Μνήμη Δημήτρη Λιοσάτου

Πέρασαν εφτά μήνες από τότε που έφυγε από κοντά μας. Όπως σημειώνει η Αυγή «Η απώλεια του Δημήτρη Λιοσάτου, ακριβέστερα το κενό που την ακολουθεί, είναι ήδη ορατό σε αυτούς που τον γνώρισαν μέσα από την πολύπτυχη δράση του σε πολλά μέτωπα και εκφραστικά επίπεδα: την ποίηση, την πολιτική, τον αθλητισμό, το σινεμά, τον πολιτιστικό ακτιβισμό. Το Τμήμα Πολιτισμού του Συνασπισμού, στο οποίο ο Λιοσάτος υπήρξε ενεργό μέλος, διοργανώνει εκδήλωση με θέμα «Τα Μονοπάτια του Δημήτρη Λιοσάτου στον Πολιτισμό».

Η εκδήλωση θα γίνει την Πέμπτη, 14 Οκτωβρίου και ώρα 20:00, στον Πολυχώρο του Δήμου Αθηναίων (Τιμοκρέοντος 6Α, Άγιος Σώστης). Στην εκδήλωση θα απευθύνει χαιρετισμό ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας και θα μιλήσουν ο Σταύρος Μπένος, ο Δημήτρης Σεβαστάκης, ο Σωτήρης Σιώκος και η Εβίνα Λιοσάτου. Ποιήματά του θα απαγγείλουν ο Γιώργος Γεωγλερής και η Νιόβη Πεπέ.»

ΥΓ. του Gustave Flaubert.

Τον θυμάμαι με το χαμόγελο. Να απαγγέλει δημόσια ποιήματα του Φερλιγγέτι, να μου τηλεφωνεί για το συνέδριο του ΣΥΝ που σχεδίαζε για τον «Πολιτισμό και την Πόλη», για  την παρουσίαση του βιβλίου του στη Θεσσαλονίκη  που δεν έγινε. Γεμάτος  σχέδια και οράματα. Ένας άνθρωπος  της πολιτισμένης Αριστεράς.

Ας μην τον ξεχάσουμε. Κι ας το πούμε με ταν δικό του τρόπο. Με ένα ποίημα από το τελευταίο του βιβλίο.

NAMES AND ADDRESSES

 «Δεν σβήνω απ’ τον κατάλογο

τους αποθαμένους φίλους

παρά πυκνά, πυκνότερα

χαράζω τ’ όνομά τους,

ως μεσαιωνικός αντιγραφεύς.

σκαλίζω δίπλα τους μικρές  φιγούρες

-μικροτεχνήματα τα ονόμαζαν-

βάζω χρώματα κι αρώματα

ξεσκονίζω κι από πάνω τους τη λήθη

αποδιώχνω και το χρόνο

-τον αναμνηστικό-

και τους αφήνω απαλά επάνω στη σελίδα

σαν το περαστικό αεράκι

όταν σπάει τα φαληριόεντα κύματα,

τα γκριζάρει, τα αφρίζει

για να αφήνουν ίχνη αλατιού

-χθόνια συνήθεια-

στην Ποσειδώνος,

δίπλα στον Αχέροντα

αυτόν τον υπέροχο ποταμό με τις πλάβες

την αμίλητη σιωπή των ανθρώπων

και την προαιώνια προσμονή

ενός απέραντου ταξιδιού.»

 Δοκίμια Θανάτου, εκδ. Κάκτος, 2005