Γρηγόρης Ψαριανός: "Όχι δεν έχει διαλυθεί η Αριστερά. Ανασυντάσσεται."

Συνέντευξη: Θανάσης Λάλας & Κωνσταντίνος Μπογδάνος

  FAQ interview

Από τον ραδιοθάλαμο στο βήμα του Κοινοβουλίου. Πρόκειται, ίσως, για τον εμβληματικότερο έλληνα πολιτικό που δεν μασάει τα λόγια του. Συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του, καθένας πρέπει να παραδεχτεί ότι ο λόγος του, ακόμα και ως φορέας του πώς θα έπρεπε να τοποθετούνται οι βουλευτές, έχει ασυνήθιστη βαρύτητα.

 ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΑΛΑΣ: Ok. Υποψήφιος της Δημοκρατικής Αριστεράς στην περιφέρεια Αττικής. Αλήθεια, πώς μπλέκεις όλο και περισσότερο μέσα στην πολιτική πραγματικότητα;

«Ξέρετε το ανέκδοτο με την πισίνα με τους κροκόδειλους; Που είχαν

βάλει στοίχημα για το ποιος θα διασχίσει την πισίνα με τους κροκόδειλους και ένας έπεσε μέσα και βγήκε απέναντι σφαίρα; Του είχαν υποσχεθεί γυναίκες, λεφτά, τα πάντα. Και αυτός έλεγε, θέλω τον πούστη που μ' έσπρωξε».

Θ.Λ.: Υπάρχει μια τρομερή αναταραχή μέσα στην Αριστερά, δεν ξέρω τι συμβαίνει, πάντως πρόκειται για μεγάλη τρικυμία...

«Υπάρχει για ακόμη μια φορά μια Δυστυχώς για την περιφέρεια της Αθήνας, ενώ θα έπρεπε να είναι ένας ο υποψήφιος, άντε δύο, των χρωμάτων και του φάσματος των προοδευτικών, των λεγόμενων, δυνάμεων, κατεβαίνουν κι εγώ δεν ξέρω πόσοι. Και δεν εννοώ καμία Κεντροαριστερά. Εννοώ αυτές τις δυνάμεις που θέλουν να αλλάξει το σκηνικό σ' αυτήν τη χώρα. Που θέλουν να αλλάξει το ενεργειακό τοπίο, να διασφαλίσουμε την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια, να προσέχουμε το περιβάλλον, να έχουμε μία ευρωπαϊκή ευαισθησία, να είμαστε ευρωπαϊστές, αριστεροί ευρωπαϊστές και όχι αντιευρωπαίοι ψυχωτικοί, οπαδοί της Στάζι και του Πολ Ποτ..»

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΓΔΑΝΟΣ: ΚΚΕ μου μυρίζει αυτό.

«Όχι, δεν είναι μόνο ΚΚΕ. Το ΚΚΕ είναι Nissan Θεοχαράκης, έκλεισε το εργοστάσιο στην Ιαπωνία και έχει μείνει εδώ το stock, τα ανταλλακτικά. Χωρίς το εργοστάσιο που παράγει τα προϊόντα. Έχουμε εδώ μόνο την αποθήκη των ανταλλακτικών στον Περισσό. Δεν φταίει βέβαια τίποτα ο Θεοχαράκης, εννοείται. Παράδειγμα δίνω. Μπορεί να είναι Toyota Αθανασόπουλος. Μπορεί να είναι Σαρακάκης. Δεν έχει σημασία. Δεν θα κάνουμε τώρα διαφημίσεις αυτοκινήτων. Επίσης θέλω να πω ότι υπάρχει μια Αριστερά που πιστεύει ότι ως αυτοκίνητο, μια και μιλάμε για αυτοκίνητο, θα έπρεπε να είναι Μόσκοβιτς»

Κ.Μ. Ή Βάρτμπουργκ...

«Ναι, ναι!».

Κ.Μ.: Δίχρονο. Λαδίλα.

«Ναι, ακριβώς. Τράμπαντ! Και μια που πιάσαμε τα αυτοκίνητα, ας πούμε:

Έχω ένα αυτοκίνητο που όλο, όλο τρέχει, ένα αυτοκίνητο με μια σημαιούλα ελληνική, το οποίο έτρεξε από το '74 μέχρι σήμερα σε ειδική διαδρομή Ακρόπολις με δύο χειριστές πιλότους, οι οποίοι εναλλάσσονταν στην ειδική διαδρομή.

Ένας φόραγε πράσινα και ένας γαλάζια. Το αυτοκίνητο ήταν κακοσυντηρημένο, δεν είχε λάστιχα, οι ζάντες ήταν χτυπημένες, το σασμάν ήταν χάλια, δεν είχε πολλαπλασιαστές, έχανε λάδια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το στουκάρανε κιόλας. Και τώρα υπάρχει μια Αριστερά που λέει ότι φταίνε οι φαναρτζήδες. Οι φαναρτζήδες είναι η τρόικα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και όλοι αυτοί. Αυτούς τώρα τους ακριβοπληρώνουμε πράγματι, με αίμα των συνήθως υπόπτων, του λαουτζίκου. Τους ακριβοπληρώνουμε για να φτιάξουμε το σαράβαλο που στουκάρανε οι δύο πιλότοι που λέγαμε πριν. Λοιπόν, φταίνε οι φαναρτζήδες που το στουκάραμε το σαράβαλο; Και δεν υπάρχει μόνο μια Αριστερά που το λέει αυτό. Υπάρχει και η Χρυσή Αυγή που το λέει αυτό».

Θ.Λ.: Μωρέ Γρηγόρη, είναι έτοιμοι οι άνθρωποι να πιστέψουν αυτή την επιχειρηματολογία που εσύ αναπτύσσεις απέναντι σε αυτούς τους δύο κακόβουλους και άσχετους οδηγούς που έχουν στραπατσάρει το όχημα;

Αυτές είναι οι τεράστιες ευθύνες της Αριστεράς, η οποία, ενώ το 1974 έγινε Ενωμένη Αριστερά και πήρε σχεδόν 11% στη μεταπολίτευση, διαλύθηκε αμέσως μόλις έγινε, ξαναέγινε το '89 με τον Συνασπισμό, πήρε 14%, ξανά διαλύθηκε πάλι αμέσως μόλις έγινε, ανοίγοντας τον δρόμο σε αυτούς τους δύο τρισάθλιους πιλότους».

Θ.Λ.: Να σε ρωτήσω. Τι θέλουν τώρα ο Αλαβάνος, ο Κουβέλης και ο Τσίπρας;

«Δεν θέλω τώρα να πω για τον Αλαβάνο, για τον Μητρόπουλο, για τον Ψαριανό, για τον Διάκο, δεν θέλω να πω για κανέναν συγκεκριμένα και προσωπικά. Είναι θλιβερή αυτή η πολυδιάσπαση των ανθρώπων που πραγματικά θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα σ’ αυτό τον τόπο. Είναι θλιβερή, φτάνει σε σημείο κάποιος να σκέφτεται καχύποπτα, μήπως αυτές οι αριστερές δυνάμεις πληρώνονται από κάπου για να κάνουν αυτήν τη "σωστή" δουλειά που κάνουν ως τώρα. Μήπως, ας πούμε, υπάρχουν κάποιες υπηρεσίες που έχουν πιάσει τον Ψαριανό, τον Αλαβάνο, τον Τσίπρα, τον Κουβέλη, τον Χαλβατζή, την Αλέκα, τον Αλέκο και μας δίνουν από ένα χαρτζιλίκι για να είμαστε αυτό το ρεζίλι το πολυδιασπασμένο; Που δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι έχει πλημμυρίσει το ποτάμι και δεν μπορούμε να κουβαλήσουμε όλοι μαζί σακιά άμμου στην όχθη μας και μετά να φτιάξουμε ένα γεφυράκι για να περνάμε και απέναντι; Το ποτάμι έχει πλημμυρίσει, έχουμε νεκρούς, έχουμε καταστροφές και δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε αυτό το πράγμα το απλό, στο οποίο θα έπρεπε να συμφωνούν και δεξιοί, και φωτισμένοι δεξιοί, και κεντρώοι άνθρωποι, όχι μόνο αριστεροί. Δεν μπορούμε να κάνουμε αντιπλημμυρικά έργα και να κάνουμε αυτή τη χώρα σιγά σιγά να αρχίσει να λειτουργεί; Να αξιοποιήσουμε την αιολική ενέργεια, την ηλιακή ενέργεια, να πουλάμε ρεύμα και ενέργεια σε όλη την Ευρώπη, αντί να αγοράζουμε από την Αλβανία, απ’ την Τουρκία και απ’ τη Βουλγαρία; Αντί να καίμε λιγνίτη και να παθαίνουμε καρκίνους και λευχαιμίες στο Αλιβέρι, στην Παλαιόπολη και στην Πτολεμαΐδα και στην Κοζάνη; Μπορούμε να έχουμε μια αξιοπρεπή παιδεία χωρίς φροντιστήρια, που είναι μια μοναδική πατέντα-απάτη στον κόσμο, που δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη παρά μόνο εδώ; Όλη η παιδεία στηρίζεται στα φροντιστήρια. Μπορούμε να έχουμε νοσοκομεία αξιοπρεπή; Αξιοπρεπή, όχι μεγαλειώδη. Να μην είναι καραγκιόζ μπερντές. Μπορούμε; Αυτό είναι σπατάλη; Δεν είναι σπατάλη. Ούτε αυτό είναι που έκανε το σπάταλο κράτος. Το σπάταλο κράτος έγινε από το ενάμισι εκατομμύριο δημοσίους υπαλλήλους που δεν ξέρουμε πόσοι είναι, μπορεί να είναι δυόμισι εκατομμύρια. Είμαστε το μόνο κράτος στον κόσμο που δεν ξέρει πόσοι είναι οι υπάλληλοί του. Το κράτος τώρα μόλις έκανε απογραφή για να δει πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι. Είναι δυνατόν;»

Κ.Μ.: Πρέπει κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι να φύγουν;

«Ελεος! Έλεος! Είναι δυνατόν να μην ξέρει το κράτος πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι;».

K.M.: Και άμα τους βρει, πρέπει κάποιοι να φύγουν;

«Δεν πρέπει; Δεν πρέπει να αλλάξει αυτό το σκηνικό; Δηλαδή πρέπει όλοι να θέλουμε να διοριστούμε στο Δημόσιο; Εγώ ειλικρινά ποτέ δεν ήθελα να είμαι δημόσιος υπάλληλος. Θα πέθαινα. Προσπάθησαν κάτι θείοι μου να με βάλουν στο Δημόσιο γλείφοντας κατουρημένες ποδιές Πασόκων. Αν είχα διοριστεί κάπου, θα είχα πεθάνει από τότε. Και υπάρχουν άνθρωποι που είναι όνειρο ζωής τους να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι. Και να τρώνε τυρόπιτες και να ξύνονται και να πηγαίνεις να πάρεις ένα χαρτί και να σου λένε, «Έλα τη Δευτέρα γιατί κλείσαμε», «Πήγαινε πρώτα στον τέταρτο, στο τέταρτο γραφείο, μετά γύρνα κάτω, πήγαινε στο υπόγειο, στο πρωτόκολλο» - είναι δυνατόν; Στην Αντίς Αμπέμπα που είχα πάει για τον γάμο ενός φίλου μου πήραμε ένα χαρτί μέσα 20 λεπτά. Στην Αντίς Αμπέμπα. Στην Αιθιοπία. Και εδώ πέρα για να πάρεις ένα χαρτί θες δυόμισι μήνες».

Θ.Λ.: Γρηγόρη, ελπίζεις;

«Πρέπει σε ό,τι έχεις να κάνεις με το Δημόσιο να λαδώσεις κάποιον. Που τον ξέρεις και τον ξέρουν όλοι. Και σε μια υπηρεσία, σε μια εφορία, σε μια πολεοδομία όποιος δεν τα παίρνει είναι σε μια γωνία και δεν του μιλάει κανένας».

Θ.Λ.: Γρηγόρη, είσαι υποψήφιος μιας Αριστεράς που έχει διαλυθεί; Τι ελπίζεις;

«Όχι δεν έχει διαλυθεί. Ανασυντάσσεται. Σας διαβεβαιώνω γι’ αυτό. Και δεν έχουμε και άλλο δρόμο. Ο μόνος δρόμος είναι να ανασυνταχτούν οι δυνάμεις και της Αριστεράς και γενικότερα το πολιτικό τοπίο της χώρας να ανασυνταχτεί. Δεν είναι η Αριστερά διαλυμένη. Το ΠΣΟΚ είναι τα ΠΑΣΟΚ. Μην κοιτάτε που είναι στην κυβέρνηση τώρα. Η Νέα Δημοκρατία όσο ήταν στην κυβέρνηση ήταν ενιαία και αδιαίρετη. Μόλις πήγε στην αντιπολίτευση είδατε τι έγινε. Και τι γίνεται ακόμα. Είναι πολλές  Νέες Δημοκρατίες. Και είναι και πολλά ΠΑΣΟΚ. Απλά τους ενώνει η διακυβέρνηση. Ο κορβανάς. Η κουτάλα».

Θ.Λ.: Εσύ γιατί κατέβηκες υποψήφιος;

«Δεν ήταν αυτή η πρόθεσή μας. Ούτε η δική μου ούτε της Δημοκρατικής Αριστεράς. Και ακόμα δεν είναι πρόθεσή μου αυτή. Δεν θα ήθελα να κατέβω ως υποψήφιος της Δημοκρατικής Αριστεράς και με τον τρόπο αυτό να κάνουμε καταγραφή δυνάμεων. Να μετρήσουμε δηλαδή στο υποδεκάμετρο πόσο πιάνουμε. Αν είμαστε δυόμισι, τέσσερα ή έξι. Αν κατέβουν όλα αυτά τα ψηφοδέλτια και είμαι και εγώ υποψήφιος και πάρω 8%, ένα θριαμβευτικό ποσοστό για τον χώρο που εκπροσωπώ όπως είναι τώρα η κατάσταση, είναι αυτός ένας θρίαμβος; Είναι λόγος να πανηγυρίζουμε και να λέμε μπράβο μας; Όχι βέβαια. Πρόθεσή μας έπρεπε να είναι να συγκροτήσουμε ένα ψηφοδέλτιο που θα διεκδικήσει την περιφέρεια Πραγματικά να δώσουμε μάχη για να κερδίσουμε την περιφέρεια».

Θ.Λ.: Υπάρχουν ζυμώσεις γι’ αυτό;

«Μέχρι την τελευταία στιγμή έγιναν προσπάθειες. Σας το λέω ειλικρινά. Υπάρχει ο χώρος των Οικολόγων Πράσινων. Υπάρχουν αυτά τα πολλά ΠΑΣΟΚ, πέρα από το βαθύ, πέρα από τον όλον, το δήθεν όλον, υπάρχει το λαϊκό ΠΑΣΟΚ, το αστικό ΠΑΣΟΚ, το εκσυγχρονισμένο ΠΑΣΟΚ, το προεδρικό  ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν πολλά ΠΑΣΟΚ. Και υπάρχουν και πολλές Αριστερές. Και υπάρχουν και πολλοί χώροι αυτού που λέμε Κεντροδεξιά. Πώς ήταν, ας πούμε, ο Μάνος Χατζιδάκις; Δεν υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές για τους ανθρώπους που σκέφτονται ότι αυτή η χώρα πρέπει να γυρίσει σελίδα. Ο κύκλος της μεταπολίτευσης τελείωσε. Ο άθλιος θίασος του δικομματισμού έχει καταρρεύσει. Μετράνε τα ποσοστά με εικοσάρια. Είναι κάτω απ' το ΦΠΑ. Και στις δημοσκοπήσεις το "δεν ξέρω, δεν απαντώ, δεν με ενδιαφέρει και να πάνε να πνιγούνε για να μην πω τίποτα άλλο" είναι 60-70%. Αυτός ο κόσμος πρέπει να εκφραστεί. Και δεν λέω ότι πρέπει να διαλέξει ένα κομματίδιο του χώρου της Αριστεράς για να εκφραστεί. Λέω ότι ειλικρινά πρέπει να εκφραστεί με συμμαχίες και συνεργασίες. Και οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι μια καλή ευκαιρία. Γιατί μιλάμε για ανθρώπους και για τοπικές κοινωνίες. Εγώ ζω στον Βύρωνα, ο δήμαρχος στον Βύρωνα είναι δεξιός. Δεν είναι κακός δήμαρχος. Είναι ανεξάρτητος που κινείται στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας και από αυτή στηρίχτηκε. Έχει και πολλούς πρώην ΠΑΣΟΚ και πρώην αριστερούς στον συνδυασμό του. Δεν είμαι υπέρ αυτού του συνδυασμού, αλλά δεν είμαι και εναντίον, καταλάβατε;».

Θ.Λ.: Απολύτως.

«Δηλαδή γιατί είναι κακός ένας δήμαρχος σε ένα χωρίο της Λακωνίας, που είναι ακροδεξιά περιοχή, κι όμως υπάρχουν χωριά εκεί κάτω και κωμοπόλεις που είναι ζωγραφιστά; Σας λέω, πραγματικά τα ζηλεύεις. Είναι ζωγραφιές. Δεν είναι καρακατσουλιά, όπως είναι οι πόλεις και τα χωριά μας. Και οι δήμαρχοί τους εκεί είναι δεξιοί. Τι πρέπει να κάνουμε δηλαδή; Να φτιάξουμε μια λαϊκή δημοκρατία με αριστερούς κακοδιαχειριστές; Γιατί υπάρχουν αριστεροί δήμαρχοι που ήταν δάσκαλοι της κακοδιαχείρισης. Υπάρχει μια άλλη "αριστερή" λογική, που είναι η συντεχνιακή λογική. Είναι καταστροφική για τη χώρα. Για τους ανθρώπους, για την κοινωνία. Εμείς οι τρεις οι φίλοι που τρώμε το σταφύλι και είμαστε αριστεροί και έχουμε τα φορτηγά, τα πρακτορεία, τους υπονόμους, τα αιολικά πάρκα, και είμαστε αριστεροί, είμαστε μαφιόζικη συντεχνία. Αυτό το πράγμα πρέπει να διαιωνίζεται; Είναι αυτή λογική αριστερή; Θα μας πάει μπροστά αυτή η λογική που μας έχει καταστρέψει; Και ο κύριος Παπανδρέου, ο πρωθυπουργός, στην

Έκθεση Θεσσαλονίκης είπε ότι κάνουμε μια συμμαχία με τη Δημοκρατική Αριστερά που είναι στρατηγική συμμαχία. Και πολλοί αριστεροί μας κατηγορούν ότι είμαστε υποστύλωμα, υποκάμισο του ΠΑΣΟΚ. Μα είναι δυνατόν; Αυτοί που κυνηγάνε τη Σακοράφα και τον Μητρόπουλο και ολίγον από ΚΚΕ με τον Διονύση Τσακνή; Δηλαδή, μην τρελαθούμε τώρα. Και ο κύριος Παπανδρέου το εννοεί ότι θέλει στρατηγικές συμμαχίες; Τότε γιατί έχει ενισχυμένη αναλογική και κλέβει τα εκλογικά αποτελέσματα; Και αυτός, και ο Καραμανλής, και ο Σημίτης, και ο Μητσοτάκης, και ο Ράλλης, και ο άλλος Παπανδρέου, Θεός σχωρέσ' τον. Ποιες είναι οι στρατηγικές συμμαχίες που θέλουμε και κάνουμε με ενισχυμένες αναλογικές και καλπονοθευτικά συστήματα; Όποιος θέλει στρατηγικές συμμαχίες κάνει απλή αναλογική για να εκφράζεται ο λαός με τα ποσοστά ακριβώς όπως ψηφίζει στη Βουλή. Αυτό είναι αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Και μετά έμπα και ξαγκίστρωνε. Να βρεθούνε τρία κόμματα να κάνουν κυβέρνηση. Όπως σε όλη την Ευρώπη. Δεν κατάλαβα ποια είναι αυτή η λογική, να λέμε φανφάρες ότι είναι στρατηγική, στρατηγικός στόχος, ενώ κλέβουμε στις εκλογές. Ποιος είναι ο στρατηγικός στόχος; Μη λέμε βλακείες, ψέματα και αρλούμπες. Και θα ήθελα να πω και κάτι τελευταίο. Ακόμα και την τελευταία στιγμή θα ήλπιζα ο Γρηγόρης Ψαριανός, ο Διάκος, ο Δημαράς να είχαν αποσύρει τις υποψηφιότητές τους και να βρισκόταν ένας Αντώνης Τρίτσης - που ήταν από την Κεντροαριστερά και υποστηρίχθηκε από την Κεντροδεξιά, αλλά που είχε όραμα γι’ αυτή την πόλη και για την περιφέρεια και για τον τόπο μας. Να βρούμε έναν άνθρωπο που έχει όραμα για την περιφέρεια και το ενεργειακό, για την παιδεία, για να αλλάξουμε την πόλη, την πολεοδόμηση».

Θ.Λ.: Υπάρχει ένα τέτοιο πρόσωπο;

«Να το βρούμε. Έστω και την τελευταία στιγμή. Εγώ πιστεύω ότι μπορούμε να συστοιχηθούμε. Τα παραδείγματα του Καμίνη και του Μπουτάρη, που είναι δύο ανεξάρτητοι υποψήφιοι, ανένταχτοι, που δεν ήταν σε κανένα κόμμα και στηρίζονται από κόμματα, είναι φωτεινά παραδείγματα. Μακάρι να βρούμε κι άλλους τέτοιους ανθρώπους».