Η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς Κατοχής;...

 Του Κώστα Στούπα, Capital.gr, 19.5.11

Η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς κατοχής και είναι οι κατοχικές δυνάμεις που την έφεραν στη χρεοκοπία, απειλούν να την οδηγήσουν και σε ολοκληρωτική κατάρρευση,  αρκεί να συνεχίσουν να έχουν το πάνω χέρι. Κατοχή μιας χώρας σημαίνει έλεγχος του μηχανισμού διοίκησής της ασχέτως κόμματος που βρίσκεται στην κυβέρνηση και καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών της πόρων και του μόχθου των εργαζομένων της. Σημαίνει φόρτωμα της χώρας με επαχθές χρέος λόγω κατάχρησης της εξουσίας των ανθρώπων που αποφασίζουν καθώς λειτουργούν σαν ανδρείκελα των κατοχικών δυνάμεων.Όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά τα διαθέτει η ελληνική περίπτωση. Το πελατειακό κράτος και η χωρίς όρια  κομματοκρατία έχουν  επιβάλει τις τελευταίες δεκαετίες ένα ιδιότυπο καθεστώς Κατοχής, όπου τα τέσσερα τέταρτα της κοινωνίας εξαναγκάζονται να συντηρούν το ένα τέταρτο, όχι στη βάση κάποιου παραγωγικού μοντέλου αυτάρκειας αλλά στη βάση ενός παρασιτικού μοντέλου.

Το καθεστώς της παρασιτοκρατίας εν είδει ιδεολογικού μανδύα καλύπτεται κάτω από σαθρές πτυχές ενός δήθεν κοινωνικού κράτους με δωρεάν υπηρεσίες που και στοιχίζουν πανάκριβα στον φορολογούμενο και ανύπαρκτες είναι. Αρκεί να δει κάποιος τι γίνεται με την παραπαιδεία και τη δωρεάν παιδεία και τα φακελάκια με τη δωρεάν υγεία. 

Στη στήλη αυτή έχουμε καταδείξει με στοιχεία πως το χρέος της χώρας κατά ένα συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος συσσωρεύτηκε από τις ανεξέλεγκτες δαπάνες για μισθούς και συντάξεις και τη διαφθορά όχι μόνο της κορυφής αλλά του συνόλου του κρατικού μηχανισμού με ιδιαίτερη βαρύτητα τη μεσαία διοίκηση.

Έχουμε καταδείξει πως τα τελευταία 15 κρίσιμα χρόνια  για τη συσσώρευση του χρέους των 350 δισ. ευρώ, τα  μεγάλα έργα, η Ολυμπιάδα και οι αμυντικές δαπάνες δεν έχουν απορροφήσει πάνω από 50-55 δισ. ευρώ. Βλέπε: Ποιος ευθύνεται για τη χρεοκοπία της χώρας...

Από την άλλη πλευρά, αν λάβουμε υπόψη πως οι πρωτογενείς δαπάνες από 24 δισ. το 2002 εκτοξεύθηκαν στα 54,1 δισ. το 2009, από τις οποίες μόνο οι καθαρές δαπάνες για μισθούς και συντάξεις από 11,4 δισ. ευρώ εκτοξεύθηκαν στα 26-27 δισ. ευρώ  μπορούμε να καταλάβουμε ποιος παράγοντας είχε τη μεγαλύτερη συμβολή στη χρεοκοπία της χώρας.

Τα ποσά για μισθούς και συντάξεις είναι σχεδόν διπλάσια από αυτά του στενού δημόσιου τομέα αν προσθέσουμε και τις ΔΕΚΟ και ποσά από λειτουργικές δαπάνες που αν εξεταστούν μέχρι τέλος διαδρομής αποκαλύπτεται πως πάνε σε προσωπικές απολαβές. Όπως π.χ. επιχορηγήσεις συνδικάτων, πλαστά οδοιπορικά κλπ.

Από την άλλη πλευρά το διαφθαρμένο κράτος εξόρισε την υγιή επιχειρηματικότητα αφού λόγω ιδίου οφέλους συναλλάχθηκε μόνο με τη διαπλεκόμενη και έχουσα ροπή στη διαφθορά. Η εκτεταμένη φοροδιαφυγή σε σχέση με το ΑΕΠ δεν θα μπορούσε να υπάρχει αν δεν την προκαλούσε ή έστω ανεχόταν το κράτος.

Τη χώρα την χρεοκόπησε το πελατειακό κράτος της παρασιτοκρατίας και την ύστατη ώρα πάνω από το πτώμα της όχι μόνο αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες του, αλλά προσπαθεί να διατηρήσει τα προνόμια  κατοχής, αρνούμενο να συμβάλλει στην έξοδο από την κρίση, υποχωρώντας από τα κεκτημένα...

Το επαχθές χρέος
 

Είναι της μόδας αυτή την περίοδο να μιλάμε για επαχθές χρέος αναζητώντας ποσά στην κορυφή της πυραμίδας της εξουσίας. Όχι πως δεν υπάρχουν εκεί μίζες, ευθύνες που πρέπει να αναζητηθούν και περιουσίες που πρέπει να δημευτούν, αλλά το εύρος της κορυφής της πυραμίδας της εξουσίας είναι τόσο στενό που οι μίζες που πήγαν εκεί δεν αρκούν να αιτιολογήσουν τα 350 δισ. ευρώ.  Όπως έχουμε υπολογίσει παλιότερα με βάση τα 55 δισ. που πήγαν σε έργα και εξοπλισμούς τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι μίζες δεν πρέπει να ξεπερνούν κατά πολύ τα 5 δισ. ευρώ.

Αν θέλουμε να μιλάμε για επαχθές χρέος όμως, πως μπορεί να χαρακτηριστεί η εκχώρηση στους εργαζόμενους ασφαλιστικών δικαιωμάτων ύψους 14 δισ. ευρώ επί μιας ΔΕΚΟ της οποίας η αξία είναι κάτω από 3 δισ. ευρώ σήμερα και ούτε τις μέρες της χρηματιστηριακής ευφορίας δεν ξεπέρασε τα 8 δισ. ευρώ; Mια ενδιαφέρουσα προσέγγιση που δείχνει πως δεν υπάρχει μόνο η μηδενιστική λαϊκίστικη αριστερή ρητορεία. Βλέπε: Μια περίπτωση επαχθούς χρέους…

Το συσσωρευμένο χρέος του ΟΣΕ ύψους 11 δισ. ευρώ τα τελευταία 11 χρόνια δεν αποτελεί κόστος των συνθηκών κατοχής που έχουν επιβληθεί στη χώρα.  Πόσες δεκάδες δισ. ανάλογου χρέους είχε συσσωρεύσει η Ολυμπιακή πριν πωληθεί;

Αποδείχτηκαν τόσο τραγικές εθνικά οι συνέπειες πώλησης της Ολυμπιακής και γιατί οι εργαζόμενοι σε αυτήν που δεν ήθελε ο ιδιώτης έπρεπε να συνεχίσει να τους πληρώνει ο φορολογούμενος;

Είναι απλό,  γιατί η χώρα βρίσκεται υπό κατοχή των κομμάτων και των πελατών τους.

 

2) Επιτέλους…
 

Την άποψη πως η χώρα βρίσκεται υπό εσωτερική κατοχή εξέφρασε ο βουλευτής κ. Φλωρίδης μιλώντας χθες στο Βήμα. Επιμένοντας στο χαρακτηρισμό και διευκρινίζοντας πως όταν λέει «εσωτερική κατοχή»  εξήγησε ότι εννοεί τους «κλέφτες, τους διεφθαρμένους, τα παράσιτα, τις συντεχνίες, αλλά και τους ανίκανους. Όλοι αυτοί, πρόσθεσε, «μας έφεραν έως εδώ. Αυτό τον κατοχικό ζυγό θα πρέπει να αποτινάξουμε».

3) Η τελευταία ευκαιρία...

Η χθεσινή συνεδρίασης κατέδειξε πως η αγορά συνεχίζει να περιφέρεται ενόψει των πολιτικών εξελίξεων.

Εσχάτως παρατηρώ πως τα δυο μεγάλα κόμματα πιέζονται τόσο από το εξωτερικό όσο και από στελέχη τους για συναίνεση. Για να ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια αμφότερα θα πρέπει να αποφασίσουν σε τρία-τέσσερα βασικά πράγματα και τον τρόπο που θα πρέπει να γίνουν. 

Μεταξύ των πραγμάτων αυτών πρέπει να είναι: Πως η μείωση του κράτους θα γίνει με αξιοκρατικά και όχι κομματικά χαρακτηριστικά. Πως δεν θα επαναληφθούν τα ίδια με τις προσλήψεις και σχεδιασμός κατάργησης της μονιμότητας. Κοινής αποδοχής σταθερό φορολογικό πλαίσιο για τα επόμενα 5-10 χρόνια. Συμφωνία σε αποκρατικοποιήσεις και πώληση/αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας.

Μόλις η ειδησεογραφία επισημάνει την βούληση για συναίνεση σε εξελίξεις στην παραπάνω  κατεύθυνση  η χρηματιστηριακή αγορά θα αλλάξει οριστικά πορεία.  Ανάλογη συμπεριφορά θα έχει και η πραγματική οικονομία με ηπιότερους ρυθμούς...

Αυτό μέχρι η επόμενη διεθνής κρίση να ανακόψει την πορεία. Ανακοπή όμως που θα αποτελεί τελευταία ευκαιρία...

4) Κάτι κινείται...

«Βήμα» συναίνεσης έκανε κατά την ομιλία του στο συνέδριο του Economist ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, λέγοντας ότι «υπάρχουν μέσα στις προτάσεις της Ν.Δ. επιμέρους ζητήματα, που είτε έχουμε εντάξει είτε μπορούμε να εντάξουμε».

«Θα καλέσουμε την αξιωματική αντιπολίτευση σε μια τέτοια συζήτηση για ένα πλαίσιο κοινής δράσης. Η ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνει πλήρως τις ευθύνες της. Θα πούμε αλήθειες και θα προχωρήσουμε μπροστά» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Να σημειωθεί ότι το οικονομικό επιτελείο είχε χαρακτηρίσει θετικές “κάποιες πτυχές της πρότασης Σαμαρά” αμέσως μετά το “Ζάππειο 2” την προηγούμενη Πέμπτη, με την επισήμανση ότι, αυτές, θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση για διάλογο ανάμεσα σε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.

Παράλληλα, ο κ. Παπακωνσταντίνου άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπάρξουν και απολύσεις στο Δημόσιο, ως αποτέλεσμα συγχωνεύσεων οργανισμών.

Σχόλιο: Πριν ένα χρόνο οι απολύσεις στο δημόσιο θεωρούνταν ταμπού. Ένα χρόνο μετά  είναι ένα ανοιχτό ενδεχόμενο. Πρόοδος με ρυθμός χελώνας. Αν είχε γίνει πέρυσι το βήμα αυτό καθώς και οι αποκρατικοποιήσεις τώρα θα βλέπαμε φως στην άκρη του τούνελ...

4) ΜΥΤΙΛ

Με σημαντική αύξηση στον κύκλο εργασιών και με καθαρά κέρδη τα οποία ξεπέρασαν τις μέσες εκτιμήσεις των αναλυτών έκλεισε το α΄ τρίμηνο του 2011 για τον όμιλο Μυτιληναίος.

Σχόλιο: Ο όμιλος καταφέρνει χάρη στις εξαγωγικές δραστηριότητες να ενισχύει την θέση σε μια δύσκολη περίοδο για την ελληνική οικονομία. Όταν το κλίμα στην Ελλάδα βελτιωθεί και αποκατασταθούν οι ροές προς τη χρηματιστηριακή αγορά βάζει υποψηφιότητα για πρωταγωνιστικό ρόλο.

5) Είναι παράλογο;

Η καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ προανήγγειλε σκληρές διαπραγματεύσεις για ενδεχόμενη νέα βοήθεια στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα άσκησε κριτική σε ρυθμίσεις πρόωρης συνταξιοδότησης καθώς και αδειών που ισχύουν σε χώρες της Ευρωζώνης, υπό το φως της βοήθειας δισεκατομμυρίων για την αντιμετώπιση της κρίση χρέους.

"Ζητούμενο δεν είναι μόνον να μη δημιουργούνται χρέη, ζητούμενο είναι επίσης, σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία να μη βγαίνουν νωρίτερα σε σύνταξη από τη Γερμανία, αλλά όλοι να καταβάλουν λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια - αυτό είναι σημαντικό", είπε η καγκελάριος, σύμφωνα με το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων ‘dpa‘ σε χθεσινοβραδινή κομματική εκδήλωση της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης CDU στην πόλη Μέσεντε στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία.

Στη Γερμανία το όριο συνταξιοδότησης αυξάνεται σταδιακά από το 65ο στο 67ο έτος ηλικίας, με νόμο που πέρασε το 2007 η προηγούμενη κυβέρνηση του "μεγάλου" συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών - Σοσιαλδημοκρατών.

 

Σχόλιο: Ο καθένας από μας γνωρίζει αρκετούς πενηντάρηδες συνταξιούχους χάρη φωτογραφικών ρυθμίσεων και συναλλαγών μεταξύ συνδικαλιστών και πολιτικών για λόγους πελατειακή σκοπιμότητας.  Νομίζω πως είναι δίκαιο να ανασταλούν αυτές οι συντάξεις μέχρι να καλυφθεί το εθνικό όριο συνταξιοδότησης. Δεν είμαστε πιο πλούσια χώρα από τη Γερμανία για να δικαιολογούνται αυτά...

6) Μέχρι τον επόμενο Volcker

Ομόλογα αξίας 1,81 δισ. δολαρίων αγόρασε η Federal Reserve Bank της Νέας Υόρκης, στο πλαίσιο του δεύτερου γύρου ποσοτικής χαλάρωσης με στόχο την στήριξη της οικονομίας.

Οι προσφορές από τους dealers προς την Fed έφτασαν τα 6,1 δισ. δολ. σε χρέος ωρίμανσης από το 2028 έως το 2041. Μετά την ανακοίνωση, η απόδοση του δεκαετούς ομολόγου των ΗΠΑ ενισχύεται 3 μ.β. στο 3,14%.

Σχόλιο: Οι προσδοκίες για  πληθωριστικές πιέσεις συνεχίζονται καθώς η «χλωμή» ανάπτυξη ίσως επεκτείνει την ποσοτική χαλάρωση και στα επόμενα χρόνια. Το 2012 έχουμε εκλογές, αυτό ίσως προκαλέσει ανωμαλία καθώς κατά τα ειωθότα σε αυτές τις περιπτώσεις κάποια στιγμή θα χρειαστεί να εμφανιστεί ο επόμενος  Paul Volcker...

Το μοντέλο του τέλους της δεκαετίας του ’70 παραμένει σε ισχύ για τις αγορές...

Πηγή:www.capital.gr