Ενωτικός, εναλλακτικός

                          Λώρη Κέζα, ΒΗΜΑ 08.09.10
Η Θεσσαλονίκη έχει χορτάσει από εκκλησιαστική Δεξιά, έχει χορτάσει από δημοτικά σκάνδαλα, έχει χορτάσει από την πολιτική του λαμέ θεάματος. Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται απόπειρα συσπείρωσης των εναλλακτικών δυνάμεων της πόλης, ούτε θέτει πρώτη φορά υποψηφιότητα για δήμαρχος ο κ. Γιάννης Μπουτάρης. Απλώς τώρα είναι ευρύτερο το μέτωπο συσπείρωσης για την ανάδειξη μιας προσωπικότητας που δεν έχει σχέση με την οπισθοδρόμηση, ούτε με τον χαβαλέ. Στη Θεσσαλονίκη οι διεργασίες δεν σταμάτησαν ποτέ κατά τη διάρκεια της τετραετίας. Οι προοδευτικές δυνάμεις της πόλης βρίσκονταν σε αναβρασμό, με τον Γιάννη Μπουτάρη να εμφανίζεται ως το συνδετικό υλικό.

Tον έχουν χαρακτηρίσει καιροσκόπο.

Ως αποκορύφωμα της ιδεολογικής του ελαστικότητας θεωρείται η συμμετοχή στη «Δράση» του κ. Στέφανου Μάνου. Η αλήθεια είναι ότι ο οινοποιός εξελέγη δημοτικός σύμβουλος με κουκουεδίστικο σχήμα, κατόπιν φλέρταρε με το ΠαΣοΚ ως υποψήφιος ευρωβουλευτής στον πάτο της λίστας, μετά κατέβασε τη δική του «Πρωτοβουλία» που απέσπασε 16%. Τσαλαβουτάει λοιπόν ευκαιριακά από κόμμα σε κόμμα; Ναι, και αυτό δεν είναι κακό για κάποιον που δεν κοιτάει το δικό του συμφέρον αλλά το συμφέρον της πόλης του. Δεν είναι υπερβολικός όταν λέει ότι αναδείχθηκε από την κοινωνία των πολιτών. Πάει όπου βρίσκει λύση και ουδέποτε προσέγγισε τη λαϊκή Δεξιά της γενέτειράς του.

O κυρ Γιάννης ο αμπελουργός είναι άνθρωπος που λέει λίγα και κάνει πολλά. Ισως σε αυτό συνέβαλε η σχέση του με τη γη. Περίμενε πάντοτε ένα ορατό αποτέλεσμα της δουλειάς του, ένα αποτέλεσμα που είχε να κάνει με τα στοιχεία της φύσης, με τα τυχερά κάθε χρονιάς αλλά και με τη δική του διάθεση για πειραματισμό. Ασχολήθηκε πολύ στοργικά με το ξινόμαυρο, ταυτόχρονα όμως έκανε άπειρες δοκιμές με ξένες ποικιλίες σε εποχές όπου άλλοι επαναπαύονταν στα γνωστά. Μπορεί να βρήκε έτοιμη τη δουλειά, όμως την επέκτεινε οικονομικά και ποιοτικά. Υπήρξε εκείνος που κινητοποίησε μηχανισμούς ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει κρασιά με Ονομασία Προέλευσης. Tην ίδια δημιουργική διάθεση έδειξε για τον τόπο καταγωγής του, το Νυμφαίο. Ο παραδοσιακός οικισμός μαράζωνε όταν εκείνος αποφάσισε να κάνει τεράστιες επενδύσεις για να τον ξαναζωντανέψει.

Δημιούργησε τουριστικές μονάδες, ιππικό όμιλο, υποστήριξε την ανάπλαση των δημόσιων χώρων. Εφτιαξε τις συνθήκες ώστε οι ντόπιοι να έχουν κάθε λόγο να επιστρέψουν στο χωριό τους. Ορισμένοι θα πουν ότι ο κ. Μπουτάρης είχε το πλεονάζον χρήμα για να υλοποιήσει τα οράματά του.

Πράγματι, είναι ένας πολύ επιτυχημένος επιχειρηματίας που θα μπορούσε να αναλάβει μια ποδοσφαιρική ομάδα, να τα τρώει στα μπουζούκια και να ασχολείται αποκλειστικά με τον εαυτούλη του. Αντ΄ αυτών επέλεξε να ιδρύσει σύλλογο για τη διάσωση της καφέ αρκούδας και να τρέχει στο λιμάνι κάθε φορά που απειλείται με μπάζωμα. Σε κάθε ευκαιρία χρηματοδοτεί πολιτιστικές εκδηλώσεις, εκδόσεις, εκθέσεις.

Oλα αυτά τα στοιχεία του βιογραφικού του είναι γνωστά τοις πάσι στην πόλη του. Επίσης είναι γνωστό ότι ο κ. Μπουτάρης δεν θα κολακέψει τα τοπικά συμπλέγματα με αναφορές στο «αθηναϊκό κράτος». Δεν θέλει μια Θεσσαλονίκη σε ανταγωνισμό με την πρωτεύουσα, τη θέλει μια ανεξάρτητη ευρωπαϊκή πόλη. Εν τω μεταξύ οι επικριτές του έχουν να του προσάψουν μόνο αστεία πράγματα. Σοκάρονται από το σκουλαρίκι και ένα τατουάζ σαύρας, σοκάρονται από την ειλικρίνειά του όταν αναφέρεται στο πρόβλημα που είχε με το ποτό. Σε αυτό το τελευταίο μπορεί κανείς να βρει ένα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο της προσωπικότητάς του. Χρειάζονται σεβαστά αποθέματα αυτοπεποίθησης και δύναμης για να ξεπεράσει κανείς τον αλκοολισμό, ζώντας σε αμπελώνες και κάβες. Οπότε ακόμη και οι ανοίκειες επιθέσεις στρέφονται υπέρ του εναλλακτικού υποψηφίου.