Να αποκτηνωθούμε κ. Διαμαντοπούλου;

  Του Βασίλη Καρδάση, Ελευθεροτυπία, 27.10.10

Δυναμώνει ο θόρυβος

"κι η μνήμη μου λιγοστεύει

Γυρίζω πίσω και 'κείνα θάβονται στην ομίχλη

Ανασαίνουν νοτισμένες εικόνες

κρατώντας λίγο φως και περιγράμματα κίτρινα"

Πάνος Κυπαρίσσης, «Η σιωπή των κήπων», Νέο Επίπεδο, 23-24 (1996)

Αυτή η κυβέρνηση, στο όνομα του εκσυγχρονισμού και της μεταρρύθμισης, αποπειράται την κατάργηση της κοινής λογικής. Πολιτικοί μιας εστέτ αντίληψης, εμφανιζόμενοι ως οι ευλογημένοι επαΐοντες περί τα εκπαιδευτικά, επιχειρούν την εξαφάνιση του αυτοδιοικούμενου, δημόσιου πανεπιστήμιου.Ουδείς ελάχιστα σοβαρός πανεπιστημιακός αρνείται ότι το υφιστάμενο πανεπιστήμιο χρήζει θεσμικών αλλαγών. Η λογοδοσία προς την κοινωνία, η δημοσιοποίηση των αποφάσεων των οργάνων και των διαδικασιών τους, η απάλειψη των φαινομένων οικογενειοκρατίας και πελατειακών σχέσεων, ο υπερβάλλων ρόλος των φοιτητών στη συγκρότηση της Διοίκησης, συνιστούν έντονα προβλήματα σήμερα.

ΝΑ μην παραλείψω να υπενθυμίσω, ωστόσο, «επειδή δεν φταίμε όλοι το ίδιο», ότι οι βασικοί υπαίτιοι για τα παραπάνω ας αναζητηθούν στη βούληση των κομμάτων εξουσίας για έλεγχο των ΑΕΙ, στην πελατειακή αντίληψη ενός διευρυμένου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας, στη διαπλοκή συμφερόντων μερίδας καθηγητών και πολιτικών παραγόντων του υπουργείου Παιδείας· αλλά και στην υποβάθμιση των δημοκρατικών θεσμών, είτε μέσω της ενίσχυσης του ρόλου των πρωτοβάθμιων καθηγητών είτε μέσω της κατίσχυσης φοιτητικών μικροομάδων σε βάρος οποιασδήποτε δημοκρατικής και ακαδημαϊκής λειτουργίας και παράδοσης.

ΝΑ μην παρακάμψω την εθελοτυφλία μιας ορισμένης μερίδας πανεπιστημιακών που διαχειρίστηκαν τις τύχες της ΠΟΣΔΕΠ μέχρι πρόσφατα, οι οποίοι απέφυγαν συστηματικά και επί χρόνια να προτάξουν την αντιμετώπιση των παραπάνω, χαρακτηρίζοντάς τα δευτερεύοντα και ήσσονος σημασίας.

ΜΕ δήθεν θεμέλιο τα υπαρκτά προβλήματα, το σχέδιο προς διαβούλευση της κυρίας Διαμαντοπούλου άφησε σύξυλη σύμπασα σχεδόν την κοινότητα, συντηρητικών τε και ριζοσπαστικών μελών.

ΜΕ τις διορισμένες διοικήσεις εξαφανίζει το αυτοδιοίκητο, με τις οικονομικές ρυθμίσεις (μείωση κρατικής συνδρομής στους προϋπολογισμούς, υποχρεωτική αναζήτηση ιδιωτικών πόρων, ουσιαστική κατάργηση του μισθολογίου των μελών ΔΕΠ) ωθεί στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, με τις συνενώσεις των τμημάτων επιδιώκει τις απολύσεις του προσωπικού των ΑΕΙ. Εισάγει δήθεν ρηξικέλευθες εξαγγελίες, που παραμένουν, δυστυχώς, απόλυτα ενταγμένες στο κλίμα του Μνημονίου.

ΝΑ συμμορφωθούμε, λέει, για να γίνουμε ανταγωνιστικοί. Για να ενταφιαστεί οριστικά η ακαδημαϊκή παράδοση που απέδωσε ο Διαφωτισμός, λέω εγώ, να περιθωριοποιηθεί ως χόμπι περίεργων περιφερομένων πανεπιστημιακών η βασική έρευνα και η καλλιέργεια των ανθρωπιστικών σπουδών. Να αποκτηνωθούμε όλοι μαζί.