Χαρά Νικοπούλου: τσάμπα ηρωίδα

 Του Ανδρέα Πετρουλάκη, Protagon.gr, 6.1.11

Υπάρχει το είδος της ανομίας που ανθούσε με την ανοχή όλων μας και τώρα περίπου πανθομολογείται η ανάγκη πάταξής του, κάτι που δημιουργεί την ελπίδα ότι κάποτε θα εκλείψει. Εννοώ τα παράνομα ρουσφέτια, τα φακελάκια κλπ. που πολλές φορές έχετε διαβάσει εδώ. Υπάρχει όμως και μια άλλη μορφή ανομίας που όχι μόνο δεν συνειδητοποιείται και καταγγέλλεται αλλά επιβραβεύεται κιόλας από ένα κομμάτι της κοινωνίας. Δυστυχώς και από τον υποτιθέμενο κορυφαίο πνευματικό θεσμό της χώρας. Είναι η ανομία που σχετίζεται με το εθνικό μας παραμύθι. Η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου που βραβεύτηκε πρόσφατα από την Ακαδημία Αθηνών παρέβη τα εξής: τον Κανονισμό και το Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα, τους Νόμους του Κράτους για τα δικαιώματα των Ελλήνων Πολιτών ανεξαρτήτως θρησκείας και γλώσσας, την επίσημη μειονοτική πολιτική που έχουν αποφασίσει χωρίς να την ρωτήσουν όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 15 ετών, το Σύνταγμα και τη Συνθήκη της Λωζάνης. Όχι λίγα. Αρκετά πάντως για να κάνουν την Ακαδημία να θυμηθεί τις κακές της στιγμές.

Ο λόγος που η κυρία αυτή βραβεύεται είναι ότι αποφάσισε να παραστήσει την κυρά της Ρω σε ένα μέρος που κατοικείται. Που αποφάσισε να χαράξει με θορυβώδη τρόπο προσωπική εκπαιδευτική και εθνική πολιτική, αρνούμενη να συμμορφωθεί στην υποχρέωση του σχολείου να διδάξει τα παιδιά της μειονότητας τη γλώσσα τους, να αντιμετωπίσει ισότιμα ως παιδαγωγός όλους τους μαθητές ασχέτως θρησκείας και να σεβαστεί όπως ορίζει το Σύνταγμα την ατομική εθνική συνείδηση. Με ύφος ιεραποστόλου εν διωγμώ μετέφερε τις εθνικιστικές της υστερίες από τοπικά κανάλια και εφημερίδες μέχρι πανελλήνιας εμβέλειας εκπομπές και αθηναϊκά έντυπα, συνεπικουρούμενη από τη γνωστή πολιτικοδημοσιογραφική αλλά και επιχειρηματική φρουρά των Θερμοπυλών. Η τελευταία είχε βρει και μια πρόσθετη αφορμή να πολεμήσει τη Θάλεια Δραγώνα που πρωτοστάτησε στην αλλαγή της συμπεριφοράς του κράτους στη Θράκη.

Για να καταλάβετε, αυτή η δασκάλα που κατά τα λοιπά υπηρετούσε τον κατεξοχήν θεσμό της ειρηνικής συμβίωσης, του αλληλοσεβασμού και της ισότητας που πρέπει να είναι το σχολείο, απαγόρευε στα δίγλωσσα παιδιά να μιλούν τη μητρική τους στα διαλείμματα , έβγαζε στα Μουσουλμανάκια λόγους για “την έλευση του θεανθρώπου” και υποχρέωσε μικρή Μουσουλμάνα να απαγγείλει την 25η Μαρτίου το υψηλής παιδαγωγικής και αισθητικής “Βαλε τους Τούρκους εμπροστά/σαν το χασάπη τα τραγιά/ καπετάνιε μας λεβέντη/που όλη η Τουρκιά σε τρέμει”. Και αυτά είναι λίγα μόνο από τον μακρύ κατάλογο των πράξεων μισαλλοδοξίας και διχασμού που η νέα αυτή Μαντώ Μαυρογένους της συμφοράς συμπλήρωσε στην προσπάθειά της, όπως υπερήφανα και με στόμφο ρητόρευε δεξιά και αριστερά, να εμφυσήσει την ελληνική εθνική συνείδηση στα παιδιά της μειονότητας και να θέσει τέλος στο δίγλωσσο σχολείο στη χώρα μας. Ντροπή για μια κοινωνία να έχει πρότυπο αυτό το απολίθωμα του παρελθόντος. Ντροπή και στην Ακαδημία που το προτείνει.