Του Παντελή Μπουκάλα, Καθημερινή, 1.10.10
Στις 4 Οκτωβρίου του 2008, ο κ Κ. Καραμανλής, πρωθυπουργός τότε, μιλώντας στην ΟΝΝΕΔ, διαβεβαίωσε τους νεολαίους του κόμματός του πως «έχει καθαρή και ολοκληρωμένη εικόνα για όλα». Δυόμισι μήνες αργότερα, αυτοαναιρούμενος, όπως έχει κάθε δικαίωμα, και με ακροατήριο την Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του, αποδέχτηκε πως «δεν είχε πλήρη εικόνα» για τα «σκανδαλώδη που έγιναν με επίκεντρο το Βατοπέδι».
Τώρα, και πάλι αυτοαναιρούμενος, δεν αναγνωρίζει στην προς Βουλή επιστολή του τίποτα το σκανδαλώδες στην «υπόθεση Βατοπεδίου», όπως ουδέτερα ή αθωωτικά την αναφέρει. Ας πάμε λοιπόν δύο χρόνια πίσω. Κι ας θυμηθούμε τους πολυπληθείς τότε νεοδημοκράτες βουλευτές, όρθιους, ένα σώμα-μια ψυχή, να χειροκροτούν ενθουσιωδώς τον αρχηγό τους. Να τον αποθεώνουν όχι επειδή τους ανακοίνωνε ότι μόλις κέρδισαν άλλη μια τετραετία, αλλά επειδή ομολογούσε μετά παρρησίας (έτσι φαινόταν τότε) ότι «έκανε λάθος», και μάλιστα σοβαρό. Χειροκροτούσαν, υποθέτω, την αναγνώριση από τον πρόεδρο του κόμματός τους (και της κυβέρνησης) της ευθύνης που του αναλογούσε - και πώς να το κάνουμε, σε έναν πρωθυπουργό αναλογεί ευθύνη τεράστια και απολύτως προσωποποιημένη, και όχι η αδιάφορη και σκιώδης εντέλει «αντικειμενική».Τι σκέφτηκαν, τι είναι φυσικό να σκέφτηκαν όσοι πολίτες άκουσαν τότε τον κ. Καραμανλή να ομολογεί πως η υπόθεση του Βατοπεδίου είναι σκανδαλώδης; Οτι ένας πρωθυπουργός δεν χρησιμοποιεί εύκολα επιβαρυντικούς όρους όταν αναφέρεται σε τόσο λεπτά ζητήματα, τα οποία μάλιστα θίγουν το κόμμα του και όχι τους αντιπάλους του. Οτι ένας πρωθυπουργός σχηματίζει στέρεη, ανακοινώσιμη γνώμη όχι επηρεαζόμενος από τα πρωτοσέλιδα και τα θορυβώδη τηλεπαράθυρα, αλλά χρησιμοποιώντας μέχρις εξαντλήσεως όλες τις πηγές πληροφόρησης που διαθέτει χάρη στο αξίωμά του, πηγές απρόσιτες στους κοινούς θνητούς. Ακούγοντάς τον λοιπόν να ομολογεί δημοσίως το λάθος του και να ζητάει συγγνώμη, δεν μπορούσες παρά να συμπεράνεις ότι, για να πάρει τέτοιο ρίσκο, για να δώσει την ευκαιρία στους αντιπάλους του να του επιτεθούν, πρέπει πρώτα να ρώτησε, να πίεσε, να απαίτησε από τους υφισταμένους του να του πουν την πάσαν αλήθεια, να σιγουρεύτηκε. Ενας πρωθυπουργός δεν αποφαίνεται επηρεασμένος από την «περιρρέουσα ατμόσφαιρα». Και δεν κόβει το δεξί του χέρι, τον κ. Θεόδωρο Ρουσόπουλο, διά της μεθόδου της παραιτήσεως, δεν αποπέμπει υπουργούς του και δεν τους αποκλείει τιμωρητικά από τις λίστες των υποψηφίων βουλευτών, δίχως να ελέγξει και να ζυγίσει αυστηρά, δίχως δηλαδή να λειτουργήσει ως αυτό που ήταν: ως πρωθυπουργός.
Ωστε λοιπόν, αν υπήρξε «πολιτική δίωξη» ή «μικροκομματική σκοπιμότητα», όπως ενίσταται τώρα ο κ. Ρουσόπουλος και οι λοιποί «παραπλανηθέντες» και περιθωριοποιηθέντες, από το κόμμα τους ξεκίνησε. Από τον πρόεδρό τους.
Με δυο λέξεις τα λέει καλύτερα ο Θόδωρος:
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Θόδωρος Μαργαρίτης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, σε συγκέντρωση του κόμματος στο Παγκράτι, αναφερόμενος στην υπόθεση Βατοπεδίου, μεταξύ άλλων τόνισε:
"Ο κ. Καραμανλής ούτε άκουσε, ούτε έμαθε για το σκάνδαλο του Βατοπεδίου. Αν δεν είναι σκάνδαλο, τότε γιατί ανέλαβε την πολιτική ευθύνη; Αν δεν είναι σκάνδαλο, τότε για ποιο θέμα ζήτησε συγνώμη από τον ελληνικό λαό; Αν δεν είναι σκάνδαλο, τότε για ποιο ζήτημα σχολίασε ότι ο ίδιος δεν αντιλήφθηκε το μέγεθος και το εύρος του προβλήματος; Αν δεν είναι σκάνδαλο, τότε γιατί όλοι οι εμπλεκόμενοι υπουργοί "κόπηκαν" από τα ψηφοδέλτια της ΝΔ το 2009; Καυτά ερωτήματα για τα οποία ο τέως πρωθυπουργός δεν έχει δώσει καμία απάντηση.
Η υπόθεση Βατοπεδίου είναι τεράστια, αφορά στο δημόσιο συμφέρον της χώρας και πρέπει να διερευνηθεί χωρίς καμία ταλάντευση και χωρίς διάθεση συγκάλυψης".
Μα ξεχνάτε οτι,ο Καραμανλής έκλεισε τη Βουλή πριν την ώρα της ακριβώς γιά να μην απαντήσει! "Ο σώσων ευτόν σωθήτω" και η παραγραφή έσωσε πολλούς.
ΑπάντησηΔιαγραφή