεχών του δημοσιογραφικού κόσμου, τη λύση Παπαδήμου, προσδοκά τολμηρές πολιτικές πρωτοβουλίες από όλες τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις προς την κατεύθυνση ενός συναγερμού για την Ελλάδα στην Ευρώπη.
Ο Κίμων Χατζημπίρος είναι καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
O διάλογος προϋποθέτει τον σεβασμό της διαφορετικής άποψης. Γι' αυτό κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή χυδαίο σχόλιο θα διαγράφεται.