Wall Street Journal: Οι Έλληνες οι πλέον σκληρά εργαζόμενοι Ευρωπαίοι

Tvxs, 15.2.11

Oι πιο σκληρά εργαζόμενοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι οι Έλληνες πολίτες, καθώς εργάζονται κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα, την ώρα που οι εταίροι Γερμανοί εργάζονται κατά μέσο όρο 36 ώρες την εβδομάδα, αναφέρει σημερινό δημοσίευμα της Wall Street Journal. Η απόκλιση Βορρά και Νότου σε επίπεδο παραγωγικότητας, τονίζει το δημοσίευμα, οφείλεται στην καλύτερη τεχνολογία των χωρών του Βορρά και προτείνει στις χώρες του Νότου να κάνουν άνοιγμα στις πολυεθνικές εταιρείες, ώστε να έλθει η τεχνολογία στα εδάφη τους.

Ο αρθρογράφος Μάθιου Ντάλτον υποστηρίζει ότι η κρίση χρέους στην ευρωζώνη έχει υπογραμμίσει ένα από τα πιο «ανθεκτικά στερεότυπα» της Ευρώπης, αυτό που αφορά στη διάκριση των «σκληρά εργαζόμενων βόρειων χώρων», σε σύγκριση με τον «τεμπέλικο Νότο». Αυτά τα στερεότυπα, τονίζει ο συντάκτης, υπεισήλθαν σε κάποιο βαθμό στο πολιτικό διάλογο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.

Ωστόσο, σημειώνει πως η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη και αναφέρεται ενδεικτικά στην πρόσφατα διασωθείσα Ιρλανδία που δεν αποτελεί μέλος της νότιας Ευρώπη, αλλά και σε συγκριτικά στατιστικά στοιχεία για τις ώρες εργασίας σε κάθε ευρωπαϊκό κράτος.

Οι πλέον σκληρά εργαζόμενοι στην ΕΕ είναι οι Έλληνες, υπογραμμίζει ο συντάκτης, οι οποίοι εργάζονται κατά μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα. Σκληρά εργαζόμενοι είναι και οι πολίτες σε Ισπανία και Πορτογαλία αφού εργάζονται 39 ώρες την εβδομάδα.

Στον αντίποδα, στην Ολλανδία οι εργαζόμενοι απασχολούνται κατά μέσο όρο 31 ώρες την εβδομάδα. «Οι Γερμανοί εργάζονται κατά μέσο όρο 36 ώρες την εβδομάδα, πολύ λιγότερο από ό,τι οι σκληρά εργαζόμενοι Έλληνες, τους οποίους καλούνται να διασώσουν», επισημαίνει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος της Wall Street Journal, διευκρινίζοντας πως τα σχετικά στοιχεία προέρχονται από την Eurostat.

Εξηγώντας τις αποκλίσεις μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας, σημειώνει πως η μερική απασχόληση είναι πολύ πιο διαδεδομένη στις βόρειες χώρες, ιδίως στην Ολλανδία και την Γερμανία, όταν στην Ελλάδα και στις άλλες νότιες χώρες, οι εργαζόμενοι είναι είτε πλήρους απασχόλησης, είτε άνεργοι. Ακόμη, αναφέρει πως ένα υψηλό ποσοστό των Ελλήνων εργαζομένων τείνουν να εργάζονται στη γεωργία, όπου οι ώρες εργασίας είναι συνήθως περισσότερες.

Σύμφωνα με στοιχεία που επικαλείται ο Ντάλτον τα προβλήματα της Ευρωζώνης δεν οφείλονται στις αποκλίσεις στην παραγωγικότητα της εργασίας. Όπως τονίζει το μέσο ωριαίο κόστος εργασίας το 2009 ήταν για τους Έλληνες εργαζόμενους 18,50 ευρώ, στην Ισπανία 24,40 ευρώ και την Πορτογαλία 13,80 ευρώ ανά ώρα εργασίας, στην Ολλανδία 39,50 ευρώ και στην Γερμανία 38,70 ευρώ.

Ο ίδιος αμφισβητεί την ορθότητα των παραινέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τη μείωση των συντάξεων και κοινωνικών παροχών στις νότιες χώρες της Ευρωζώνης, καθώς αυτό κατά πάσα πιθανότητα θα οδηγήσει τους Ευρωπαίους του Νότου να εργάζονται ακόμη περισσότερο, αλλά δεν θα τους καταστήσει πιο παραγωγικούς.

Για την απόκλιση Βορρά και Νότου σε επίπεδο παραγωγικότητας, ο συντάκτης υποστηρίζει πως οφείλεται στο γεγονός ότι στις βόρειες χώρες οι εργαζόμενοι επωφελούνται από την καλύτερη τεχνολογία και τις πιο σύγχρονες υποδομές. «Ακόμη και εάν ο Έλληνας εργαζόμενος καταρτισθεί όπως ο Γερμανός εργαζόμενος θα εξακολουθήσει να είναι λιγότερο αποδοτικός, λόγω της καλύτερης και πιο αποδοτικής γερμανικής τεχνολογίας», υποστηρίζει σχετικά.

Στο πλαίσιο αυτό θεωρεί πως είτε οι εργαζόμενοι του Νότου θα πρέπει να μεταναστεύσουν στις χώρες του Βορρά που έχουν την τεχνολογία, είτε θα πρέπει να κάνουν άνοιγμα στις πολυεθνικές εταιρείες, ώστε να έλθει η τεχνολογία στα εδάφη τους. Σε κάθε περίπτωση, ο συντάκτης θεωρεί πως η παραγωγικότητα των νοτίων κρατών της Ευρωζώνης δεν θα μπορέσει να αυξηθεί χωρίς εξωτερική βοήθεια.