Δημόσια καταισχύνη

Του Nικου Γ. Ξυδακη, Καθημερινή, 30.10.10

Για οικογενειοκρατία και αναξιοκρατία στα πανεπιστήμια γράφαμε την περασμένη εβδομάδα. Με γενικότητες· δεν θέλαμε να δώσουμε παραδείγματα με ονόματα συγγενών και με στημένες εκλογές. Είχαμε όμως αναφερθεί στα προπύργια του νεποτισμού: στην Ιατρική, τη Νομική, τη Θεολογική. Πρόσφατη δημοσιογραφική έρευνα επιβεβαίωσε με αριθμούς την υπόδειξή μας. Θλιβερά.

Ακόμη πιο αποκαλυπτικό για την αναξιοκρατία που παραλύει τις ιατρικές σχολές και τις πανεπιστημιακές κλινικές είναι το τελευταίο βιβλίο του καθηγητή Ιατρικής Χαράλαμπου Μουτσόπουλου «Μικρές ιστορίες... μακράς πορείας».

Ο διεθνούς κύρους ερευνητής και κλινικός εκθέτει τις πλούσιες εμπειρίες του από το ελληνικό πανεπιστήμιο, οι οποίες συχνότατα είναι απογοητευτικές: Στημένες εκλογές διδασκόντων, κοσμήτορες και πρόεδροι που ποδηγετούν εκλεκτορικά σώματα, εκλογές με συναλλαγή και έμμεσο εκβιασμό, βουλευτές και υπουργοί που εκμαιεύουν ή νομοθετούν καθηγητικούς τίτλους και ειδικά προνόμια.

Οι διηγήσεις του καθηγητή Μουτσόπουλου, άλλοτε με ονόματα και άλλοτε φωτογραφίζοντας «μεγάλα» ονόματα, διηγήσεις πραγματικών περιστατικών όλες, αποκαρδιώνουν τον αναγνώστη, τον πολίτη που έχει μάθει να σέβεται τον πανεπιστημιακό δάσκαλο και γιατρό που έχει δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη, τον πολίτη που συντηρεί με φόρους και εισφορές σχολές και νοσοκομεία. Η ασθένεια δεν θεραπεύεται εντούτοις με επεμβάσεις του υπουργείου Παιδείας· το πανεπιστήμιο είναι αυτοτελές, αυτοδιοικούμενο, συνταγματικά κατοχυρωμένο. Η αξιοπιστία του πανεπιστημίου επαφίεται άρα στον πατριωτισμό των διδασκόντων. Μπορούν; Είναι υποχρεωμένοι, τούτη τη δύσκολη στιγμή που υποφέρει η χώρα, εξαιτίας και τέτοιων φαινομένων σήψης· και είναι υποχρεωμένοι κάθε στιγμή να εκλέγουν τους αξιότερους, να διαμορφώνουν περιβάλλον αριστείας και όχι μετριότητας, να δίνουν παράδειγμα αμεροληψίας στους φοιτητές αντί να ανταλλάσσουν κουκιά εξουσίας μαζί τους.

Στην κατάσταση εκτάκτου ανάγκης οι κανονικότητες ανατρέπονται: λ.χ. η διαφθορά αποκαλύπτεται, γίνεται δημόσια και επαίσχυντη. Αυτή η εσπευσμένη δημοσιότητα μπορεί να φέρει και αθώα θύματα, αλλά τουλάχιστον ας απλώσει την καταισχύνη στα πρόσωπα των δικτατόρων της αναξιότητας. Κατόπιν, ας απλωθεί η καταισχύνη και στα πρόσωπα των πολιτικών, των «ημετέρων» και των νεποτιστών, που βουλιάζουν τη δημοκρατία.