Το πρωθυπουργικό μορατόριουμ

Του Νίκου Γραικούση, 1.12.10

Πριν από λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός της Ελλάδας ζήτησε μορατόριουμ από τα πολιτικά κόμματα, δηλαδή την έναρξη ανακωχής των μεταξύ τους ΄΄εχθροπραξιών΄΄, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει η κυβέρνησή του σε ήρεμο περιβάλλον και να μπορέσει να ασχοληθεί απερίσπαστη με την αντιμετώπιση της κρίσης.
Το ίδιο μορατόριουμ ζήτησε και από τον Ελληνικό λαό, για τους ίδιους προφανώς λόγους.
Θεωρεί δηλαδή ο πρωθυπουργός και σε αυτό συμφωνούμε, ότι η κρίση έχει εθνική διάσταση και χαρακτήρα.

Με το σκεπτικό, ότι επηρεάζει το σύνολο των πολιτών και το σύνολο των δραστηριοτήτων, οικονομικών και μη, που γίνονται εντός των συνόρων.
Με την επιφύλαξη ότι η κρίση επηρεάζει και τους ΄΄έχοντες και κατέχοντες΄΄, δεχόμαστε για λόγους ανάλυσης του φαινομένου, ότι πράγματι έτσι είναι.

Η κρίση και  τα δυσμενή αποτελέσματά της, τα βιώνει  ο κάθε Έλληνας όλο και περισσότερο, όσο εισερχόμαστε στον πυρήνα της κρίσης και στη βαθύτερη ουσία της.

Και φυσικά ο Έλληνας βιώνει την κρίση ως βιασμό.

Βιασμό οικονομικό, βιασμό αξιοπρέπειας, βιασμό περηφάνιας.

 Πριν δώσουμε τη συγκατάθεσή μας η όχι στο αιτούμενο πρωθυπουργικό μορατόριουμ, καλό θα ήταν να γνωρίζουμε μερικά στοιχειώδη για τις αιτίες που μας έφεραν στην κρίση.

Τα πάντα θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στη φράση:

Ξοδεύαμε περισσότερα από όσα παράγαμε.

Και που τα βρίσκαμε;;;;;;;

Με δανεικά από όπου μπορούσαμε!!!

Κάθε χρόνο είχαμε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, με τη δικαιολογία ότι τα δανεικά πάνε σε ….ανάπτυξη και πως στο μέλλον θα αποδώσουν περισσότερα από τους …τόκους!!!

Αυτό όμως που πραγματικά συνέβαινε  ήταν μια απίστευτη σπατάλη, μέσω της οποίας και με πολύ έντεχνο τρόπο, επέστρεφε το διακινούμενο δημόσιο χρήμα σε συγκεκριμένες τσέπες, κομμένες και ραμμένες για το λόγο αυτό.

Η κακοδιαχείριση και κακή οργάνωση του Δημοσίου που ακούμε κάθε μέρα, ήταν μια συνειδητή πράξη όλων των μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων, για να υπάρχει η κατάλληλη ΄΄υποδομή΄΄ και  δικαιολογία ώστε να μπορούν να κλέβουν ασύστολα με νόμιμο ή νομιμοφανή τρόπο αυτοί που διαχειρίζονταν τον δημόσιο πλούτο.

Και αυτοί που  διαχειρίζονταν το δημόσιο πλούτο ήταν μια κλειστή παρέα που αποτελούνταν από την ανώτατη πολιτική ηγεσία του τόπου και τους ελάχιστους εκπροσώπους του ιδιωτικού κεφαλαίου (μεγάλους επιχειρηματίες)που έπαιρναν μέρος στο μεγάλο φαγοπότι.

Ευρωπαϊκά πακέτα στήριξης, ασύστολος εξωτερικός και εσωτερικός δανεισμός , αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων κλπ, έγιναν αέρας μέσω των δημόσιων έργων των  ΄΄αναπτυξιακών΄΄ προγραμμάτων, των δομημένων ομολόγων και της σπατάλης που περιγράψαμε παραπάνω.

Ορισμένα μικρότερα  ποσά πήγαιναν και προς τα κάτω, δηλαδή σε μικρότερα επιχειρηματικά κεφάλαια και τα ψίχουλα μοιράζονταν στο λαό με την μορφή επιδομάτων ή  κομματικών προσλήψεων .

Και το χρέος μεγάλωνε!

Όλα τα παραπάνω εύκολα μπορούν να μεταφραστούν σε ΄΄ευγενή΄΄ γλώσσα και να ειπωθούν ως ΄΄οικονομική πολιτική στήριξης της ζήτησης΄΄

Η  ΄΄ευγενής΄΄ γλώσσα έχει πολλούς  περισπούδαστους  όρους για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.

Έπρεπε όμως δε να υπάρχει και το κατάλληλο  περιβάλλον ώστε να είναι όλοι ευχαριστημένοι και το φαγοπότι να κρατεί καλά!

Η φοροδιαφυγή, η φοροαπαλλαγή, η εισφοροδιαφυγή και τα άλλα συναφή αθλήματα ήταν μια προσφορά του επίσημου κράτους προς τους πολίτες του, με πολλαπλά οφέλη και για το ίδιο το κομματικό κράτος.

Ήταν η συνθήκη ενοχοποίησης των πάντων, ώστε τώρα να μπορούν κάποιοι να ισχυρίζονται ότι ΄΄μαζί τα φάγαμε΄΄.

Με το μπάχαλο που επικρατούσε και επικρατεί ακόμα στη Δημόσια Διοίκηση, ήταν και είναι δυνατή η εξυπηρέτηση κατά το δοκούν και η δημιουργία των συνθηκών για τη νόμιμη κλοπή όποιου ποσού του προϋπολογισμού αποφάσιζε  η κάθε ομάδα που το διαχειριζόταν.

Το ότι τα ασφαλιστικά ταμεία δεν έχουν λεφτά για συντάξεις, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο ότι αδυνατούν να  εισπράξουν  τα οφειλόμενα σε αυτά ποσά και στο ότι τα εναπομείναντα κεφαλαιακά αποθέματα έγιναν δομημένα ομόλογα και θαλασσοδάνεια με σκοπό τη …μίζα!!

Κανένα πρόβλημα δεν θα είχαν τα Ταμεία για να δώσουν αξιοπρεπείς συντάξεις  με 35 χρόνια εργασίας και ΧΩΡΙΣ όριο ηλικίας, αν δεν τα είχαν κατακλέψει με τον παραπάνω τρόπο!!

Κανένας προϋπολογισμός του Κράτους δεν θα ήταν ελλειμματικός αν το ίδιο το κράτος  μπορούσε και ήθελε να εισπράξει τους φόρους που του όφειλαν οι πολίτες  και οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούντα σε Ελληνικό έδαφος.

Αυτοί όμως που μας δάνειζαν, γνώριζαν πολύ καλά τι ακριβώς συνέβαινε.

Όπως όλοι γνωρίζουμε ποιό τέλος περιμένει αυτόν που δανείζεται για να ζήσει!

Όταν ο γείτονάς σου ζει με δανεικά που παίρνει από εσένα, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να τα επιστρέψει και εσύ συνεχίζεις να τον δανείζεις, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί ο καθένας ότι έχεις βάλει στόχο το σπίτι του.

Ακριβώς το ίδιο συνέβη και με τους δανειστές μας.

Ο στόχος τους δεν είναι άλλος από το να πάρουν πίσω τα λεφτά τους με όσο το δυνατό μεγαλύτερο κέρδος, αλλά και να πάρουν με αποικιοκρατικούς όρους ότι πλουτοπαραγωγική πηγή έχει η χώρα, από την ενέργεια, τις μεταφορές, τις επικοινωνίες, τον ορυκτό πλούτου, τον τουρισμό, την εργασία κλπ.

Το Δ.Ν.Τ  δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον εγγυητή της επιστροφής των χρημάτων που έχει επενδύσει το παγκόσμιο ιδιωτικό κεφάλαιο, σε αναπτυγμένες ή αναπτυσσόμενες χώρες.

Έχει περιβληθεί τον τύπο του παγκόσμιου οργανισμού σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ελέγχεται από ιδιωτικά ,κυρίως αμερικανικά κεφάλαια και υποστηρίζεται στη λειτουργία του από όλες τις πλούσιες χώρες, με πρώτες τις ΗΠΑ.

Η ύπαρξή του Δ.Ν.Τ και με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα, αποδεικνύει περίτρανα  ότι το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο ελέγχει σε απόλυτο βαθμό τις εθνικές κυβερνήσεις , στις οποίες υπαγορεύει τις  επιθυμίες  και  τα συμφέροντά του.

Η δημιουργία της τρόικας είναι το αποτέλεσμα της δημιουργικής φαντασίας του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου και απόδειξη της ικανότητάς του να αντιλαμβάνεται την νέα εποχή πριν αυτή έρθει.

Η αρχή στη χώρα μας έγινε με το κλείσιμο της στρόφιγγας δανεισμού ( βλέπε υπέρογκα επιτόκια) και τον πνιγμό της  από τα χρέη που δεν μπορούσαν να αναχρηματοδοτηθούν και ολοκληρώθηκε με την υπογραφή ενός μνημονίου που είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να υλοποιηθεί.

Ενώ δεν μπορούσαμε να πληρώσουμε απολύτως τίποτα μας …δάνεισαν 110 δις ευρώ, με διόλου ευκαταφρόνητο επιτόκιο, για να τα επιστρέψουμε σε ….τρία χρόνια!!!

Με αρνητική ανάπτυξη εν μέσω παγκόσμιας κρίσης!

Η υπογραφή του μνημονίου  με το συγκεκριμένο περιεχόμενό σε πρώτη φάση , έσωσε πρωτογενώς τους δανειστές μας και δευτερογενώς τους μισθούς, τις συντάξεις και την ύπαρξη του ευρώ ως και ελληνικού νομίσματος, αλλά πρόσκαιρα και μόνο πρόσκαιρα.

Η δεύτερη φάση είναι αυτή που έρχεται με την  επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής, ως χάρη, αφού προηγούμενος εξυγιάνουμε την οικονομία μας αλλά πληρώσουμε με τόκο το κάτι παραπάνω.

Εξυγίανση δεν θεωρείται από την τρόικα μόνο ο εξορθολογισμός  των δημοσίων δαπανών, αλλά και η δημιουργία κατάλληλου περιβάλλοντος για ΄΄αποδοτικές΄΄ επενδύσεις.

Δηλαδή,

Απελευθέρωση των αγορών, άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, είσοδος πολυεθνικών κεφαλαίων, ειδικοί όροι  (fast track) επενδύσεων, ελαστικοποίηση του ωραρίου και των εργατικών αμοιβών, κατάργηση του θεσμού των κάθε είδους συλλογικών συμβάσεων κλπ.

Η κυβέρνηση έκανε το λάθος να αντιληφθεί την πραγματικότητα έξι μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων της και έχασε την ευκαιρία να δανειστεί με λογικό επιτόκιο, κατά  τους πρώτους δύο μήνες της διακυβέρνησης της , τα απαιτούμενα ποσά για την αποπληρωμή  χρεών τουλάχιστον δύο ετών και να δώσει  στον εαυτό της τον αναγκαίο χρόνο για να κάνει τις θεσμικές αλλαγές  που ήθελε.

Εκτός και αν δεν ήθελε να γίνουν έτσι τα πράγματα!!

Σήμερα λοιπόν έρχεται ο πρωθυπουργός και ζητά συναίνεση και μορατόριουμ.

Για να υπάρξει θετική ανταπόκριση  εκ μέρους του Ελληνικού Λαού και των Ελλήνων εργαζομένων στο ΄΄μορατόριουμ΄΄, θα πρέπει να υπάρχει και αντισταθμιστικό όφελος υπέρ αυτών.

Τι όφελος θα αποκομίσει ο Ελληνικός Λαός από την ζητούμενη από τον πρωθυπουργό κοινωνική  ησυχία και ηρεμία;;;

Μα τι άλλο εκτός από την έξοδο από την κρίση.

Αλλά από ποιά κρίση, με ποιόν τρόπο έξοδο και με τι αποτέλεσμα;;;

Αν είναι να ματώσουμε ως λαός για να πληρώσουμε τα στραβά που άλλοι δημιούργησαν, θα πρέπει τουλάχιστον να διασφαλιστούν οι μελλοντικές συνθήκες που θα εξασφαλίζουν ότι  δεν θα ξανασυμβεί  το ίδιο φαινόμενο.

Δηλαδή να δημιουργήσουμε το κατάλληλο οικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο:

1.- Το  κράτος θα έχει τη δυνατότητα να εισπράττει ΟΛΟΥΣ τους φόρους που του αναλογούν και ΟΛΕΣ τις ασφαλιστικές εισφορές των Ταμείων.

2.- Μέσω των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών θα κυριαρχεί η λογική, να ξοδεύονται μόνο όσα εισπράττονται. (χοντρική τοποθέτηση, το άρθρο δεν είναι οικονομικό)

3.- Το κράτος θα παράγει αποτελεσματικές υπηρεσίες στον τομέα ευθύνης του, με το μικρότερο δυνατό κόστος και  να πάψει να  χρησιμοποιείται πλέον ως εργαλείο καλυμμένης ανεργίας και κομματικής ψηφοθηρίας

Τα παραπάνω αυτονόητα ανήκουν στο τεχνοκρατικό επίπεδο, αλλά εμείς δεν σταματούμε εδώ.

Θα πρέπει η κυβέρνηση του κυρίου Παπαντρέου να αλλάξει, τροποποιήσει ή όπως αλλιώς θέλει ας το πει, το μνημόνιο που έχει υπογράψει.

Δεν είμαστε εναντίον του μνημονίου, αλλά εναντίον ΑΥΤΟΥ του μνημονίου.

Το οποίο κατά τη γνώμη μας  υπογράφηκε σε κατάσταση πανικού από την Ελληνική κυβέρνηση και αμφιβάλλουμε αν το είχαν διαβάσει ολόκληρο πριν το υπογράψουν αυτοί που το υπέγραψαν.

Τα δανεικά πρέπει να επιστραφούν πίσω σε ΕΥΡΩ αλλά με τρόπο όμως που να είναι δίκαιος.

Όχι με τοκογλυφικούς όρους.

Αν οι ντόπιοι και ξένοι δανειστές μας δέχονταν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους με τους ίδιους όρους που ένας Έλληνας πολίτης εξοφλεί το στεγαστικό του δάνειο, τότε η αποπληρωμή του δημόσιου χρέους μας θα ήταν  ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ.

Ας υπολογίσει ο καθένας με ένα απλό κομπιουτεράκι πόσα λιγότερα δις  το χρόνο μας αναλογούν σε αυτή την περίπτωση.

Αν οι τράπεζες έχουν εμπιστοσύνη στα φυσικά πρόσωπα και τα δανειοδοτούν για 30 χρόνια, δεν έχουν εμπιστοσύνη στο Ελληνικό Δημόσιο για  να το δανειοδοτήσουν για το ίδιο χρονικό διάστημα;;

Ο παραπάνω τρόπος αποπληρωμής δεν θα δημιουργούσε ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα στην ομαλή πορεία της χώρας προς την εξυγίανση των οικονομικών της και δεν θα κινδύνευε να καταρρεύσει ο κοινωνικός ιστός.

Αλλά ούτε αυτό είναι ικανοί να επιτύχουν οι εκλεγμένοι διαπραγματευτές μας.

Προχωρούμε ακόμα περισσότερο.

Το δημόσιο  χρέος  χρησιμοποιείται από τους ξένους ΄΄επενδυτές΄΄ ιδιαίτερα, σαν εργαλείο για πλιάτσικο και λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας.

Είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για αυτούς, όπως θα ήταν και για τον καθένα, να μας πιάσουν πάνω στην ανάγκη για να παραχωρήσουμε κοψοχρονιά πηγές πλούτου που μας ανήκουν.

Δεν είναι κακό η εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών, κακό είναι ο πλούτος που παράγεται  από αυτές να πηγαίνει αλλού και όχι για την ευημερία των Ελλήνων πολιτών.

Οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας είναι ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ και ο πλούτος που παράγουν πρέπει να διαχέεται στον Ελληνικό λαό και όχι στις τσέπες του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου.

Ας το προσέξουν καλά αυτό οι πολιτικοί μας ταγοί.

Κλείνω όμως με αυτό που θεωρώ ως σπουδαιότερο όλων.

Αυτοί οι οποίοι θα κληθούν να πληρώσουν την κρίση, οι Έλληνες εργαζόμενοι δηλαδή, θα πρέπει να επιβάλλουν και έναν ακόμη όρο για την μετά την κρίση εποχή.

Γιατί εθνικός πλούτος υπάρχει και τώρα και θα υπάρχει όσο υπάρχει Ελλάδα.

Τίποτα όμως  δεν μπορεί να είναι το ίδιο με το παρελθόν.

Εκτός λοιπόν από τον αυτονόητο εξορθολογισμό των οικονομικών του Δημοσίου, την  ισότιμη και δίκαιη συναλλαγή με τους δανειστές μας και την προστασία των πλουτοπαραγωγικών μας πηγών από το αδηφάγο ιδιωτικό κεφάλαιο,

πρέπει να δημιουργηθούν οι απαραίτητοι ΘΕΣΜΟΙ, που να περιγράφουν και να εξασφαλίζουν την μελλοντική κατανομή του πλούτου που θα παράγεται στην Ελλάδα από τους Έλληνες ή αλλοδαπούς εργαζόμενους.

Τις μέχρι τώρα έννοιες της κοινωνικής πολιτικής και της αναδιανομής του εισοδήματος, τις εκλαμβάνουμε ως  απλή ελεημοσύνη.

Ο ελληνικός λαός πρέπει και μπορεί να απαιτήσει για τον κάθε κάτοικο αυτής της χώρας, την  άμεση, ΘΕΣΜΙΚΗ και πραγματική ικανοποίηση των βασικών αναγκών του, ως αυτοφυή δικαίωμα από την ώρα της  γέννηση του.

Ο κοινωνικός και οικονομικός προσανατολισμός μας πρέπει να είναι προς αυτή την κατεύθυνση.

Στον προσανατολισμό αυτόν χωράει η έννοια της επιχειρηματικότητας και του κέρδους, αλλά δεν χωράει η έννοια της ανεργίας, της αεργίας  και της κοινωνικής αδικίας.

Αν αναλύσουμε τι σημαίνουν τα παραπάνω, πράγμα που δεν είναι σκοπός του παρόντος άρθρου, θα καταλάβουμε ότι κάτι τέτοιο είναι ΕΦΙΚΤΟ ΚΑΙ ΠΑΜΦΘΗΝΟ.

Αρκεί το μυαλό μας να λειτουργήσει προς τη σωστή κατεύθυνση.

Μόνο με τον τρόπο αυτό θα δημιουργήσουμε, όσο είναι δυνατό,  μια δημοκρατική και ελεύθερη κοινωνία.

Μια κοινωνία που θα έχει τον πλούτο  της Ελβετίας και του Λουξεμβούργου, τον  συνεκτικό κοινωνικό ιστό  των  Σκανδιναβικών χωρών των περασμένων δεκαετιών και τις  δημοκρατικές και φιλελεύθερες αρχές όπως τις ονειρευόμαστε.

Τα παραπάνω δεν ανήκουν στο χώρο της ουτοπίας, αλλά είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΕΦΙΚΤΑ, αρκεί να εργαστούμε προς αυτό το στόχο και το σκοπό.

Τα υπόλοιπα είναι θέμα ΧΡΟΝΟΥ και φυσικά ΑΓΩΝΑ.

Και ο αγώνας αυτός θα είναι σκληρός και δύσκολος γιατί το συντηρητικό κατεστημένο θα παλέψει λυσσαλέα και με κάθε μέσο για τη διατήρηση του φόβου, της εκμετάλλευσης, της αδικίας και της χειραγώγησης.

Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό κύριε Πρωθυπουργέ!

Για να αποδείξεις ποιος είσαι και τι πραγματικά πρεσβεύεις!

Πέρα από τα όμορφα τα λόγια  τα μεγάλα!

Να λοιπόν οι βασικές προϋποθέσεις για να γίνει δεκτό το αίτημα σας  για πολιτικό και κοινωνικό μορατόριουμ.

Και εμείς το θέλουμε.

Ας βρείτε τρόπο  να  θεσμοθετήσετε τα παραπάνω  και εμείς εδώ είμαστε.

Αν δεν θέλετε ή δεν μπορείτε τότε ….πάλι εμείς εδώ είμαστε!

                                                                                                ΓΡΑΙΚΟΥΣΗΣ Νίκος

                                                                Μέλος Δημοκρατικής Αριστεράς Θεσσαλονίκης