Συμμαχία πολιτών για την Αθήνα

 Του Θόδωρου Μαργαρίτη, Ημερησία, 09.10.10
Η πρωτεύουσα βρίσκεται σε κρίση. Ας αναλογιστούμε, ότι πρόκειται για τη δημόσια εικόνα της χώρας μας προς τα έξω αλλά και για την ίδια την καθημερινότητα των πολιτών της Αττικής, ανεξάρτητα τον τόπο διαμονής. Την κρίση αυτή τη βιώνουμε όλοι. Με τα δραματικά προβλήματα καθαριότητας, με την εγκατάλειψη των χώρων πρασίνου, με την αύξηση της παραβατικότητας και τα γνωστά προβλήματα στο ιστορικό κέντρο, με τους εγκαταλελειμμένους αστέγους, με τους χρήστες ναρκωτικών, με την πολιτιστική υποβάθμιση.
Προβλήματα μητροπολιτικά που βεβαίως εντοπίζονται και σε άλλα ευρωπαϊκά παραδείγματα πόλεων αλλά με μια αδράνεια που στη χώρα μας τείνει να μετατρέψει αυτές τις εικόνες σε μια βαθιά κρίση της πόλης και σε απαξίωση των δικαιωμάτων των πολιτών. Κυβέρνηση και δήμος –δηλαδή οι κεντρικοί θεσμοί αυτής της χώρας- αντιμετωπίζουν την παρακμιακή πραγματικότητα με τη συνήθη νεοελληνική αδράνεια του «βλέποντας και κάνοντας». Μια πραγματικότητα που σε τελευταία ανάλυση αφορά την καθημερινή ζωή που οι ανάγκες της είναι συχνά πιο σημαντικές από τις μεγαλόσχημες «εθνικές διακηρύξεις». Αγνοούν με δύο λόγια, ότι η αποδιάρθρωση της πόλης εξελίσσεται σε μείζον πολιτικό ζήτημα! Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο –από την άλλη πλευρά- και η ασταμάτητη φλυαρία για το μνημόνιο από ορισμένα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν οδηγεί πουθενά. Με ή χωρίς το μνημόνιο η ζωή της πρωτεύουσας πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Προφανώς η νέα φτώχεια και οι αντικοινωνικές συνέπειες του μνημονίου δυσκολεύουν τα πράγματα περισσότερο. Αλλά δεν είναι αυτή η μοναδική αλήθεια. Η καθαριότητα, τα πάρκα, οι παιδικές χαρές, το ιστορικό κέντρο, ο πολιτισμός ήταν ήδη σε κακή κατάσταση πριν από την έλευση του ΔΝΤ. Ας αναμετρηθούμε λοιπόν με τους εαυτούς μας, με τις ευθύνες όσων διοίκησαν και ας αφήσουμε την ανέξοδη αντικαπιταλιστική ρητορική. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν αυτή εκφωνείται από το κόμμα της ΝΔ για να φαίνεται ως απόλυτη φαρσοκωμωδία. Είναι εξαιρετικά εύκολο να καταστήσουμε το διακύβευμα της εκλογικής αναμέτρησης στους δήμους σε ψήφο διαμαρτυρίας για την τρόικα, αφήνοντας έτσι στο απυρόβλητο τους άχρηστους κυβερνώντες, είτε πέρασαν από την κορυφή του κράτους, είτε από τις δημοτικές αρχές.

Η δημαρχία Κακλαμάνη ήταν η χειρότερη περίοδος στην μακρά διακυβέρνηση του δήμου από την παράταξη της δεξιάς. Απαθής και αδιάφορη για τα προβλήματα. Χωρίς ίχνος διεκδικητικής προσπάθειας αλλά με μεγάλα χρέη στα ταμεία.

Είναι ώρα να αλλάξουμε σελίδα. Χρειαζόμαστε ένα κίνημα πολιτών που να αντιμετωπίσει δυναμικά την κακοδαιμονία της πρωτεύουσας. Για την επανάκτηση του δημόσιου χώρου, για την περιβαλλοντική αναβάθμιση, για τα δικαιώματα των πολιτών σε μια καλύτερη ζωή.

Από το δικαίωμα στον πολιτισμό έως το δικαίωμα στην ασφάλεια.

Υπάρχουν ήδη μέσα στην κοινωνία πολύ μεγάλες δυνατότητες για να αναδειχθούν φρέσκιες ιδέες και άμεσες λύσεις για τα προβλήματα, που μπορούν να τεθούν σε εφαρμογή. Αρκεί να αλλάξει ο σημερινός συσχετισμός δυνάμεων στη δημοτική εξουσία.

Σε μια τέτοια προοπτική είναι θετικό που συγκροτήθηκε μια νέα αυτοδιοικητική πρωτοβουλία με έναν ανεξάρτητο άνθρωπο από την κοινωνία των πολιτών, τον Γιώργο Καμίνη, μέχρι πρόσφατα επικεφαλής στο «Συνήγορο του Πολίτη».

Είναι θετικό που ξεπέρασαν τις όποιες κομματικές περιχαρακώσεις τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ και οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ-ΠΡΑΣΙΝΟΙ ώστε να βρουν ένα κοινό βηματισμό για την αλλαγή στο δήμο. Είναι λυπηρό που σε αυτό το προσκλητήριο ευθύνης απουσιάζουν άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, εγκλωβισμένες στη λογική της κομματικής καταγραφής και των μικροκομματικών συμφερόντων.

Είμαστε περίπου ένα μήνα πριν από τις εκλογές. Σε αυτό το διάστημα αξίζει τον κόπο το μήνυμα της ανατροπής του σημερινού παραλυτικού καθεστώτος στον πρώτο δήμο της χώρας να φτάσει παντού. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι και συνυπεύθυνοι για να αλλάξει η κατάσταση στην Αθήνα. Ας μην καθυστερήσουμε άλλο. Ας βγούμε από το τέλμα. Ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία.