Η τράπεζα πάντα είναι αθώα...

 Της Κάκης Μπαλή, Αυγή 06.10.10

Θυμάστε το όνομα Ζερόμ Κερβιέλ; Ήταν ένα golden boy αλά φρανσαί, ένας 30χρονος αστέρας του χρηματοπιστωτικού συστήματος που έπαιξε το 2008 στα ζάρια των αγορών, για λογαριασμό του εργοδότη του, το αστρονομικό ποσό των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ- κι έχασε το ένα δέκατο. Έχασε δηλαδή ένα ποσό που αντιστοιχεί σε κάτι λιγότερο από όλες τις συντάξεις που πλήρωσε το ελληνικό κράτος την ίδια χρονιά.

Ο εργοδότης του, που του έδωσε τη δυνατότητα να κάνει αυτό το παιχνίδι, η γαλλική τράπεζα Societe Generale, ακόμα κι αν ξεπουλιόταν ολόκληρη δεν θα είχε στη διάθεσή της τόσα λεφτά για ποντάρισμα στα διεθνή χρηματιστήρια. Παρόλα αυτά, αντιλήφθηκε την έκταση του ρίσκου, που έπαιρνε ο υπάλληλός της, μόνο όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με τη χασούρα. Να σημειωθεί, δε, ότι το ύψος της χασούρας - για την ακρίβεια 4,82 δισεκατομμύρια ευρώ- είναι κατ’ εκτίμηση της τράπεζας. Μπορεί να είναι μικρότερο ή μεγαλύτερο, αλλά άντε να βγάλει κανείς άκρη, ακόμη κι αν είναι η εποπτική αρχή των τραπεζών, έτσι πολύπλοκο και αδιαφανές που είναι το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Εν πάση περιπτώσει χθες ο Ζερόμ Κερβιέλ καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλακή, τα δύο εξ αυτών με αναστολή. Η δίκη του έκανε πάταγο στη Γαλλία, ενώ την παρακολούθησαν με πολύ ενδιαφέρον τα golden boys όλου του κόσμου.

Επισημαίνεται ότι ο Ζερόμ Κερβιέλ δεν καταδικάστηκε επειδή ρίσκαρε θηριώδη ποσά και τα έχασε. Αυτό μπορεί να μην είναι ηθικό, αλλά είναι απολύτως νόμιμο- και κατά τα φαινόμενα, νόμιμο θα παραμείνει. Επειδή έπρεπε να βρεθεί μια νομική βάση για να τον καταδικάσουν, οι δικαστές τον έκριναν ένοχο για κατάχρηση εμπιστοσύνης,  πλαστογραφία και καταχώρηση ψευδών στοιχείων στους υπολογιστές της τράπεζας. Έστειλαν το μήνυμα ότι έστω και εμμέσως τα golden boys θα τιμωρούνται. Ταυτόχρονα, όμως, έδωσαν συγχωροχάρτι στην ίδια την τράπεζα, η οποία όχι μόνο δεν είχε καμία αντίρρηση να παίρνουν οι άνθρωποι της μεγάλα ρίσκα, όσο έφερναν μεγάλα κέρδη, αλλά και ενθάρρυνε συστηματικά -όπως και όλες οι «αδελφές» της ανά τον κόσμο- αυτού του είδους τη συμπεριφορά.

Οι δικαστές δεν είδαν -ή δεν θέλησαν να δουν- ότι η συμπεριφορά του Κερβιέλ ήταν μεν υπερβολικά τολμηρή, αλλά εντός των πλαισίων του συστήματος. Καταδίκασαν, λοιπόν, το σύμπτωμα κι όχι την αρρώστια. Άλλωστε, η τράπεζα είναι πάντα αθώα…