"Δυστυχώς τα βήματα που κάνει η χώρα, ακόμα και στα πρόθυρα χρεοκοπίας, είναι υπερβολικά δειλά. Αυτή η μεταρρύθμιση ήταν από τα λίγα σωστά πράγματα που ήλπιζα ότι αυτή η κυβέρνηση θα μπορούσε να προωθήσει. Δεν περιμένω τίποτα πλέον απ’ αυτούς. Μόνο να πέσουν. Δεν έχω την υπομονή να περιμένω την επόμενη κυβέρνηση/υπουργό/μεταρρύθμιση. Λένε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Η δική μου κράτησε 5 χρόνια. Αρκετά ήταν, δεν θα φάω τη ζωή μου δίνοντας μια μάχη που δεν μπορεί να κερδηθεί. Διότι δεν φταίει μόνο το πανάχρηστο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Φταίει και η κοινωνία, όλοι μας λίγο πολύ. Ας πάρουμε την πανεπιστημιακή κοινότητα. Η μεγάλη πλειοψηφία, ακόμα και μπροστά στη χρεοκοπία, προτάσσει το συμφέρον, τα προνόμια και το βόλεμά της αντί για το καλό της χώρας."
Η ενασχόλησή μου με τα ελληνικά κοινά ξεκίνησε πριν από 5 χρόνια με συλλογή υπογραφών υπέρ της σχεδιαζόμενης τότε μεταρρύθμισης. Το μπλογκ αυτό ξεκίνησε λίγο αργότερα το Μάρτιο του 2006. Από τότε δημοσιεύτηκαν 1050 άρθρα και 68500 σχόλια. Ακολούθησε το «προσχέδιο για ριζική μεταρρύθμιση», το βιβλίο που εκδόθηκε το 2008, οι τρεις βιβλιοπαρουσιάσεις σε Αθήνα, Ιωάννινα, και Θεσσαλονίκη, ένα άρθρο στο Scientometrics, μια αγωγή (πάλι καλά που ήταν μόνο μία), και μια δεύτερη συλλογή υπογραφών πρόσφατα. Όλο αυτό το διάστημα είχα το σκεπτικό ότι η αλλαγή είναι δύσκολη αλλά όχι ανέφικτη.
Χρειάζεται οργάνωση και συντονισμός, συστηματική έκθεση των κακώς κειμένων, σκεφτόμουν, και σιγά σιγά θα αρχίσουν τα πράγματα να διορθώνονται.Πρόσφατα είδαμε κάποια θετικά βήματα. Ήρθε μια νέα κυβέρνηση, έφερε κάποιες νέες ιδέες, κάποιες νέες συμπεριφορές, έδειξε να ακούει, και είπα ότι κάτι μπορεί να γίνει. Ανακοινώθηκε ένα πλαίσιο μεταρρύθμισης που φαινόταν αρκετά ρηξικέλευθο. Με μεγάλο κόπο προσπάθησα να συγκεντρώσω υπογραφές για να στηριχθεί η μεταρρύθμιση και να κινηθεί σε μια σωστή κατεύθυνση. Η προσπάθεια ευοδώθηκε, οι υπογραφές συγκεντρώθηκαν, και το κείμενο εστάλη σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες. Καμία δεν το δημοσίευσε! Διότι ο Τύπος είναι φυσικά και αυτός μέρος του προβλήματος της χώρας. Λέγεται συχνά ότι είναι δέσμιοι συμφερόντων και σκοπιμοτήτων αλλά πάντα ήθελα να τους δώσω το benefit of the doubt. Όταν όμως αγνοούν παντελώς μια επιστολή υπογεγραμμένη από 110 πρόσωπα, μερικά πολύ γνωστά στο χώρο, και αντιθέτως δημοσιεύουν κείμενα μεμονωμένων ανθρώπων που όχι μόνο είναι εντελώς άγνωστοι αλλά ούτε και ιδιαίτερα διακεκριμένοι, τότε είναι σαφές ότι η πληροφόρηση που παρέχουν είναι κατευθυνόμενη. Ακόμα και άνθρωποι που θεωρούσαμε συμμάχους φαίνεται να είναι πουλημένοι στη διαπλοκή (δείτε την περίπτωση Regis. Ουδέποτε απάντησε ή διόρθωσε ο κ. Μανδραβέλης, που κατά τ΄άλλα κόπτεται για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας και την αναβάθμιση της εκπαίδευσης.)
Το τελειωτικό χτύπημα ήταν η σημερινή συνέντευξη της Υπουργού στην Καθημερινή (εδώ), στην οποία επιβεβαιώνει τις διαρροές της προηγούμενης περιόδου και εξηγεί ότι όχι μόνο η πλειοψηφία στα Συμβούλια Διοίκησης θα είναι εκλεγμένα εσωτερικά μέλη αλλά και οι εξωτερικοί θα επιλέγονται από τους εσωτερικούς. Άλλαξε δηλαδή ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς. Μου το είχε πει ένας συνάδελφος: «Μόνο λίγες από τις αλλαγές είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αυτές θα δεις ότι στο τέλος θα τις πάρουν πίσω – και θα μείνουν οι υπόλοιπες». Και αυτό έγινε. Θα προκύψει μια ψευτομεταρρύθμιση σαν της Γιαννάκου που δεν θα έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα. Το ανακάτεμα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση επομένως θα συνοδεύσει το αντίστοιχο στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια με τις μπούρδες περί «νέου σχολείου». Γενικότερα αυτή η συνέντευξη δείχνει ότι η υπουργός είναι όχι μόνο πανάσχετη αλλά και ανεπίδεκτη μαθήσεως. Φυσικά, κακώς περιμέναμε περισσότερα από ανθρώπους του κομματικού σωλήνα που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους. Το μόνο που ξέρουν αυτοί οι άνθρωποι είναι να κλέβουν ιδέες από δω κι από κει και να τις διαστρεβλώνουν.
Δυστυχώς τα βήματα που κάνει η χώρα, ακόμα και στα πρόθυρα χρεοκοπίας, είναι υπερβολικά δειλά. Αυτή η μεταρρύθμιση ήταν από τα λίγα σωστά πράγματα που ήλπιζα ότι αυτή η κυβέρνηση θα μπορούσε να προωθήσει. Δεν περιμένω τίποτα πλέον απ’ αυτούς. Μόνο να πέσουν. Δεν έχω την υπομονή να περιμένω την επόμενη κυβέρνηση/υπουργό/μεταρρύθμιση. Λένε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Η δική μου κράτησε 5 χρόνια. Αρκετά ήταν, δεν θα φάω τη ζωή μου δίνοντας μια μάχη που δεν μπορεί να κερδηθεί. Διότι δεν φταίει μόνο το πανάχρηστο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Φταίει και η κοινωνία, όλοι μας λίγο πολύ. Ας πάρουμε την πανεπιστημιακή κοινότητα. Η μεγάλη πλειοψηφία, ακόμα και μπροστά στη χρεοκοπία, προτάσσει το συμφέρον, τα προνόμια και το βόλεμά της αντί για το καλό της χώρας. Δέχεται να διοικείται από γελοίους όπως ο Μυλόπουλος ή ο Πελεγρίνης. Ας τους χαίρεται.
Μετά από 5 χρόνια ακτιβισμού θεωρώ ότι έκανα το χρέος μου για την πατρίδα μου. Είναι καιρός να αφιερώσω το χρόνο μου σε πιο παραγωγικές κατευθύνσεις. Το όραμα μιας Ελλάδας ευνομούμενης, δίκαιης, αξιοκρατικής και παραγωγικής δεν μου φαίνεται εφικτό στο προβλέψιμο μέλλον. Δεν υπάρχει η κρίσιμη μάζα ανθρώπων. Τα συμφέροντα είναι πολύ ισχυρά. Πριν από μερικούς μήνες αναζήτησα νέο διαχειριστή. Κανείς δεν προσφέρθηκε, άρα το μπλογκ κλείνει. Θα παραμείνει online αλλά δεν θα ανεβαίνουν νέα ποστ ή σχόλια. Ξέρω ότι θα λείψει σε μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες ανθρώπους που έβρισκαν εδώ καταφύγιο. Φίλοι, λυπάμαι ειλικρινά που σας εγκαταλείπω. I have to cut my losses. Κανονίστε την πορεία σας. Ίσως η φυγή από τη χώρα είναι μια λύση. Αφήστε τους άχρηστους και τα λαμόγια να πνιγούν στα σκατά τους (ά ρε Κ πόσο δίκιο είχες…).
Αυτό είναι το τελευταίο ποστ του GURF. Τα σχόλια θα κλείσουν σε τρεις μέρες.
Categories: Uncategorized
- December 5th, 2010 at 22:37 | #1Θέμη, έχω εδώ και κάποια χρόνια συνειδητά αποσυρθεί σε μεγάλο βαθμό από τα κοινά και την ελληνική μπλογκόσφαιρα, όμως διάβαζα τακτικά το GUR. Έκανες εξαιρετική, πραγματικά εξαιρετική, δουλειά τόσα χρόνια. Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς στην (προ)τελευταία παράγραφό σου κι έχω νιώσει το ίδιο αλλά και πάλι η διακοπή του GUR θα είναι πολύ μεγάλη απώλεια κι αυτό σίγουρα με στεναχωρεί. Δυστυχώς όμως πράγματι φαίνεται ότι we have to move on… Μπράβο σου για τον χρόνο και την ενέργεια που ξόδεψες τόσα χρόνια και εύχομαι καλή επιτυχία σε ότι κι αν κάνεις στο μέλλον.
- December 5th, 2010 at 22:54 | #6“Το όραμα μιας Ελλάδας ευνομούμενης, δίκαιης, αξιοκρατικής και παραγωγικής δεν μου φαίνεται εφικτό στο προβλέψιμο μέλλον.”
Give it 3-5 years … αν δεν μαζέψουν λίγο την κατάσταση (που δεν φαίνεται ότι είναι ικανοί να το κάνουν), δεν θα υπάρξει παράταση και την επόμενη της χρεωκοπίας πολλές συμμαχίες θα διαρραγούν. Εκεί ίσως να σχηματισθεί και η κρίσιμη μάζα που θα φέρει τα παραπάνω. Of course it can go the organized crime country way too …
Καλύ συνέχεια κε Λαζαρίδη, ευχαριστούμε για το βήμα. - December 5th, 2010 at 23:03 | #8Είναι κρίμα που θα χάσουμε μία αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης αλλά και ένα βήμα σοβαρού διαλόγου -το μοναδικό ίσως- για τα πανεπιστημιακά δρώμενα. Ειλικρινά, για όσους περιμέναμε/περιμένουμε τον Ηράκλειτο, ήταν η μοναδική πηγή ενημέρωσης αλλά και κουράγιου.
Ευχαριστούμε πολύ για τη φιλοξενία και καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε. - December 5th, 2010 at 23:06 | #9Αν και δεν συμμετείχα συστηματικά στις συζητήσεις, διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο μπαίνω στον πειρασμό να μοιραστώ κι εγώ μερικές σκέψεις.
Τη δήλωση “Over and Out” μπορώ να τη μεταφράσω ως αγανάκτηση, ως αηδία, ως απογοήτευση που συσσωρεύτηκε μετά από 5 χρόνια προσπαθειών. Μπορώ να την κατανοήσω και να την συμμεριστώ.
Ίσως το γεγονός ότι οι σπουδές μου είναι ανθρωπιστικές με κάνει να αισιοδοξώ και να έχω την πεποίθηση ότι αυτός ο σπόρος που έπεσε από αυτό το ιστολόγιο μετά από λίγα χρόνια θα δώσει καρπούς. Σε ζητήματα “πνευματικού” πολιτισμού οι αλλαγές είναι αργές και απαιτούν χρόνο και υπομονή. Καλό είναι, όμως, να ποτίζεται το έδαφος και να υπάρχει φροντίδα για να μην ξεραθεί ο καρπός του “gurforum” και κατά την άποψή μου η καλύτερη φροντίδα είναι η συγγραφή μίας “ανθολογίας” των σημαντικότερων απόψεων που έχουν κατατεθεί στο ιστολόγιο.
Αυτό που θα ήθελα να κάνω με αυτήν την παρέμβασή μου δεν είναι να επηρεάσω τον διαχειριστή για να διατηρήσει τη λειτουργία του ιστολογίου, άλλωστε ήταν μία σκέψη που είχε διατυπώσει και παλαιότερα, αλλά να προτείνω την συστηματική καταγραφή των θεμάτων, των προβλημάτων που συζητήθηκαν και των προτάσεων που διατυπώθηκαν.
Διαβάζοντας τα χιλιάδες σχόλια των συμμετεχόντων διαπίστωσα ότι ένα μικρό ποσοστό ενδιαφέρεται πραγματικά για την προσπάθεια αναμόρφωσης του ελληνικού πανεπιστημίου που γίνεται σε αυτό το ιστολόγιο, οι υπόλοιποι ίσως είχαν δει τον χώρο αυτό απλώς ως εκτόνωση, ως “χαβαλέ”. Άσχετα, όμως, από το πώς είδε και αντιμετώπισε καθένας αυτόν τον χώρο έχουν καταγραφεί αλήθειες, έχουν κατατεθεί σοβαρές προτάσεις, έχουν σημειωθεί διαφωνίες από τις οποίες μπορούμε να απομονώσουμε τα θετικά στοιχεία.
Εύχομαι να βρεθεί μία μικρή συγγραφική ομάδα και να μην αφήσει να χαθεί και ξεχασθεί το εγχείρημα 5 χρόνων. - December 5th, 2010 at 23:10 | #10Αξιότιμε κ. Λαζαρίδη,
Τα τελευταία δύο χρόνια διαβάζω καθημερινά το μπλογκ. Το μπλογκ ήταν για μένα μία όαση και το μόνο μέρος που μπορούσα να εκφράσω τις σκέψεις μου και τα προβλήματα για όλα όσα συμβαίνουν στον ακαδημαϊκό χώρο.
Λυπάμαι πάρα πολύ που θα κλείσει αλλά όλα τα ωραία πράγματα έχουν ένα τέλος. Έυχαριστώ πάρα πολύ από τα βάθη της καρδιάς μου για το δυνατότητα που μας δώσατε να παρουσιάσουμε στην πραγματική τους διάσταση τα προβλήματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πολλές φορές έκανα αναζήτηση στο μπλογκ για να δω εάν υπάρχουν συνάδελφοι που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα. Θεωρώ ότι ήταν η μοναδική αξιόλογη πηγή ενημέρωσης. Από ότι φαίνεται μόνο στο υπουργείο παιδείας δε διαβάζουν το μπλογκ.
Είμαι πολύ συγκινημένη και στεχοχωρημένη αλλά καταλαβαίνω απόλυτα. Πιστεύω και εγώ ότι τα πράγματα θα αλλάξουν πολύ δύσκολα στην Ελλάδα.
Ευχαριστούμε για το βήμα και για όλη την προσπάθεια και την ενέργεια που καταβάλλατε όλα αυτά τα χρόνια.
Καλή επιτυχία στο μέλλον και καλή τύχη.
Ελένη - December 5th, 2010 at 23:17 | #11Τα περί γελοιότητας των υπουργικών διακηρύξεων και της αποτυχημένης ελληνικής “δημοσιογραφίας” τα είχαμε επισημάνει εξαρχής οι εκπαιδευτικοί του blog, αλλά χλευαστήκαμε από κάποιους εδώ μέσα και χαρακτηριστήκαμε συντεχνιακοί τύποι. Ας είναι. Εμείς πάντως δεν σκοπεύουμε να αποσυρθούμε επειδή μία ακόμη ανεπάγγελτη υπουργός δεν ξέρει να κάνει την δουλειά της. Και το ίδιο θα ήθελα προσωπικά να πράξετε και εσείς κ. Λαζαρίδη. Μία ακόμη ανίκανη υπουργός Μπανανίας και δέκα βρωμοφυλλάδες δεν νομίζω πως είναι λόγος για να τους κάνουμε το χατίρι να σιωπήσουμε.
Δεν σας γνωρίζω, μπορεί κατά καιρούς να έχουμε διαφωνίσει, καταλαβαίνω την ενέργεια που χρειάζεται αυτό που κάνετε, κατανοώ το ότι σας στερεί χρόνο από την δική σας ζωή, αλλά νομίζω πως τώρα είναι κατάλληλες οι συνθήκες να αρχίζουν να αλλάζουν τα πράγματα σε επίπεδο νοοτροπίας. Τώρα ξεκινάμε. Δεν σταματάμε τώρα. Εγώ έμαθα πολλά από το μπλογκ σας. Είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω με πολλούς ενδιαφέροντες (και μη) ανθρώπους. Μόνο η ενημέρωση που δινόταν με τα άρθρα που παρέθεταν όλοι οι συνομιλητές, όλες οι απόψεις που εκφράζονταν, νομίζω ότι ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Πραγματικά έμαθα πολλά. Γίνεται μία ζύμωση εδώ μέσα και αυτό δεν είναι καθόλου άνευ σημασίας. Σεβαστή η απόφαση σας, αλλά μήπως πρέπει να το ξανασκεφτείτε;
Σε τελική ανάλυση αν δεν την δημοσίευσαν την επιστολή οι εφημερίδες, που τελικά ποιός τις διαβάζει, τί σας εμποδίζει να την στείλετε σε μεγάλα μπλογκ να την δημοσιεύσουν;
Η κρίσιμη μάζα ανθρώπων υπάρχει. Να βγει από το περιθώριο χρειάζεται. - December 5th, 2010 at 23:24 | #12Θέμη, και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ για την προσφορά σου τόσα χρόνια. Όσο κατώτερη των περιστάσεων κι αν αποδειχθεί και αυτή η κυβέρνηση (και όποια άλλη έρθει) αλλά και η κοινωνία – όλοι μας – η Ελλάδα ωστόσο παραμένει η πατρίδα μας, η χώρα όπου μεγαλώσαμε και όπου δίνουμε αναφορά (όχι μόνο εκεί, αλλά _και_ εκεί), η χώρα όπου ζουν οι δικοί μας άνθρωποι και όπου κάποτε κι εμείς ίσως επιστρέψουμε για να μεγαλώσουμε παιδιά ή έστω και μόνο για να πεθάνουμε. Έτσι δεν είναι δυνατόν να συνθηκολογήσει κανείς με την παραδοχή ότι ένας ολόκληρος λαός ηττήθηκε. Κι αν χάθηκε μια, δυο, είκοσι, εκατό μάχες, ο πόλεμος συνεχίζεται.
Όσοι έχουν κουράγιο (και τρέλα), όραμα και ιδέες, θα δουλέψουν για μια ουσιαστική αλλαγή. Κι αν δεν είναι τώρα ώριμα τα πράγματα για κάτι τέτοιο, πρέπει να δουλέψουμε για να γίνουν κάποτε… Ο καθένας όσο και από όποιο πόστο μπορεί.
Καλή συνέχεια! - December 5th, 2010 at 23:45 | #13Θέμη το μπλογκ σου έπιασε το “βαθύ ελληνικό πανεπιστήμιο” και το έβγαλε στη φόρα. Η κριτική σου επίσης (ασχέτως εάν δε συμφωνούσα σε όλα 100%) ήταν πολύ του δε πόιντ και κυρίως τίμια και με καλοπροαίρετη διάθεση.
Τις πιέσεις που έχεις δεχθεί κατά καιρούς μόνο εσύ τις γνωρίζεις και κανείς δεν μπορεί να σε αδικήσει για τις αποφάσεις σου. Τα 5 χρόνια που έδωσες είναι πολύ παραπάνω από ότι έχει δώσει το 99.999999999% των ελλήνων για την παιδεία και η συνεισφορά σου στο να αναδειχθεί το υπαρκτό πρόβλημα των πανεπιστημίων μας είναι απίστευτα μεγάλη. Να υπενθυμίσω σε όλους ότι πριν 5 χρόνια η “ατάκα” “τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι διάσημα και από τα καλύτερα στον κόσμο” ήταν κοινή, σήμερα πλέον δεν την εκστομίζει κανείς, έγινε το ρηάλιτι τσεκ.
Πέραν αυτού, την ανάδειξη του πρβλήματος, ούτως ή άλλως δε μπορούσαν να γίνουν πολλά. Για να κάνει θεραπεία, πρέπει να το θέλει και ο ίδιος ο ασθενής, δεν αρκεί μια διάγνωση και εδώ ο ασθενής δεν είναι σαφές τι θέλει. Η διάγνωση παντως έγινε, είναι πλήρως τεκμηριωμένη και τα σοκ πραγματικότητας είναι πάντα καλό να γίνονται. - December 5th, 2010 at 23:52 | #15Έχω φύγει (για αντίστοιχους λόγους) εδώ και μια δεκαετία από τη χώρα. Ωστόσο, πιστεύω ότι αυτοί που έχουν μείνει και παλεύουν ενάντια στα τεράστια προσκόμματα αξίζουν σεβασμού και, το κυριότερο ενθάρρυνσης και υποστήριξης. Το blog σου ήταν ένας χώρος που παρείχε και το ένα και το άλλο. Κρίμα, λοιπόν, που τελειώνει.
Από την άλλη, βλέπω και γω ότι το πρόβλημα με τη χώρα (όσο μπορώ να διαγνώσω) είναι ανεπίλυτο διότι δεν υπάρχει κρίσιμη μάζα ανθρώπων που επιθυμούν αξιακό αναπροσανατολισμό. Το κυριότερο και κρισιμότερο, ίσως, υπάρχουν ελάχιστοι τέτοιοι άνθρωποι σε χώρους με ουσιαστική πρόσβαση σε κέντρα αποφάσεων και ευρεία δικαιοδοσία: στην πολιτική αρένα και στο θεσμικό εποικοδόμημα. Οπότε, και να εγείρονται σποραδικά μεταρρυθμιστικά αιτήματα αλλού, είναι μονωμένα από κάθε δίοδο που οδηγεί σε θεσμιστική πράξη.
Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει game over για τη χώρα, ελπίζω όχι, φοβάμαι ότι ίσως. Εν πάσει περιπτώσει, ήταν αξιέπαινη και σοβαρή η προσπάθειά σου, Θέμη. Καλή τύχη. - December 6th, 2010 at 00:11 | #17Μπλογκαρα πολυ λιγο στο site κυριως αναφορικα με τις πρυτανικες εκλογες στο ΕΚΠΑ. Σας διαβαζα ομως πολυ. Διαφωνουσα πολυ συχνα και με πολλα αλλα μου αρεσε να ακουω τη φωνη σας.
Οταν ανακοινωθηκε απο την “πανασχετη” υπουργο η ψευτομεταρρύθμιση αρθρογραφησα ακριβως για την ασχετοσυνη της και τον κομματικο σωληνα που την ανεδειξε. Ημουν σιγουρη οτι το Ελληνικο Πανεπιστημιο αυτη τη φορα θα επαιρνε τη χαριστικη του βολη καμουφλαρισμενη σε περιτεχνο περιτυλιγμα.
Ομως κε. Λαζαριδη νομιζω οτι δεν πρεπει να τους χαριστουμε. Καποιοι δουλεψαν και συνεχιζουν να δουλευουν εξαιρετικα σκληρα για να φτασουν εκει που ειναι σημερα. Ισως ειναι η εξαιρεση. Ισως ειναι λιγοι. Σε καμμια περιπτωση ομως δεν πρεπει να επιτραπει σε γελοίους Πελεγρίνηδες και ανηθικους Δουκουδακηδες να εκπροσωπουν τον ανθο των γραμματων και των τεχνων. Μονο γι’αυτο πρεπει να σταθουμε στα ποδια μας. Με πολυ κουραγο και ακομη περισσοτερη τρελα.
Οσο για σας τα πεντε αυτα χρονια προσφερατε πολλα. Ριξατε το σπορο για δημιουργικη συζητηση με η χωρις εντασεις, σε καθε περιπτωση με αγαπη και οραμα για ενα συγχρονο ελληνικο πανεπιστημιο.
Καλη συνεχεια σε οτι δημιουργικο!!!
"Το όραμα μιας Ελλάδας ευνομούμενης, δίκαιης, αξιοκρατικής και παραγωγικής δεν μου φαίνεται εφικτό στο προβλέψιμο μέλλον."
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα περίμενα από όσους συμφωνούν με την παραπάνω διαπίστωση να την προεκτείνουν με την φυσική της συνέχεια:
Δεν επιθυμώ λοιπόν να καταλάβω καμμία θέση σε πανεπιστήμιο ή ερευνητικό κέντρο σε αυτή την μη-ευνομούμενη, άδικη, αναξιοκρατική και αντιπαραγωγική χώρα και γι' αυτό αποσύρω κάθε τέτοια αίτηση που έχω κάνει, και δηλώνω ότι δεν θα κάνω καμμία παρόμοια αίτηση στο προβλέψιμο μέλλον, θα κρύβω δε την καταγωγή μου, στο εξωτερικό που επιλέγω να ζήσω, γιατί ντρέπομαι να πώ ότι είμαι από την Ελλάδα και γιατί η ελπίδα έχει χαθεί για τη χώρα.