Σκοταδισμός και Ιστορία

Tου Σταυρου Τζιμα, Καθημερινή, 26.11.10

Το περασμένο Σάββατο, έγινε στη Θεσσαλονίκη μια συνάντηση με αντικείμενο ένα βιβλίο-βοήθημα για την πολύπλευρη θεώρηση και διδασκαλία του μαθήματος της Ιστορίας. Το συνέγραψαν περισσότεροι από εξήντα Βαλκάνιοι ακαδημαϊκοί που εργάστηκαν επί δέκα και πλέον έτη, αξιοποιώντας, με τη βοήθεια εκατοντάδων εκπαιδευτικών, χιλιάδες τεκμηριωμένες πηγές απ’ όλες τις χώρες της περιοχής. Σκοπός τους; Να δώσουν στην εκπαιδευτική κοινότητα ένα βοήθημα ώστε τα μέλη της να κατανοήσουν καλύτερα και να διδάξουν στους μαθητές του Λυκείου την Ιστορία όχι με βάση αυτά που χωρίζουν τους λαούς της Βαλκανικής, άλλα όσα τους ενώνουν, χωρίς βεβαίως να αποσιωπούν συγκρούσεις και αντιπαλότητες στην ιστορική τους διαδρομή.

Ποια αναγκαιότητα επέβαλε την πρωτοβουλία αυτή του Κέντρου για τη Δημοκρατία στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, που χρηματοδοτήθηκε από 27 φορείς (κυβερνήσεις, ιδρύματα κ.λπ.), μεταξύ των οποίων και η Γενική Διεύθυνση Διεύρυνσης της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Να γεφυρωθούν μέσω της Ιστορίας οι διαφορές μεταξύ των λαών.

Το πώς βλέπουμε εμείς τους γείτονές μας και πώς εκείνοι εμάς μέσα από τα επίσημα βιβλία της Ιστορίας το ξέρουμε λίγο πολύ όλοι μας. Και αν αμφιβάλλει κανείς, δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στα σχολικά εγχειρίδια για να αισθανθεί ότι η Ελλάδα περιβάλλεται από αρπακτικά έτοιμα να μας χυμήξουν. Τα ίδια μαθαίνουν οι μαθητές και σε Τουρκία, Αλβανία, Βουλγαρία, ΠΓΔΜ κ.α.

Το πείραμα δεν είναι καινούργιο. Εγινε με επιτυχία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν Γάλλοι και Γερμανοί, οι πιο μισητοί εχθροί στην Ευρώπη, κάθισαν και έγραψαν ξανά την Ιστορία τους, ξεκινώντας από τα σχολεία, ώστε οι λαοί τους να γνωρίσουν την πραγματική αλήθεια και όχι εκείνη που υπαγορευόταν από το «εθνικό συμφέρον» του καθενός και τους έσυρε σε δύο καταστροφικούς για την Ευρώπη και την ανθρωπότητα πολέμους.

Και ενώ το εναλλακτικό αυτό βοήθημα το βρίσκει κανείς στις σχολικές βιβλιοθήκες οκτώ βαλκανικών χωρών, στη δική μας, μολονότι μεταφράστηκε στα Ελληνικά και εγκρίθηκε ως κείμενο από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, στο υπουργείο Παιδείας δεν έδωσαν τη σχετική άδεια. Δεν χρειάζεται να βασανίσει κανείς τη σκέψη του για να καταλάβει το γιατί. Οι κατά καιρούς κυβερνώντες δεν τόλμησαν και εξακολουθούν και σήμερα να μην τολμούν, αν και αντιλαμβάνονται τη λογική και τη σημασία του εγχειρήματος, να συγκρουστούν με τους γνωστούς σκοταδιστικούς κύκλους, που επιμένουν ότι για να γίνουν «γνήσιοι Ελληνες» και «καλοί πατριώτες» τα παιδιά μας πρέπει να μεγαλώσουν με μύθους, φοβίες και ταμπού.

Το πολιτικό κόστος υπεράνω όλων, λοιπόν. Και ως μια απλή ένδειξη επ’ αυτού σημειώνω το γεγονός ότι ουδείς εκπρόσωπος της πολιτείας παραβρέθηκε στην ενδιαφέρουσα εκδήλωση της Θεσσαλονίκης, στην οποία άλλες χώρες (π.χ. Σερβία) έστειλαν (υφ)υπουργούς Παιδείας!