Οι σκιές πίσω από τον Μίκη

 Του Ανδρέα Ε. Παπαδόπουλου, www.protagon.gr, 3.6.11

Ο λαϊκίστικος, ο ψευτοπατριωτικός, ο λυρικός, είναι ο πιο εύκολος λόγος,  διότι ηχεί ευχάριστα στα αυτιά του μέσου έλληνα, ο οποίος ακόμα συνεχίζει να θαυμάζει τον Ανδρέα Παπανδρέου, θεωρώντας πως αν ζούσε θα είχε τρίψει στα μούτρα των κακών ευρωπαίων το μνημόνιο και δεν θα πλήρωνε τα δανεικά. Αυτός ο απωθητικός και ξεπερασμένος λόγος έχει κάνει την (επαν)εμφάνισή του στις τελευταίες  λαοσυνάξεις.  Οι συγκεντρωμένοι εμπνέονται από τις πύρινες ομιλίες  που πραγματοποιεί ο εν δυνάμει ηγέτης του (μη)κινήματος Μίκης Θεοδωράκης. Ο κορυφαίος έλληνας μουσικοσυνθέτης βάλει κατά του συστήματος, των συντεταγμένων οργάνων και θεσμών της πολιτείας, στέλνοντας το απολίτικο-εν προκειμένω- μήνυμα «η κόλαση είναι οι άλλοι».  Η υποκρισία στη συγκεκριμένη περίπτωση ξεπερνά κάθε όριο.

Από συστάσεως του ελληνικού κράτους δεν υπάρχει άλλος έλληνας που να έχει τιμηθεί περισσότερο από το κράτος. Γήπεδα, πλατείες, ορχήστρες, δρόμοι, θέατρα φέρουν το όνομά του. Διετέλεσε για μεγάλο χρονικό διάστημα βουλευτής, ενώ υπήρξε και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Έχει πάρει από το υπουργείο Πολιτισμού  τόσες πολλές επιχορηγήσεις όσο κανένας άλλος καλλιτέχνης. Η ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» έχει πάρει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ επιχορηγήσεις από τους δήμους, τις νομαρχίες και την επίσημη Πολιτεία. Ε, λοιπόν αυτός ο άνθρωπος, ο κορυφαίος κατά τα άλλα μουσικός και συνθέτης, καταφέρεται εναντίον του συστήματος.

Οι χειρότεροι είναι  αυτοί που τον έχουν πλευρίσει και εκμεταλλεύονται τις -γνωστές σε όλους-αδυναμίες του Μίκη. Πιστεύουν ότι χρησιμοποιώντας το όνομά του, το κύρος του και το ρίγος συγκίνησης που προκαλεί σε όλους η μουσική του, θα φτιάξουν κίνημα-ή μήπως και κόμμα;- και θα εξυπηρετήσουν τα ιδιοτελή τους συμφέροντα. Αν τολμάνε ας βγουν μόνοι τους στο φως να αναμετρηθούν με την κοινωνία που απειλούν.
*Ο Ανδρέας Ε. Παπαδόπουλος είναι δημοσιογράφος, εκπρόσωπος τύπου της Δημοκρατικής Αριστεράς