Σελίδες

Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Φοβάμαι

                                                            
Φοβάμαι τους ανθρώπους που 30 χρόνια  έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και ένα ωραίο βράδυ μεσούντος του Μάη  βγήκαν στις πλατείες κραυγάζοντας «Κλέφτες Κλέφτες».
Φοβάμαι εκείνους που δεν πληρώνουν φόρους, -δηλαδή 6 στους 10 έλληνες- και ταυτόχρονα οδύρονται για τα χρέη και τα ελλείμματα του κράτους.
Φοβάμαι εκείνους που βγάζουν μεγάλους λόγους για την  εθνική ανεξαρτησία και την εθνική αξιοπρέπεια επαιτώντας τα δανεικά των ευρωπαίων.
Φοβάμαι εκείνους που διορίστηκαν  εις βάρος των άλλων, γλείφοντας τους πολιτικούς, και τώρα μουτζώνουν τη βουλή.
Φοβάμαι εκείνους που γέμιζαν προεκλογικά τις πλατείες της μεταπολίτευσης, κραδαίνοντας τις πλαστικές σημαίες του πελατειακού κράτους έτοιμοι για το μεγάλο πλιάτσικο, και τώρα τις γεμίζουν πάλι αγανακτισμένοι.
Υποκλίνομαι μόνον στα πραγματικά θύματα: τους άνεργους και τους νέους χωρίς ελπίδα.
Φοβάμαι όταν βλέπω τον λαϊκισμό της νέας εποχής, με τα γλυκά λόγια του Μίκη και τα χρυσοποίκιλτα άμφια του Άνθιμου, να απλώνει το βαρύ χέρι πάνω τους.
Και χθες φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.

 Μάκης Καραγιάννης 

5 σχόλια:

  1. κι εγώ φοβάμαι όλους αυτούς που κλεισμένοι ή και απομονωμένοι στο κελί της διανόησής τους προσφέρουν εξαγόμενα ενώ ο κόσμος κινείται.
    Ό,τι μικτό και ετερόκλητο κι αν διαθέτει αυτό το πλήθος κι όσο αβέβαιο κι αν είναι το τέλος αυτής της παρέμβασής του, επιτέλους! εκτιμήστε ότι υπάρχει πια κόσμος που αφήνει για λίγο τον καναπέ του. (αυτό δεν ζητούσατε τόσον καιρό;)Εκτιμήστε το λοιπόν σωστά για μια φορά άξιοι διανοητές μου!
    Με τη δική σας επιφυλακτικότητα και μιζέρια δεν θα΄χε γίνει ποτέ ούτε η παρισινή κομούνα, ούτε η Οκτωβριανή επανάσταση.. διότι πιθανώς -σύμφωνα με τις επιφυλάξεις σας- δεν θα είχαν τις κατάλληλες.. προδιαγραφές (κι ας απέτυχαν -ναι!- -ναι;- αμφότερες)

    με απεριόριστη και από καρδιάς εκτίμηση για το συγκεκριμένο ιστολόγιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κινείται ο κόσμος αλλά προς τα πού;
    Κατέβηκε κι άλλες φορές στις πλατείες κι έκανε τις "επαναστάσεις" του.
    "Σοσιαλισμός στις 18", "η Μεγάλη Αλλαγή","Επανίδρυση του κράτους", "Τσοβόλα δώστα όλα" κι αυτός, που είχε αφήσει τους καναπέδες, ηδονίζονταν στις πλατείες από επαναστατικότητα.Αν κάτι λείπει δεν είναι η αγωνιστικότητα αλλά μια στάλα σκέψη για το τι έφταιξε 30 χρόνια τώρα.
    Αν μέμφεται πάλι μόνον τους ξένους και τις σκοτεινές δυνάμεις δεν πρόκειται να πάει πουθενά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και εγώ φοβάμαι όλον αυτό τον όχλο που ξεχύνεται στις πλατείες και θέλει να εκφράσει απλά και μόνο την αγανάκτησή του για αυτούς που μας κλέβουν τη ζωή. Κάποια στιγμή θα πρέπει να κάνουμε και την αυτοκριτική μας, να δούμε ότι όλα όσα έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν είναι με την ανοχή μας και θα πρέπει να διορθώσουμε πρώτα τον εαυτό μας πριν αρχίζουμε να επιτιθέμεθα σε άλλους. Αντί να μουτζώνουμε τη Βουλή θα πρέπει να μουτζώνουμε τους ευατούς μας καθώς εμείς είμαστε υπεύθυνοι για ότι συμβαίνει και θα πρέπει να σκεφτούμε εναλλακτικές προτάσεις για να βγούμε από αυτό το αδιέξοδο. Μόνο τότε έχει νόημα η αγανάκτηση, διαφορετικά καταντά γραφική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ποιός σου είπε ότι ΟΛΟΙ αυτοί στις πλατείες είναι ΤΕΤΟΙΟΙ?
    Θέλεις να μας πεις ότι ΔΕΝ υπάρχουν Έλληνες ΑΛΛΟΥ είδους?

    Πάντως εγώ θα φοβόμουνα αν δεν υπήρχε αντίδραση σε όσα γίνονται "για το καλό μας"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ φοβάμαι πιο πολύ τους πολιτικούς που οδήγησαν τη χώρα στην σημερινή κατάσταση.
    Φοβάμαι πιο πολύ τους πολιτικούς που διαμόρφωσαν το πλαίσιο λειτουργίας που προκάλεσε όλα αυτά που φοβάται ο Μάκης Καραγιάννης.
    Φοβάμαι τους πολιτικούς που όχι μόνο δεν διαμόρφωσαν τους μηχανισμούς καταστολής των πρακτικών αυτών αλλά και δεν τους ενεργοποίησαν, όταν αυτοί υπήρχαν, και αυτό μόνο και μόνο για να κάνουν την “δουλειά τους”.
    Φοβάμαι τους πολιτικούς που κάνουν όσα οι ίδιοι στο παρελθόν κατέκριναν.
    Φοβάμαι τους πολιτικούς που δεν έχουν ίχνος αξιοπρέπειας για να παραιτηθούν όταν οι επιλογές τους αποτυγχάνουν.
    Φοβάμαι ακόμη πιο πολύ τους πολιτικούς που διέφθειραν αυτή τη κοινωνία, που δεν της άφησαν ήθος, αξίες, στόχους, ελπίδα. Που της πήραν ακόμη και τα όνειρα της!

    Δεν με ενοχλεί που επιτέλους η Δημοκρατία ξαναβρήκε τον τρόπο της για να θυμίσει στους διαχειριστές της Δημόσιας περιουσίας (υλικής και πνευματικής) αυτής της χώρας, αυτό που ξέρουν σε όλες τις υγιείς Πολιτείες, το ότι δηλαδή η κατάχρηση Δημόσιας περιουσίας αποτελεί ειδεχθές έγκλημα.

    http://ellinikodimosiopanepistimio.blogspot.com/2011/06/blog-post_6793.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή

O διάλογος προϋποθέτει τον σεβασμό της διαφορετικής άποψης. Γι' αυτό κάθε υβριστικό, προσβλητικό ή χυδαίο σχόλιο θα διαγράφεται.