Στεφάν Εσσέλ: Η ώρα της στράτευσης

Μάλλον έχει γίνει μια παρεξήγηση. Οι Αγανακτισμένοι θεώρησαν ότι μας έλειψαν, ότι η Πλατεία Συντάγματος ήταν νεκρή χωρίς αυτούς, ότι οι ανοιχτοί δρόμοι αποτελούν ανωμαλία στη ζωή της πόλης. Ομως ο Λεωνίδας τούς προειδοποίησε, στη συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε προχθές στα «ΝΕΑ»: «Να διαβάζουμε και να μη σαχλαμαρίζουμε». Κι αν δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει «σαχλαμαρίζουμε», ας διαβάσουν τι λέει ο γκουρού αυτού του κινήματος, ο άνθρωπος που με το βιβλίο του «Αγανακτήστε!» έσπρωξε όλον αυτόν τον κόσμο στους δρόμους, αλλά τώρα τους λέει να περάσουν στο επόμενο στάδιο, το στάδιο του προβληματισμού και των προτάσεων. Το στάδιο της στράτευσης. Οταν ήταν νέος, ο Στεφάν Εσσέλ ήθελε να γίνει φιλόσοφος. Μετά τον πόλεμο, όμως, ο καθηγητής του της Φιλοσοφίας τού είπε ότι πρέπει να στρατευτεί. Κι έτσι έγινε διπλωμάτης. «Η διπλωματία είναι το τέλειο πεδίο για να αγανακτείς χωρίς να σπας πράγματα», λέει ο 94χρονος καθηγητής σε συνέντευξή του στην «Ελ Παΐς», με αφορμή την κυκλοφορία στα ισπανικά του νέου του βιβλίου με τίτλο «Στρατευθείτε!». «Είναι καλό να αγανακτείς, δεν πρέπει όμως να γίνεσαι βίαιος. Πρέπει να διαπραγματεύεσαι, να παίζεις μεσολαβητικό ρόλο. Αυτό είναι που μ' αρέσει περισσότερο».

Κατά την παραμονή του στη Μαδρίτη, ο Εσσέλ μάλλον δεν ικανοποίησε τους Αγανακτισμένους. Δήλωσε, ας πούμε, θαυμαστής του Θαπατέρο, ο οποίος ως γνωστόν συμφώνησε με τη δεξιά αντιπολίτευση να περιληφθεί στο Σύνταγμα το φρένο χρέους. Αναρωτιέται κανείς τι θα γινόταν αν ο γάλλος φιλόσοφος ερχόταν στην Ελλάδα και έβλεπε μια κοινωνία σε πλήρη σύγχυση. Αν άκουγε ότι οι ταξιτζήδες θα ενώσουν τις δυνάμεις τους με τους συνδικαλιστές των μέσων μαζικής μεταφοράς ή αν συναντούσε τους νεαρούς που σκοπεύουν να αποκλείσουν το Σάββατο τη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης και να χαρακτηρίσουν τον Πρωθυπουργό «ανεπιθύμητο». Θα συμφωνούσε άραγε μαζί τους; Ο στόχος της κριτικής του θα ήταν κυρίως η κυβέρνηση ή η τρόικα; Ή δεν ξέρει και τόσο καλά την Ελλάδα για να εκφέρει άποψη;

Η χώρα την οποία γνωρίζει σίγουρα καλά είναι το Ισραήλ, άλλωστε και ο ίδιος είναι Εβραίος. Κατά σύμπτωση, αυτή η χώρα είναι που τον εξοργίζει περισσότερο. «Την αγαπώ, αλλά η κυβέρνησή της με κάνει έξαλλο». Οπως κάνει έξαλλους και 450.000 πολίτες της, που βγήκαν το Σάββατο στους δρόμους.

Αλλά ο Εσσέλ δεν περνά τη ζωή του θυμώνοντας με γεγονότα και ανθρώπους. Αυτό που τον σημάδεψε είναι κάτι που του είπε η γκουβερνάντα του όταν ήταν τεσσάρων ετών και καβγάδιζε με όλο τον κόσμο. «Στεφάν, η οργή είναι κακό πράγμα. Αυτό που έχει σημασία είναι να προσπαθείς να γοητεύεις». Και αυτό κάνει, δεκαετίες τώρα, με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία. Οι απολαύσεις της ζωής του; «Πρώτα η αγάπη, κι ύστερα ο θαυμασμός. Αγαπώ τη ζωή, τις γυναίκες και τις πόλεις».