Socialist Resistance: Δημοκρατικά και Συντηρητικά κοκόρια επιστρέφουν στη φωλιά τους να κουρνιάσουν

Socialist Resistance, Αυγή, 11.8.11

Το πρώτο έτος της κυβέρνησης συνασπισμού του Κάμερον σημαδεύτηκε από τη λιτότητα, την τεράστια ανισότητα, τη ραγδαία εξαθλίωση εκατομμυρίων ανθρώπων, τη διαφθορά των μέσων, της αστυνομίας και των πολιτικών, την καταστροφή του κράτους πρόνοιας. Ο δεύτερος χρόνος τείνει να σημαδευτεί από μαζική βιομηχανική δράση και ανοιχτή διαμάχη με το κράτος στα φτωχότερα σημεία των βρετανικών πόλεων από ανθρώπους που έχουν λίγα να χάσουν. Αυτή είναι η σημασία των κινητοποιήσεων που λαμβάνουν χώρα στο Λονδίνο. Οι άμεσες αιτίες ήταν δύο πράξεις της αστυνομίας. Η πρώτη εξ αυτών ήταν η δολοφονία από ένοπλους αστυνομικούς του Μαρκ Ντάγκαν και η μετέπειτα συμπεριφορά στην οικογένειά του. Μία δικαιολογημένα θυμωμένη διαδήλωση πραγματοποιήθηκε έξω από το τοπικό αστυνομικό τμήμα το Σάββατο. Η συμπεριφορά των αστυνομικών αρχών στη συνέχεια δυναμίτισε την κινητοποίηση, γεγονός που παραλείπεται σχεδόν από όλες τις μετέπειτα μεταδόσεις.

Όπως αναφέρει αυτόπτης μάρτυρας η αστυνομία επιτέθηκε με ρόπαλα σε δεκαεξάχρονη κοπέλα. Το βίντεο απαθανατίζει μέρος της αστυνομικής βίας. Ήταν αναπόφευκτο βία τέτοιας μορφής να προκαλέσει παροξυσμό οργής στην τοπική κοινωνία. Τα κοκόρια του νεοφιλελευθερισμού γυρίζουν στη φωλιά τους να κουρνιάσουν. Οι περικοπές των 41 εκατομμυρίων λιρών του συμβουλίου του Χάρινγκεϊ είχε ως αποτέλεσμα την ισοπέδωση των παροχών για τους νέους. Μόνο τον προηγούμενο μήνα ο τοπικός βουλευτής Ντέιβιντ Λάμι απαίτησε τη δράση της κυβέρνησης αναφορικά με την κατά 10% αύξηση της ανεργίας στο Τόττεναμ που πλέον έχει 10.514 ανθρώπους να ψάχνουν για δουλειά. Οι κάτοικοι της περιοχής σε συνεντεύξεις αναφέρουν πως χιλιάδες άνθρωποι μεταξύ 20 και 30 δεν έχουν καταφέρει να βρουν ποτέ δουλειά. Δεν είναι έκπληξη λοιπόν πως καταστήματα που πωλούν αθλητικά είδη σχεδιαστών, κινητά τηλέφωνα και τελευταίας τεχνολογίας τηλεοράσεις και Mp3players λεηλατούνται από ανθρώπους που ξέρουν πως ποτέ δεν θα έχουν χρήματα να τα αγοράσουν. Οι καπιταλιστές δεν μπορούν να τα έχουν όλα. Από τη μία, λένε πως χρειάζεσαι όλα αυτά για λόγους στάτους και αισθήματος πληρότητας και από την άλλη οι περισσότερες δουλειές της αγοράς πληρώνουν μισθούς πείνας με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.

Αντίθετα, ποτέ στη νεότερη ιστορία οι πλούσιοι δεν περνούσαν καλύτερα. Η επιτροπή υψηλόμισθων σε αναφορά της 8ης Αυγούστου σημειώνει πως στα στελέχη εταιρειών που ανήκουν στον δείκτη FTSE 100 έλαβαν μέσες ετήσιες συντάξεις ύψους 175.000 λιρών. Η μέση βρετανική σύνταξη κυμαίνεται στις 5.860 λίρες και παράλληλα Συντηρητικοί και Δημοκρατικοί θέλουν να κάνουν τους εργαζόμενους ακόμη φτωχότερους. Την ίδια στιγμή πεισματικά μεταφέρουν τεράστιες ποσότητες χρημάτων στους 300.000 ανθρώπους που πληρώνουν το μέγιστο ποσοστό του 50% του φόρου για κέρδη άνω των 150.000 λιρών. Ο δήμαρχος του Λονδίνου, Μπόρις Τζόνσον, έκανε έκκληση να καταργηθεί και ο φίλος του και δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Όζμπορν, καγκελάριος του Έξτσεκιερ, είπε πως θέλει να το ξεφορτωθεί.

Όλα αυτά ίσως δεν είναι στο μυαλό των εφήβων που άρπαζαν αθλητικά παπούτσια των 100 λιρών από το κατάστημα JD sports. Αυτό που γνώριζαν, όμως, είναι πως υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που έχουν πλούτη και τα προνόμια και χρησιμοποιούν τη δύναμή τους ώστε να διατηρούν εκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχεια. Μία κινητοποίηση είναι ο σπασμός μιας καταστροφικής οργής και μια άναρθρη διαμαρτυρία, αλλά είναι και ένας τρόπος να εισακουστούν αυτοί που δεν έχουν φωνή. Το φθινόπωρο οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και η ριζοσπαστική αριστερά θα πρέπει να κάνουν τις φωνές τους να ακουστούν και να απαντήσουν στην πολεμική των Συντηρητικων Δημοκρατικών ενάντια της τάξης μας.