Φοβού τους... «σωτήρες»

Παναγιώτης Παναγιώτου, ΕΘΝΟΣ.gr, 8.10.2011

Παρατηρώ στα "παράθυρα" και στα τηλεοπτικά πάνελ παλαιούς πολιτικούς και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, που εχρημάτισαν λ.χ. υπουργοί στο πρόσφατο παρελθόν για μεγάλα χρονικά διαστήματα ή είναι και τώρα, να "αντιδικούν" και να μας περιγράφουν πώς θα... σώσουν τη χώρα, αφού πριν την κατέστρεψαν!Φυσικά, αυτό εξοργίζει τους πολίτες καθώς συνιστά τη διαρκή υπενθύμιση της αναξιοπιστίας του πολιτικού μας συστήματος. Το χειρότερο όμως είναι ότι και σωστά να είναι αυτά που λένε, τα? ακυρώνουν γιατί κυριαρχεί το "ποιος τα λέει", από το "τι λέει".Δεν ξέρω αν το 'χουν καταλάβει, αλλά η "σιωπή" και ίσως η "απόσυρση" θα έκανε καλό και στους ίδιους και στη χώρα. Δεν μιλώ για όλους. Μιλώ για εκείνους που η "φθορά", λόγω και του τρόπου με τον οποίο είχαν πολιτευτεί τα προηγούμενα χρόνια, είτε ως βουλευτές είτε ως υπουργοί, είναι μεγάλη και ανεξίτηλη. Ας μη μας... σώσουν για άλλη μία φορά, αρκούν οι προηγούμενες...

Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με την εύκολη αντιμνημονιακή "κολυμβήθρα του Σιλωάμ" γύρω από την οποία συνωστίζονται διάφοροι "απίθανοι τύποι" που έχουν πει και έχουν κάνει τα πάντα στη δημόσια διαδρομή τους, αναζητώντας άφεση προηγούμενων αμαρτιών, "κολυμπώντας" στα νερά του ακραίου λαϊκισμού. Προέρχονται απ' όλο το κοινωνικό και πολιτικό φάσμα. Ξεκινούν από τους "ακροδεξιούς" και τους "χριστιανούς" και φτάνουν μέχρι τους "αριστερούς" και τους "αδικημένους" (κατά την αντίληψη που έχουν για τον εαυτό τους) δημοσιολογούντες κ.ο.κ. Δεν εννοώ, φυσικά, ότι όσοι είναι "κατά του Μνημονίου" ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία. Υπάρχουν "αντιμνημονιακοί" με άποψη, ιδεολογία και στάση ζωής, όπως και κόμματα και κινήσεις που διακρίνονται για τη σοβαρότητά τους που πρέπει να τους ακούμε και να αντλούμε στοιχεία από τη συλλογιστική τους, ή και να την υποστηρίζουν όσοι πείθονται πολιτικά απ' αυτήν.

Αλλο όμως αυτό και άλλο οι διάφοροι απίθανοι τύποι, που παρελαύνουν κυρίως από τηλεοράσεως, καθώς βλέπουν την κρίση ως... πολιτική και μόνο ευκαιρία για τους ίδιους!

Και η τρίτη παρατήρηση αφορά τις συνδικαλιστικές και πολιτικές αντιδράσεις στα διάφορα μέτρα που παίρνει "αναγκαστικά" η κυβέρνηση. Δεν είναι όλες "προοδευτικές" ούτε συνιστούν όλες αυτό που είθισται ο χώρος της Αριστεράς να θεωρεί "λαϊκό κίνημα".

Απαιτούνται διακρίσεις, που δυστυχώς τα κόμματα της αντιπολίτευσης αποφεύγουν (μικροκομματικά) να κάνουν, υποτασσόμενα στον λαϊκισμό. Αλλο οι αντιδράσεις για τις απολύσεις και τις πενιχρές συντάξεις και άλλο οι αντιδράσεις για τη διατήρηση προνομίων που είναι κοινωνικά ζημιογόνα...

panpan@pegasus.gr