Στο tvxs: Ο Φ.Κουβέλης «αποτάσσεται» ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ

Συνέντευξη στοTvxs,  5.12.10

"Την αντίθεση του κόμματος στην «ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων» από το ΠΑΣΟΚ επικαλείται ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης, για να «φρενάρει» τα σενάρια που θέλουν τη συμμετοχή του σε μία ενδεχόμενη κυβέρνηση συνεργασίας. Ο ίδιος επισημαίνει ότι ζήτημα για την προοπτική συνεννόησης με την υπόλοιπη Αριστερά αποτελεί «ο κοινός πολιτικός τόπος», υπονοώντας σαφώς ότι αυτός απουσιάζει."

 Κυρίως, σχολιάζοντας τις τρέχουσες εξελίξεις, ο κ. Κουβέλης στηλιτεύει την επιχειρούμενη υπεροχή της επιχειρησιακής σύμβασης έναντι των κλαδικών, την οποία χαρακτηρίζει «ευθεία παρέμβαση στο θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων» και βάση για «ευθεία μείωση των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα». Επιπλέον, εκφράζει την αντίθεση της ΔΑ στη «λεγόμενη μεταρρύθμιση-εξορθολογισμό του δημοσίου τομέα», καθώς «η αναγκαία αναδιάρθρωση και ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης δεν γίνεται με το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων και τη συρρίκνωση των αποδοχών των εργαζομένων» αλλά με την «αξιοκρατική αξιοποίηση και ενεργοποίηση του δυναμικού της».

Κληθείς να αποσαφηνίσει τη θέση του κόμματος ως προς την πολυσυζητημένη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, τάσσεται μόνο υπέρ της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου προς την τρόικα, σε συνδυασμό με τη διασφάλιση χαμηλού επιτοκίου και την αποτροπή ενός νέου Μνημονίου: «Άλλη αναδιάρθρωση αποτελεί στοιχείο διαδικασίας πτώχευσης και κυρίως αποδυνάμωσης της δανειοληπτικής ικανότητας έναντι μελλοντικών δανειστών της χώρας».

Αναφορικά με τον αντίλογο της ασκούμενης πολιτικής, ο πρόεδρος της ΔΑ εκτιμά ότι «θα αντιδράσει η κοινωνία» και πως «το ζητούμενο είναι η αντίδραση να έχει στόχους», προσθέτοντας: «οι μορφές του κοινωνικού αγώνα πρέπει να αποτελούν επιλογή και απόφαση των ίδιων των πολιτών».

Ο ίδιος εκφράζει την πεποίθηση ότι οι κάλπες των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών «ούτε έδωσαν πολιτική εξουσιοδότηση στην κυβερνητική πολιτική και τα άδικα μέτρα του Μνημονίου, ούτε όμως και ευνόησαν με καθοριστικό τρόπο την τακτική της ΝΔ». Ταυτόχρονα, υπογραμμίζει ότι «η αποχή εκφράζει τη διάρρηξη της σχέσης εμπιστοσύνης των πολιτών με τα κόμματα».

Για τους εκλεγμένους (με τη στήριξη και της ΔΑ) δήμαρχους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τονίζει ότι «θα προωθήσουν -οφείλουν να προωθήσουν- το πρόγραμμά τους (...) να συγκρουσθούν και να διεκδικήσουν, λογοδοτώντας μόνον και μόνον στην κοινωνία».

«Προσωπικά κίνητρα δεν μπορούν να εξασφαλίσουν βιωσιμότητα των κομμάτων. Η δημιουργία του κόμματος της κ. Μπακογιάννη έχει σχέση με τη γενικότερη ρευστότητα του πολιτικού συστήματος και την κρίση πολιτικής και ιδεολογικής ταυτότητας της ΝΔ», εκτιμά, σχετικά με την ίδρυση της Δημοκρατικής Συμμαχίας.

Ακολουθεί η πλήρης συνέντευξη με τον πρόεδρο της Δημοκρατική Αριστεράς:

Ο επόμενος κύκλος των υποχρεώσεων της κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές της χώρας φαίνεται ότι περιλαμβάνει: α) μικρότερο Δημόσιο β) παρεμβάσεις στις ΔΕΚΟ γ) ελαστικότερες σχέσεις εργασίας και δ) απελευθέρωση των «κλειστών» επαγγελμάτων. Συνοπτικά, πώς τοποθετείστε σε καθένα από αυτά τα σημεία;

Η χώρα μας βρίσκεται στη δίνη της πολύπλευρης κρίσης. Η κυβέρνηση αγκομαχά να εξασφαλίσει την τρίτη δόση του δανείου. Στο όνομα της διασφάλισης θετικής έκθεσης της τρόικας για την καταβολή της δόσης του Μαρτίου 2011, έχει ετοιμάσει Προϋπολογισμό του 2011 και εξαγγέλλει δεκάλογο μέτρων. Μέτρα που ξεπερνούν πλέον την μία μετά την άλλη κόκκινες γραμμές που το ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση έθεταν - και ένα χρόνο πριν, και έξι μήνες πριν, και τρεις μήνες πριν.
Η ανασφάλεια της κοινωνίας γιγαντώνεται. Η χώρα μας αντιμετωπίζει έκρηξη ύφεσης, ανεργίας, πληθωρισμού, συρρίκνωσης και τεχνολογικής οπισθοδρόμησης της παραγωγικής βάσης. Έχει εμπλακεί με ευθύνη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ σε ένα φαύλο κύκλο αλληλοδιαδόχων μέτρων, αστοχίας, πρόσθετων μέτρων, χωρίς να διαφαίνεται ο δρόμος εξόδου από την κρίση.

Η προσαρμογή που επιχειρείται να επιβληθεί το 2011 συνεπάγεται πιο παρατεταμένη και βαθύτερη ύφεση: μετά τις 4,2 ποσοστιαίες μονάδες που μειώνεται φέτος, το ΑΕΠ θα μειωθεί άλλες 3 μονάδες του χρόνου, σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις - μπορεί και περισσότερο - επιφέροντας μεγαλύτερη συμπίεση εισοδημάτων και ανεβάζοντας την ανεργία στο 15%. Οι δημόσιες επενδύσεις απλώς διατηρούνται στα περικομμένα φετεινά επίπεδα (8,5 δισ.). Η μείωση των δημοσίων δαπανών και η προσπάθεια να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα συμπιέζουν κι άλλο τη ζήτηση και απομακρύνουν την ανάκαμψη. Με βάση και μόνο τα δημοσιευόμενα τώρα στοιχεία, προκύπτει ότι μέσα στην τριετία 2009-2011 η χώρα χάνει το ένα δέκατο από το εθνικό εισόδημα του 2008. Και, φυσικά, επειδή ακριβώς δύσκολα θα επιτευχθούν τόσο προωθημένοι στόχοι, δεν είναι καθόλου διασφαλισμένη μια βελτίωση από το 2012.

Σε κάθε περίπτωση, αν όλα τα κυβερνητικά μέτρα, διαρθρωτικά ή μη, θεωρήσουμε ότι μπορούν να μειώσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα και στην προοπτική του 2015 να αρχίσουν να μειώνουν το δημόσιο χρέος, σε τίποτα δεν ωφελούν την αντιμετώπιση του ελλείμματος- ρεκόρ στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, που βεβαίως οφείλεται στην κατάρρευση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της χώρας. Αλλά, πάνω απ΄όλα, οφείλεται στην παντελή έλλειψη ανταγωνιστικής παραγωγικής βάσης της χώρας μας.

Πέρα από την γενική μας αντίθεση προς ακολουθούμενες πολιτικές που απορρέουν από το Μνημόνιο, εκφράσαμε τη ριζική αντίθεσή μας σε δύο ζητήματα αιχμής που προέκυψαν από τη συμφωνία κυβέρνησης και τρόικας για την τρίτη δόση του δανείου. Εκφράσαμε την αντίθεσή μας στην υπεροχή της επιχειρησιακής σύμβασης έναντι των κλαδικών και στη λεγόμενη μεταρρύθμιση-εξορθολογισμό του δημοσίου τομέα. Δηλώσαμε ότι η κυβέρνηση ξεπέρασε τη κόκκινη γραμμή της προστασίας των γενικών συλλογικών συμβάσεων και των μισθών σε κάθε επιχείρηση, παρά τις όποιες λειάνσεις επεχείρησε στο τέλος να εμφανίσει. Πρόκειται για ευθεία παρέμβαση στο θεσμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της συλλογικής αυτονομίας, μέσα από την κατάργηση του δικαιώματος επέκτασης των συμβάσεων στα μη μέλη οργανώσεων και την μη υποχρεωτική εφαρμογή των κλαδικών συμβάσεων. Θα οδηγηθούμε σε ευθεία μείωση των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ υποστηρίζει και διεκδικεί τη ριζική αναδιάρθρωση και τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης και του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Υπογραμμίζουμε ότι η αναγκαία αναδιάρθρωση και ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης δεν γίνεται με το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων και τη συρρίκνωση των αποδοχών των εργαζομένων. Η αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης βρίσκεται στην αξιοκρατική αξιοποίηση και στην ενεργοποίηση του δυναμικού της.

Με βάση τα σημερινά δεδομένα, ποια θα είναι η αντίδραση της ΔΑ απέναντι σε μία (διαφαινόμενη) κυβερνητική έκκληση για συναίνεση με αντικείμενο την οικονομία;

Η Δημοκρατική Αριστερά δεν μπορεί να συναινέσει στην πολιτική που καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις, μειώνει τους μισθούς και τις συντάξεις, οξύνει τις κοινωνικές αντιθέσεις, ενισχύει τους δείκτες της ανεργίας, διευρύνει τη φτώχεια, τροφοδοτεί την ύφεση, ανέχεται την παραοικονομία και τη φοροδιαφυγή. Εκφράσαμε την αντίθεσή μας στην ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων. Συνθλίβονται οι εργαζόμενοι με τη μείωση μισθών και την καταστρατήγηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων.

Έχετε κατασταλάξει αναφορικά με το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του δημόσιου χρέους; Ποια είναι η θέση σας;

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ εδώ και δύο μήνες προτείνει σταθερά τη διεκδίκηση της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής του δανείου. Τώρα απαιτείται εγρήγορση και αποφασιστικότητα ώστε να διασφαλιστεί χαμηλό επιτόκιο, και προπάντων να αποτραπεί η υπογραφή ενός νέου Μνημονίου με ημερομηνία έναρξης τον Μάιο του 2013 μετά τη λήξη του υπάρχοντος.

Η μόνη αναδιάρθρωση που είναι συμφέρουσα είναι αυτή. Άλλη αναδιάρθρωση αποτελεί στοιχείο διαδικασίας πτώχευσης και κυρίως αποδυνάμωσης της δανειοληπτικής ικανότητας έναντι μελλοντικών δανειστών της χώρας.

Τώρα είναι αναγκαία και η διαμόρφωση συμμαχιών στον ευρωπαϊκό χώρο, όχι μόνο από τις χώρες του Νότου, ώστε με νέους όρους, να προωθηθεί η πρόταση της ευρωπαϊκής αριστεράς για την έκδοση του ευρωομολόγου, που φαίνεται πλέον ότι κερδίζει έδαφος, μετά τις ακραίες φωνές για απόρριψή του.

Πρόσφατα, ο Μανώλης Γλέζος δήλωσε χαρακτηριστικά: «Θα’ θελα να ήμουν Ιρλανδός». Ποια εντύπωση αποκομίζετε από το βαθμό και την ποιότητα αντίδρασης της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στην ασκούμενη πολιτική; Και πώς την ερμηνεύετε;

Εκτιμώ ότι εξέφρασε την αλληλεγγύη του στον ιρλανδικό λαό. Η κοινωνία είναι τεμαχισμένη και οι πολίτες σήμερα βρίσκονται περιχαρακωμένοι στην ανέκφραστη συλλογικά αγανάκτηση και στην αίσθηση αδιεξόδων. Θα αντιδράσει η κοινωνία. Το ζητούμενο είναι η αντίδραση να έχει στόχους, να είναι ανθεκτική, να διεκδικεί εναλλακτικές λύσεις. Μόνο έτσι το δημοκρατικό κοινωνικό κίνημα έχει αντοχή και προοπτική.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου εκπροσώπων της τρόικας, στην είσοδο του ξενοδοχείου που φιλοξενούσε την εκδήλωση βρέθηκαν μέλη συνδικαλιστικών οργανώσεων και νεολαίων, υπό τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. Εκφράζουν τη ΔΑ ανάλογες μορφές κινητοποιήσεων; Σκοπεύει να αναλάβει πρωτοβουλίες κινηματικού χαρακτήρα; Και προς ποια κατεύθυνση;

Οι μορφές του κοινωνικού αγώνα πρέπει να αποτελούν επιλογή και απόφαση των ίδιων των πολιτών. Κάθε μορφή αγώνα, με τα στοιχεία που προανέφερα, είναι χρήσιμη. Γίνεται μάλιστα αποτελεσματική όταν μπορεί να συσπειρώνει μαζικά. Η Δημοκρατική Αριστερά προβάλλει διεκδικητικά τις δικές της εναλλακτικές θέσεις για την έξοδο από τις ασφυκτικές ρυθμίσεις του Μνημονίου, καταγράφει τη δική της πολιτική και καλεί τους πολίτες να κινητοποιηθούν και να αγωνισθούν.

Οι εξελίξεις «τρέχουν» -ο ίδιος έχετε εκτιμήσει το 2011 ως «εκλογική χρονιά»- και το κόμμα σας ενδέχεται να βρεθεί μπροστά σε κρίσιμα πολιτικά διλήμματα. Η ΔΑ διαμηνύει ότι εκπροσωπεί την «Αριστερά της ευθύνης», διαπιστώνοντας ταυτόχρονα απουσία «ευρύτερων προγραμματικών συγκλίσεων» για μία κυβερνητική συνεργασία. Μπορείτε να αποσαφηνίσετε αυτού του είδους τις προϋποθέσεις; Επίσης, πώς τοποθετείστε απέναντι στην άποψη για τη δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης;

Οι συγκλίσεις και οι συνεργασίες για να μετακινούν την πολιτική από τη βαθειά συντηρητική θέση που σήμερα βρίσκεται, προς ουσιαστικά προοδευτική κατεύθυνση, προϋποθέτουν προγραμματικές συμπτώσεις και συμφωνίες. Προϋποθέτουν και φερέγγυες πολιτικές πρακτικές και δράσεις, που θα μπορούν να μετατρέπουν τις προγραμματικές συμφωνίες σε συγκεκριμένο θετικό αποτέλεσμα για την κοινωνία και τους πολίτες. Αυτά τα στοιχεία απουσιάζουν.

Η ελληνική κοινωνία δεν συσπειρώνεται ούτε στη δικαίωση της κυβερνητικής πολιτικής και των απαιτήσεων των δανειστών της χώρας, ούτε στη δικαίωση των ενόχων της δημοσιονομικής κατάρρευσης. Η ανοχή της εξαντλείται. Οι ευθύνες των κομμάτων του πελατειακού κράτους είναι τεράστιες και δεν διαγράφονται με επικοινωνιακά μέσα. Οι πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που μας έφεραν στο χείλος της χρεοκοπίας, δεν πρέπει απλώς να εγκαταλειφθούν, πρέπει να ανατραπούν. Αυτό διεκδικούμε. Όλα τα άλλα περί «κυβερνήσεων συνεργασίας» και «οικουμενικών κυβερνήσεων» είναι ασκήσεις επί χάρτου.

Εκτιμάτε ότι το κόμμα σας θα περάσει το κατώφλι της Βουλής στις επόμενες εκλογές; Πώς το τεκμηριώνετε;

Η Δ.Α., ένα κόμμα με ζωή μόλις 4 μηνών, κατέγραψε στις εκλογές, με σημαντικό και δυναμικό τρόπο, την παρουσία της στην αυτοδιοίκηση του πρώτου και του δευτέρου βαθμού, στους δήμους και στις περιφερειακές αυτοδιοικήσεις.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ είχε μια σημαντική ενθάρρυνση για το εγχείρημά της. Όλοι κατέγραψαν, πέραν πάσης αμφισβήτησης, και την επιτυχία αυτή καθ΄εαυτή, αλλά κυρίως τη δυναμική για την μελλοντική πορεία μας. Τα αποτελέσματα δηλώνουν τη δυνατότητα για την είσοδό μας στη Βουλή, οποτεδήποτε και αν γίνουν εθνικές εκλογές. Θα την εξασφαλίσουμε με τις δυνάμεις μας, με την εμπιστοσύνη των πολιτών, με την αυτόνομη κάθοδό μας στις εκλογές.

Ποια πολιτικά συμπεράσματα εξάγετε αναφορικά με την ίδρυση της Δημοκρατικής Συμμαχίας από την κ. Ντόρα Μπακογιάννη; Τη θεωρείτε ενδιαφέρουσα εξέλιξη και γιατί; Σε ποιο βαθμό εκτιμάτε ότι την καθόρισαν προσωπικά κίνητρα, όπως πολλοί προσάπτουν στην τέως υπουργό Εξωτερικών;

Οι κοινωνικοί συσχετισμοί ανακαθορίζονται, με στοιχείο την μετατόπιση μεγάλων στρωμάτων προς τα κάτω. Αυτή η ανακαθορισμένη οικονομικά κοινωνία αναζητά και διεκδικεί την έκφρασή της και στο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής. Τα κόμματα δικαιολογούν την ύπαρξή τους όταν εκφράζουν την κοινωνία και κρίνονται από την πολιτική τους πρόταση και θέση. Προσωπικά κίνητρα δεν μπορούν να εξασφαλίσουν βιωσιμότητα των κομμάτων. Η δημιουργία του κόμματος της κ. Μπακογιάννη έχει σχέση με τη γενικότερη ρευστότητα του πολιτικού συστήματος και την κρίση πολιτικής και ιδεολογικής ταυτότητας της Ν.Δ.

Εκ του αποτελέσματος, ήταν τελικά αυτοδιοικητικές ή αυστηρότερα πολιτικές οι πρόσφατες εκλογές; Αισθάνεστε ότι η ΔΑ -πρέπει και- θα έχει λόγο σε κεντρικά ζητήματα που αφορούν στις δύο μεγαλουπόλεις της χώρας, μέσα από την εκλογή των κ.κ. Καμίνη και Μπουτάρη;

Η αποχή των πολιτών από τις αυτοδιοικητικές εκλογές ήταν τεράστια. Αποχή που μαρτυρά τη βαθειά κρίση του πολιτικού συστήματος. Συνιστά αποδοκιμασία των πολιτών στους χειρισμούς και τις συμπεριφορές των πολιτικών δυνάμεων και πρωταρχικά στις δυνάμεις του δικομματισμού, οι οποίες -και ιστορικά- κατέγραψαν το μικρότερο εκλογικό ποσοστό. Η αποχή εκφράζει τη διάρρηξη της σχέσης εμπιστοσύνης των πολιτών με τα κόμματα.

Η υπερκομματικοποίηση των εκλογών δεν αντιμετώπισε την αποχή. Οι ισχυροί κομματικοί συμβολισμοί και τα διλήμματα που έθεσαν στο εκλογικό σώμα πρωταρχικά η κυβέρνηση: «σταθερότητα ή εκλογές», αλλά και η αντιπολίτευση: «Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο», δεν στάθηκαν ικανά να στρέψουν τον κόσμο στις κάλπες.

Η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος πρέπει να γίνει με όρους κοινωνίας. Με τη συμμετοχή των πολιτών, με σταθερή αναφορά στην επίλυση των προβλημάτων της κοινωνίας και της χώρας.
Εμείς, με πλήρη αίσθηση των αδιεξόδων του σημερινού πολιτικού συστήματος, με την ίδρυσή μας, καταθέσαμε ως πρωταρχική μας επιλογή να ενισχύσουμε μεθόδους και πρακτικές που θα φέρνουν την «πολιτική στους πολίτες» και τους «πολίτες στην πολιτική». Απόφαση και διεκδίκησή μας πρέπει να είναι το άνοιγμα ενός συστηματικού και ουσιαστικού διαλόγου με τους πολίτες που επιλέγουν το λευκό, το άκυρο ή την αποχή.

Εδώ και τέσσερεις μήνες, η Δημοκρατική Αριστερά, επίμονα και συστηματικά, υπογράμμιζε : «Οι εκλογές του Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθούν σε ένα ιδιαιτέρως οξυμένο κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον.

Η οικονομική κρίση, όπως εμφανίζεται με τις εκρηκτικές διαστάσεις της στη χώρα μας, το μνημόνιο, τα άδικα και σκληρά κυβερνητικά μέτρα που πλήττουν μεγάλες κατηγορίες του ελληνικού λαού, καθώς και η αυτόματη διαπλοκή τοπικού και περιφερειακού με την κρατική εξουσία, θα ωθούν τους πολίτες να στέκονται κριτικά ή και αρνητικά όχι μόνον απέναντι στην αιρετή διοίκηση του Δήμου και των Περιφερειών, που για την απόδοση ή μη του έργου τους έτσι κι αλλιώς κρίνονται, αλλά απέναντι και στην κυβέρνηση για τις συνολικές της πολιτικές, που το αποτύπωμά τους θα είναι αισθητό στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών».

Ήμασταν η μοναδική πολιτική δύναμη που επιδιώκαμε να αναδείξουμε τον αυτοδιοικητικό και πολιτικό χαρακτήρα των εκλογών. Ο κεντρικός μας στόχος σε αυτές τις εκλογές ήταν η νίκη των ιδεών της ουσιαστικής αποκέντρωσης, της περιφερειακής συγκρότησης του κράτους, με Αυτοδιοίκηση κοινωνικής πολιτικής και η επικράτηση των δυνάμεων που σε τοπικό επίπεδο μπορούν να υπερασπιστούν και να προωθήσουν αυτές τις ιδέες. Η ανάδειξη δημοτικών και περιφερειακών διοικήσεων που θα διαχειριστούν με διαφάνεια και δημόσιο έλεγχο τις τοπικές υποθέσεις

Σε όλη την προεκλογική περίοδο όμως, τα πεδία αντιπαράθεσης καθορίστηκαν πρωταρχικά από την ετερόκλητη πολιτική συσπείρωση, το ετερόκλητο αντιμνημονιακό μέτωπο της Νέας Δημοκρατίας και ορισμένων κομμάτων της Αριστεράς, που καλούσαν τους πολίτες να ψηφίσουν με μόνο κριτήριο την αντιμνημονιακή θέση. Ο πρωθυπουργός «απάντησε» στο «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο», με το διλημματικό σύνθημα «σταθερότητα ή εκλογές», δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση και αδιέξοδα στον κόσμο.

Το πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα στην τεράστια κρίση και στα όρια της χρεοκοπίας, διαμόρφωσε, για άλλη μια φορά, οξεία παλαιοκομματική πόλωση, έξω και πάνω από τις καθημερινές ανάγκες των πολιτών και τροφοδότησε έτσι τα αδιέξοδα. Από την πρώτη εκτίμηση των αποτελεσμάτων συνάγεται ότι ούτε η κυβέρνηση κατεδαφίστηκε, ούτε η ΝΔ κατήγαγε θρίαμβο.

Η υπερκομματικοποίηση των εκλογών δεν απέδωσε κάτι περισσότερο από την περιορισμένη συσπείρωση στους κομματικούς συνδυασμούς των δύο μεγάλων κομμάτων και από την ενίσχυση του ΚΚΕ.

Τα εκατέρωθεν διλήμματα του δικομματισμού δεν εμπόδισαν τη μεγάλη διαρροή ψηφοφόρων προς συνδυασμούς πολιτικής διαφωνίας ή την αποχή. Ούτε έδωσαν οι κάλπες πολιτική εξουσιοδότηση στην κυβερνητική πολιτική και τα άδικα μέτρα του Μνημονίου. Ούτε όμως και ευνόησαν με καθοριστικό τρόπο την τακτική της ΝΔ.

Σε κάθε περίπτωση η Δημοκρατική Αριστερά έχει -και θα έχει- λόγο για τα ζητήματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, από θέση υπεράσπισης της λειτουργίας της και του σκοπού της και όχι μόνον γιατί πρότεινε και στήριξε τις υποψηφιότητες των Γ. Καμίνη και Γ. Μπουτάρη.

Διακρίνετε διάθεση σύγκρουσης ή συναίνεσης στην κεντρική πολιτική εκ μέρους των δύο νέων δημάρχων; Προς ποια κατεύθυνση θα τους στηρίξετε;

Οι δύο νέοι δήμαρχοι, με τη δημοτική τους ομάδα, θα προωθήσουν -οφείλουν να προωθήσουν- το πρόγραμμά τους. Να δώσουν λύση στα προβλήματα των δήμων και των πολιτών τους. Να προωθήσουν και να αναπτύξουν κοινωνική πολιτική. Να αναπτύξουν πολιτική ανάπτυξης και να προστατεύσουν το περιβάλλον. Να υπερασπισθούν τον ανεξάρτητο από κυβέρνηση και κόμματα χαρακτήρα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Για όλα αυτά να συγκρουσθούν και να διεκδικήσουν, λογοδοτώντας μόνον και μόνον στην κοινωνία.

Η Κουμουνδούρου προωθεί μια διαδικασία ενδοαριστερής συνεννόησης για τη συγκρότηση «αντιμνημονιακού» μπλοκ. Πώς προσεγγίζετε αυτή την εξέλιξη;

Για την απόκρουση της πολιτικής του μνημονίου είναι αναγκαία η κοινή πολιτική δράση, η οποία αναγκαία χρειάζεται και κοινό πολιτικό τόπο. Αυτός ο κοινός πολιτικός τόπος είναι το ζήτημα. Πώς θα εξευρεθεί; Σε ποιά πολιτική βάση και με ποιό περιεχόμενο διεκδικητικών προτάσεων για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, των μεγάλων προβλημάτων της χώρας και των πολιτών;