Αριστερά ενδοοικογενειακά

  Του Βασίλη Καρδάση, Ελευθεροτυπία, 10.11.10

Ισορροπούσα ιδανικά

"μεταξύ Ανατολής και Δύσης.

Φάνηκε στον αιθέρα

μια αστραπή ανεξήγητη

και μ' έσχισε στα δύο."

Τάκης Γραμμένος, Ποίηση, 18 (2001) 

 Το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν αποκαλυπτικό -συν τοις άλλοις- και για το μέλλον της Αριστεράς. Πλέον ο χώρος της αυτοχαρακτηριζόμενης ως αντισυστημικής Αριστεράς καταλαμβάνεται σε ρητορεία και ακτιβισμό κυρίαρχα από το ΚΚΕ και δευτερευόντως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άντε και τον ιδιόμορφο εθνικιστικοαριστερισμό του Αλαβάνου.

Η κρίση φαίνεται να ανακατανέμει τις εκλογικές προτιμήσεις των αριστερών εκλογέων. Είναι ενδεικτικές η άνοδος του παλαιολιθικού κόμματος που εδρεύει στον Περισσό σε διψήφιο ποσοστό, η εντυπωσιακή εμφάνιση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και η καθήλωση του ΣΥΡΙΖΑ.

ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ συμπαρομαρτούντα της κρίσης οδήγησαν αρκετούς αριστερούς πολίτες στα ψηφοδέλτια των δύο κομμάτων και τους απομάκρυνε από εκείνα των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Συνασπισμός αναμφίβολα πληρώνει την πρόσφατη διάσπασή του, αλλά και τις ατελεύτητες παλινωδίες των στελεχών του. Πράγματι, οι όποιες φιλοδοξίες του ΣΥΝ να πρωταγωνιστήσει στην πέραν του ΚΚΕ Αριστερά φαίνεται να διαψεύδονται από τη διείσδυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

ΟΣΟ ΚΙ αν δεν αρέσει στους επαγγελματίες της Κουμουνδούρου, παραμένει ζητούμενο η πολυπληθυσμική κάλυψη του χώρου της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς. Ας μην κομπορρημονούν περί επανάστασης, ούτε να ευελπιστούν στην τελεσφόρηση συμμαχιών τύπου Αλέξη Μητρόπουλου. Αποδείχθηκε πόσο αναξιόπιστες είναι στη συνείδηση των αριστερών πολιτών, ένα κατασκευασμένο σκηνικό χωρίς ιδεολογική έμπνευση και αισθητικό περιεχόμενο.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για τον πολιτικό χώρο που αφήνουν εκδήλως διαθέσιμο η διολίσθηση του κυβερνώντος κόμματος προς φιλελεύθερες θέσεις και η ασυνέπεια λόγων και έργων. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ της διαφθοράς και της τιποτολογίας απελευθερώνει πολίτες με οράματα, έντιμους και μάχιμους πολιτικά. Από την άλλη, η απώθηση του ΣΥΝ από τη δυναμική του παρεμβατισμού μοιάζει με αναχωρητισμό από την πραγματική πολιτική.

ΕΙΝΑΙ ο χώρος που επιχειρεί να εκπροσωπήσει η Δημοκρατική Αριστερά. Η τελευταία, αν και νεοσσός στην πολιτική σκηνή, καταγράφηκε ως υπαρκτή πολιτική δύναμη. Οχι μόνο δεν καταποντίστηκε, αλλά με σχεδόν μηδενική προβολή από τα ΜΜΕ επιβίωσε με αξιοπρέπεια. Για την προοπτική της οψόμεθα.

ΥΓ.: Η από κοινού αναιδής επίθεση των Σπηλιωτόπουλου και Βορίδη σε βάρος του άναυδου Γιώργου Καμίνη με εξόργισε. Και τούτο γιατί τεχνηέντως επιχείρησαν να διεγείρουν τα συντηρητικά ένστικτα των Αθηναίων, κατηγορώντας τον τέως Συνήγορο του Πολίτη ως δούρειο ίππο της παραμονής των μεταναστών στην Ελλάδα. Εκάς βέβηλοι! Δαγκωτό στον Καμίνη σάς χρειάζεται!