Δημοκρατική Αριστερά: Ο κομματικός μηχανισμός στην υπηρεσία της κοινωνίας

Του Νίκου Γραικούση, 27.1.11

Η Δημοκρατική Αριστερά είναι το πολιτικό κόμμα που ιδρύθηκε πριν από λίγους μήνες,  από την ανάγκη να εκφραστεί  και να παρουσιαστεί δημόσια η φωνή του αριστερού ορθολογισμού ως μια νέα πρόταση εξόδου από το σημερινό οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο. Βασική επιδίωξη του νέου αυτού πολιτικού φορέα είναι να παρουσιάσει μια πρόταση πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης κάτω από το εννοιολογικό πρίσμα που φέρει ο τίτλος του κόμματος, δηλαδή αυτό  της Δημοκρατίας και της Αριστερής οπτικής γωνίας.

Της Δημοκρατίας, που σημαίνει να αποφασίζει ο καθένας για αυτά που τον αφορούν και της Αριστεράς που σημαίνει να αποφασίζει ο καθένας ελεύθερα για αυτά που τον αφορούν, απαλλαγμένος από το βάρος των αναγκών του.

 Η Δημοκρατική Αριστερά εφόσον υπάρχει πλέον ως πολιτικό κόμμα  έχει την υποχρέωση να παρουσιάσει  τις πολιτικές της θέσεις, να επιχειρηματολογήσει για την ορθότητά τους και να πείσει για την εφικτή υλοποίησή τους.

Αυτό απαιτεί μία κομματική οργανωτική δομή και ανθρώπους που θα δουλέψουν για να δώσουν περιεχόμενο στην πολιτική λειτουργία του κόμματος.

Όλοι γνωρίζουμε τους παλαιοκομματικούς τρόπους οργάνωσης, με τις κομματικές οργανώσεις στα πρότυπα ΄΄στρατοπέδου΄΄  και των κομματικών μελών στα πρότυπα των ΄΄μισθοφόρων΄΄

Το ζητούμενο όμως στην προκειμένη περίπτωση και η μεγάλη πρόκληση είναι το πως θα ξεπεράσουμε το παρελθόν, που ναι μεν μας δίνει ΄΄μασημένη τροφή΄΄ αλλά μας ΄΄εγγυάται΄΄ επίσης και την αποστροφή της κοινωνίας  ή τουλάχιστον την καχυποψία και την επιφυλακτικότητα της.

Πως δηλαδή θα δημιουργηθεί ένας πολιτικός κομματικός φορέας,  που θα δίνει διέξοδο στην πολιτική σκέψη και δεν θα χρησιμοποιείται μόνο για τη νομιμοποίηση της  κομματικής εξουσίας .

Που θα παράγει στελέχη  αυτόνομα και ικανά πολιτικά σκεπτόμενα και όχι  στρατολογημένους κομισάριους  εκτέλεσης εντολών.

Η παραγωγή πολιτικής  δεν είναι το θεωρητικό αποτέλεσμα της διανοουμενίστικης σκέψης, αλλά η κοινή συνισταμένη των κοινωνικών απαιτήσεων κάθε εποχής.

Είναι λοιπόν απόλυτα αναγκαίος ένας ορθά δομημένος κομματικός μηχανισμός ο οποίος θα εγγυάται την οργανωμένη και ποιοτική ανταλλαγή απόψεων και την υιοθέτηση θέσεων  που θα μεταλλάσσονται σε επίσημη πολιτική του κόμματος.

Ως  πολιτικό εργαστήρι ο μηχανισμός θα είναι ανοικτός σε όλη την κοινωνία και στον οποιονδήποτε επιθυμεί να συμμετέχει και να εκφράσει άποψη με βάση τον ιδεολογικό προσανατολισμό του κόμματος.

Ο  μηχανισμός  αυτός θα μετουσιώνει τις κοινωνικές  αντιλήψεις, σε συγκεκριμένη και σαφώς επεξεργασμένη πολιτική για υλοποίηση.

Βάση όλων αυτών είναι η κομματική οργανωτική δομή να είναι αποτελεσματική και παραγωγική.

Ευέλικτη και καθόλου γραφειοκρατική.

Ο ίδιος μηχανισμός  θα παράγει στελέχη, μέσω δημοκρατικών διαδικασιών, τα οποία θα εκπροσωπούν το κόμμα σε οποιοδήποτε επίπεδο κοινωνικής, κομματικής ή πολιτειακής οργάνωσης.

Βασική προτεραιότητα  είναι, οι πολιτικές αποφάσεις να παίρνονται από κάτω προς τα πάνω.

Αυτό εγγυάται την ρεαλιστικότητα τους  και την κοινωνική τους νομιμοποίηση.

Αλλά με τρόπο παραγωγικό και σίγουρα αποτελεσματικό.

Γιατί πολλές  προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν για άμεση και δημοκρατική συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, κυρίως από κόμματα της Αριστεράς, ναυάγησαν στο σκόπελο της γενικότητας, της πελαγοδρομίας και της χειραγώγησης.

Το κόμμα οφείλει να θέτει  ερωτήματα,  προτάσεις επί αυτών,  να εγγυάται τη διαδικασία και να οργανώνει το αποτέλεσμα.

Να υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ αυτών που αποφασίζουν και αυτών που εκτελούν.

Αυτό δεν είναι αναγκαίο μόνο στη λειτουργία του κόμματος αλλά και σε κάθε φορέα που λειτουργεί δημοκρατικά.

Το παραπάνω εγχείρημα απαιτεί όπως είναι φανερό μια οργανωμένη δουλειά.

Και τη δουλειά  την κάνουν άνθρωποι.

Οι άνθρωποι αυτοί είναι τα ΄΄μέλη΄΄ του κόμματος.

Αυτό που βλέπουμε σήμερα, από τα κόμματα εξουσίας τουλάχιστον, είναι να αντιμετωπίζουν τα μέλη τους ως ΄΄μισθοφόρους,΄΄  να τα κινητοποιούν μόνο ενόψει εκλογικών περιόδων  και να τα ανταμείβουν σε ΄΄είδος,΄΄  με προσλήψεις από το δημόσιο μέχρι και  σε ΄΄super market΄΄  ανάλογα με την αποδοτικότητά τους στην άγρα ΄΄πελατών΄΄  (ψήφων).

Όχι φυσικά όλα τα μέλη, αυτό δεν είναι δυνατό, αλλά τα υπόλοιπα συνεχίζουν με τον ίδιο ζήλο και με την ελπίδα της μελλοντικής τους ΄΄αποκατάστασης΄΄.

Τόσο χαμηλά μπορεί να πέσει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Σε ένα πολιτικό κόμμα που θα σέβονταν τον εαυτό του, τα μέλη θα είχαν την έννοια του εθελοντή.

Όσοι θα ένιωθαν την ανάγκη να ασχοληθούν με τα κοινά και να προσφέρουν χρόνο και φαιά ουσία, εφόσον είχαν την ίδια πολιτική ιδεολογία με το κόμμα, θα μπορούσαν να εκτονώσουν την ανάγκη τους αυτή μέσα και από τον μηχανισμό της κομματικής οργάνωσης.

Έτσι λοιπόν θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τις τρεις κατηγορίες εθελοντών – μελών όπως παρακάτω:

1.- Σε αυτούς που απλά παρακολουθούν από μακριά ή συμμετέχουν στις πολιτικές δραστηριότητες των κομμάτων με σκοπό την ενημέρωση ή την ανταλλαγή απόψεων

2.- Σε αυτούς που διαθέτουν ελεύθερο χρόνο και εθελοντική εργασία για να υποστηρίξουν τον κομματικό μηχανισμό

3.- Σε αυτούς που εκπροσωπούν το κόμμα και υλοποιούν την πολιτική του σε Πολιτειακό επίπεδο.

Όσον αφορά την οργανωτική δομή, θεωρώ ότι ο γεωγραφικός διαχωρισμός ανά Καλλικρατικό Δήμο είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος  κατανομής των οργανώσεων, με δεύτερο επίπεδο την Περιφερειακή οργάνωση.

Η Περιφερειακή οργάνωση όμως πρέπει να είναι ένα καθαρά συντονιστικό όργανο και εκτός της ιεραρχικής δομής για λόγους που θα εξηγηθούν παρακάτω.

Όσον αφορά την κλαδική οργάνωση, αυτή αποτελεί ένα ξεπερασμένο και αναχρονιστικό εργαλείο το οποίο εκφυλίστηκε με τον μετασχηματισμό του σε συντεχνιακό κατεστημένο.

Η αντικατάσταση των κλαδικών οργανώσεων με  τους διάφορους τομείς πολιτικής σκέψης, όπως π.χ  για την Υγεία, την Παιδεία, την Οικονομία, την Εξωτερική πολιτική, την Οικολογία κλπ, στους οποίους θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι ανεξαιρέτως, θα προάγει την πολιτική σκέψη και με την προϋπόθεση του οργανωμένου αποτελέσματος θα έχουμε παραγωγή πολιτικής από κάτω προς τα πάνω.

Αποφασιστικά όργανα του κόμματος πρέπει να είναι οι δημοτικές οργανώσεις (βάση του κόμματος)και  το ανώτατο όργανο αυτού.

Οποιοδήποτε ενδιάμεσο επίπεδο κομματικής διοίκησης οφείλει να έχει αποκλειστικά και μόνο συντονιστικό χαρακτήρα και να βρίσκεται εκτός της ιεραρχίας αυτού.

Για να λειτουργήσει στην πράξη κάτι τέτοιο απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αποκλειστικά αμφίδρομη σχέση μεταξύ ανώτατου οργάνου και δημοτικών οργανώσεων.

Μία άλλη καινοτομία η οποία θα μπορούσε να υποστηριχθεί από τη Δημοκρατική Αριστερά θα ήταν η καταστατική πρόβλεψη για την ανάδειξη κομματικών στελεχών με τη διαδικασία της κλήρωσης.

Σε μια Δημοκρατία αυτό που μπαίνει σε ψηφοφορία είναι οι διαφορετικές απόψεις για να μετατραπούν σε απόφαση.

Αυτοί που εκτελούν καθήκοντα ώστε το όλο οργανωτικό σύστημα να παράγει αποδοτικά και είναι αποφασισμένοι να εκχωρήσουν στο κόμμα εθελοντική εργασία, μπορούν κάλλιστα να μπουν σε μια κληρωτίδα.

Όλοι είμαστε ικανοί αρκεί να έχουμε τη διάθεση για προσφορά.

Και όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος.

Και αν δημιουργήσουμε ένα κόμμα που τα εκτελεστικά του όργανα θα δίνουν δημόσιο λογαριασμό για τα πεπραγμένα τους, τότε αυτόματα θα έχουμε καταφέρει την ανάδειξη των πιο ικανών στις πιο σημαντικές θέσεις.

Τέλος θα πρέπει να καινοτομήσουμε και στο θέμα της ονομασίας των δημοτικών οργανώσεων του κόμματος.

Η έκφραση κομματική οργάνωση ηχεί κακόηχα σήμερα και εγείρει αντιαισθητικούς συνειρμούς.

Στην προκειμένη περίπτωση οι κομματικές οργανώσεις δεν είναι τίποτα παραπάνω από Ενώσεις Πολιτών και έτσι θα έπρεπε να ονομάζονται.

Η Ένωση Πολιτών της Δημοκρατικής Αριστεράς κάθε Δήμου, θα είναι το σημείο αναφοράς  της πολιτικής σκέψης και δράσης του κόμματος. 

Τα κόμματα πυραμίδα, είτε δεξιά είτε αριστερά,  είναι αποδεδειγμένο ότι καταλήγουν σε μια ελιτίστικη εκδοχή της πολιτικής, όπου ελάχιστοι στα ανώτατα όργανα αποφασίζουν και εκτελούν, ενώ οι υπόλοιποι νιώθουν ικανοποιημένοι με την κομματική ταυτότητα στο πορτοφόλι τους.

Ένα πολιτικό κόμμα με όσο το δυνατό λιγότερα οργανωτικά επίπεδα, δίνοντας τη δυνατότητα στη βάση του να αποφασίζει, έχοντας τη δομή να μετατρέπει τις αποφάσεις σε πολιτική, είναι το κόμμα του μέλλοντος που ευελπιστούμε να δημιουργήσουμε.

Αν η Δημοκρατική Αριστερά αποτελέσει ΄΄μια από τα ίδια΄΄ τότε θα έχει χαθεί μια ακόμη μεγάλη ευκαιρία για την Αριστερά στον τόπο μας.

Είναι στο χέρι όλων μας, με σύνεση αλλά και τόλμη να δημιουργήσουμε κάτι νέο και όμορφο.

Έτσι ΄΄ για την Ελλάδα ρε γαμώτο ΄΄

                                                                                                                Νίκος Γραικούσης

                                                                  Μέλος Δημοκρατικής Αριστεράς Θεσσαλονίκης