Με τον τύραννο ή µε την επανάσταση;

 Του Μιχάλη Μητσού, ΝΕΑ, 22.3.11

Ας κάνουµε ένα τεστ. Θα διαβάσετε το παρακάτω κείµενο και θα σκεφτείτε σε ποιον µπορεί να ανήκει: «Η πρώτη ερώτηση που πρέπει να τεθεί είναι η εξής: υπάρχει µια επαναστατική διαδικασία στο Μαγκρέµπ και στη Μέση Ανατολή; Ναι.Ποιος κάνει την επανάσταση; Ο λαός. Είναικατά συνέπεια αποφασιστικής σηµασίας να µη συντριβεί τοεπαναστατικό κύµα στη Λιβύη. Θα ήταν αρκετό να νικήσει ο Καντάφι για να σταλεί το εξής µήνυµα: “Οποιος βοµβαρδίζει πιοσκληρά και για περισσότερο καιρό τον λαό του στη διάρκεια µιας επανάστασης νικάει”. Αλλάαυτό θαήταν τοκαταστροφικό σηµάδι µιας νίκης της αντεπανάστασης! (…) Υποστηρίζω, λοιπόν, την ιδέα να συντριβεί ο τύραννος ώστε να µην µπορέσει νασυντρίψειτην επανάσταση. (…) Ασφαλώς καιυπάρχει ένας κίνδυνος κλιµάκωσης, αλλάφοβάµαι ακόµη περισσότερο τον κίνδυνο σφαγής!».

Ποιος έκανε αυτέςτις δηλώσεις; Κανένας δυτικός ηγέτηςπου διψάειγια τα λιβυκάπετρέλαια;Κανένα τσιράκι των ιµπεριαλιστών που θέλουν να βάλουν χέρι στην Αφρική; Οχι. Πρόκειται για απόσπασµα συνέντευξης που έδωσε στη Λιnullπερασιόν ο γάλλος ευρωβουλευτής Ζαν-Λικ Μελανσόν, συµπρόεδρος τουΚόµµατοςτης Αριστεράς, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της στρατιωτικής επέµβασης στη Λιβύη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ ενώ είχε ταχθεί στο παρελθόν εναντίον των επεµβάσεων στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Ανάλογη θέση έλαβε στην Ιταλία η Ροσάνα Ροσάντα, ιστορικό στέλεχος της ριζοσπαστικής Αριστεράς και ιδρυτικό µέλοςτης εφηµερίδας Μανιφέστο. Το 1999 τασσόταν υπέρ της λιποταξίας στο Κόσοβο, για να λάβει την απάντηση από τον Πιέρο Φασίνο, τότε υπουργό της κυβέρνησης Ντ’ Αλέµα και µετέπειτα γραµµατέα των ∆ηµοκρατών της Αριστεράς:«Θα επαναλάµβανες αυτή τη θέση κοιτώντας στα µάτια τα παιδιά του Κοσόβου;». Σήµερα η Ροσάντα διερωτάται πώς είναι δυνατόν στην εφηµερίδα της να µην υπάρχει κανείς που να θέλει ναβοηθήσει τονλιβυκό λαό. «Μα δεν καταλαβαίνεις ότι αυτός είναι ένας παλαιοαποικιοκρατικός πόλεµος;» της απάντησε ο πρώην διευθυντής του Μανιφέστο Βαλεντίνο Παρλάτο.«Μετά την κρίση τηςπυρηνικήςενέργειας που προκάλεσε ο σεισµός στην Ιαπωνία, ηΓαλλία και η Αγγλία αποκατέστησαν την πρέπουσα αξία του πετρελαίου και έσπευσαν να καπαρώσουν το λιβυκό πετρέλαιο».

∆ηλαδή τι θα έκανε εκείνος, έναςσυνεπής κοµµουνιστής,στη θέση του Μπερλουσκόνι; «Θα διαπραγµατευόµουν µετον Καντάφι και θαπροσπαθούσα ναπροστατεύσωτα προνόµια των συµφωνιών που έχουµε κάνει»… Ας µηνείµαστεάδικοι όµως, δεν λένε όλοι οι αντίπαλοιτης στρατιωτικής επέµβασης τέτοιες αρλούµπες. Ο Νίκι Βέντολα, για παράδειγµα,ο αριστερός περιφερειάρχης της Απουλίας που ονειρεύεται να γίνει πρωθυπουργός, δενµπορεί να δεχθείότι γιανα σταµατήσουµε µιασφαγή πρέπει να κάνουµε µιαν άλλη. Το επιχείρηµα είναι σωστό. Αν η δυτική εκστρατεία για τη σωτηρία του λαού της Λιβύης καταλήξει σελουτρό αίµατος, πολλοί από τους υποστηρικτές της θα αναθεωρήσουν τη στάση τους.

LINK: http://diastaseis.blogspot.com