Φλυαρούσες τάξεις

 Του Κώστα Μίντζηρα, www.protagon.gr, 19.9.11

Δεν ξέρω, πόσοι ξαφνιάθηκαν από την ανάδειξη της καλλιέργειας εθνικής υπερηφάνειας στους μαθητές ως βασικού κριτηρίου που πρέπει να υπηρετεί η στοιχειώδης εκπαίδευση(*) αλλά και της Ακαδημίας Αθηνών σε υπέρτατο κριτή της καταλληλότητας των σχολικών βιβλίων. Παρέλειψε να διευκρινίσει, εάν στην αρμοδιότητά της θα υπάγονται πλην των άλλων και τα βιβλία θετικών επιστημών    -χημείας, φυσικής- ενώ η βιολογία δεν αποκλείεται να της ανήκει.

Ο Α. Σαμαράς στη φετεινή παρουσία του στη ΔΕΘ συμπεριφέρθηκε με τον κλασσικό τρόπο που μας αρέσει να λειτουργούμε: διακρίνοντας πως η πραγματικότητα είναι δυσάρεστη διάλεξε να γυρίσει το πρόσωπό του προς άλλη κατεύθυνση.
Με περισσή σταθερότητα επέμεινε να απαγγείλει ομιλία που -όπως όλα δείχνουν- είχε ετοιμάσει από τα μέσα της εβδομάδος και πάντως πριν από την συνεδρίαση των Eurogroup και Ecofin στην Πολωνία και να αναδείξει στη συνέντευξη τύπου τα θέματα που είχε προετοιμάσει με το επιτελείο του (οι συνεργάτες στέλνουν «δύσκολες» ερωτήσεις και τις απαντήσεις τους), επαναλαμβάνοντας γνωστές λίγο πολύ απαντήσεις.

Εχοντας πλέον στο πλευρό του (πέραν του προκατόχου του) και τις δημοσκοπήσεις επέλεξε να παρουσιάσει σε αδρές γραμμές το πρόγραμμά του, φροντίζοντας να μείνει συνεπής σε κορώνες που σημάδεψαν την πολιτική του πορεία, προσθέτοντας με νόημα ότι παρακολουθεί καθημερινά την πορεία των εθνικών θεμάτων.

Πριν από αυτό αναφέρθηκε στα σχολικά βιβλία, όχι τόσο για να κατηγορήσει για τη μεγάλη καθυστέρηση στη διανομή τους όσο για να εξαγγείλει αναθεώρηση του περιεχομένου τους. Να το σχετικό απόσπασμα: «…Η Ιστορία διδάσκεται στα παιδιά μας, χωρίς να καλλιεργεί ούτε την υπερηφάνεια για την Πατρίδα τους, ούτε την κριτική σκέψη. Σαν να διδάσκεται, όχι σε Ελληνόπουλα, αλλά σε… «μαθητευόμενους διεθνιστές» άλλων καιρών και άλλων καθεστώτων! Σαν ένα αόρατο χέρι να έσβησε κάθε αναφορά στην εθνική ίδιο-προσωπεία, στην εθνική παράδοση του τόπου αυτού. Σαν να μη θέλουμε τα παιδιά μας να νιώσουν την Ελληνικότητα και να γίνουν μέτοχοι της Πολιτιστικής μας παράδοσης. Τη στιγμή μάλιστα που όλοι οι άλλοι λαοί προχωρούν αντίστροφα: τη στιγμή που οι Βρετανοί ανακαλύπτουν τη «Βρετανικότητα» και οι Ισπανοί την «Ισπανικότητα»… Αυτό θα το τελειώσω! Και το περιεχόμενο των διδακτικών βιβλίων –όλων των βιβλίων– θα αναθεωρηθεί από επιτροπές που θα λειτουργήσουν υπό την εποπτεία Ακαδημίας Αθηνών».

Δεν ξέρω, πόσοι ξαφνιάθηκαν από την ανάδειξη της καλλιέργειας εθνικής υπερηφάνειας στους μαθητές ως βασικού κριτηρίου που πρέπει να υπηρετεί η στοιχειώδης εκπαίδευση(*) αλλά και της Ακαδημίας Αθηνών σε υπέρτατο κριτή της καταλληλότητας των σχολικών βιβλίων. Παρέλειψε να διευκρινίσει, εάν στην αρμοδιότητά της θα υπάγονται πλην των άλλων και τα βιβλία θετικών επιστημών    -χημείας, φυσικής- ενώ η βιολογία δεν αποκλείεται να της ανήκει.

Μάλιστα, για να μην φανεί πως η πρόταση να νιώσουμε την ελληνικότητα δεν έχει λάβει υπόψη τις σχετικές διεθνείς εξελίξεις μίλησε για βρετανικότητα, ισπανικότητα κ.ο.κ. Και θυμήθηκα μια δραματική ομιλία του Γκ. Μπράουν το Φεβρουάριο 2006 (ήταν ακόμη Υπ. Οικονομικών) με θέμα «Το μέλλον της βρετανικότητας». Επτά μόλις μήνες μετά την πολύνεκρη βομβιστική επίθεση στον υπόγειο του Λονδίνου ο (αντιπαθής για πολλούς) Μπράουν αναφερόταν στον κίνδυνο αν κάποιος αισθάνεται ανασφαλής να εγκλωβισθεί σε μονοδιάστατες ταυτότητες, ριζωμένες σε αντιλήψεις του 19ου αιώνα περί αίματος, φυλής και εδάφους και πρόσθετε «...Η ένωσή μας είναι ισχυρή, εξαιτίας των κοινών αξιών μας και του τρόπου που αυτές εκδηλώθηκαν κατά τη διάρκεια της ιστορίας και μέσω των θεσμών μας… Έτσι ανακύπτει το κρίσιμο δίλημμα σε ό,τι αφορά την εθνική μας ταυτότητα: αν δηλαδή αυτή καθορίζεται από κοινές αξίες ή απλά από την καταγωγή, τη φυλή και την εθνικότητα -ένας ορισμός που αν τον αποδεχόμασταν θα κινδυνεύαμε να εμπλακούμε σε μία αδιέξοδη διαμάχη για το ποιος είναι πιο γνήσια Βρετανός… Το θέμα της βρετανικότητας δεν είναι ακαδημαϊκό, κάτι που αφορά τους ιστορικούς, τους σχολιαστές, τις λεγόμενες φλυαρούσες τάξεις…».

Οφείλει να εξηγήσει, πώς εννοεί την ελληνικότητα ο κ. Σαμαράς. Κι αν ο ίδιος δεν ευκαιρεί να μας πεί, ας το κάνει ο αρμόδιος τομεάρχης παιδείας.

ΥΓ: Κατά σύμπτωση η Α. Φραγκουδάκη έγραφε την ίδια μέρα στα ΝΕΑ «Κι όμως δεν βλέπουμε»