Το πάθημα των ιρλανδών

Του Ρούσσου Βρανά, ΝΕΑ 16.09.20

Μολονότι δοκιµάστηκαν από την πιο σκληρή λιτότητα, σήµερα η Ιρλανδία δανείζεται ακριβότερα από πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες και κινδυνεύει περισσότερο από αυτές µε χρεοκοπία. Η ιρλανδική...
... κυβέρνηση εφάρµοσε τη συνταγή κατά γράµµα. Και φρόντισε να ικανοποιήσει τις αγορές και την Ευρωπαϊκή Ενωση προτού καν το απαιτήσουν οι ίδιες. Εκανε δηλαδή τη δουλειά του Διεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου χωρίς το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο, όπως παρατηρεί εύστοχα ο αρθρογράφος της «Ντέιλι Τέλεγκραφ», Αµπροζ Ιβανς - Πρίτσαρντ.

Επέβαλε δρακόντεια µέτρα λιτότητας. Και ο ιρλανδικός λαός τα αποδέχθηκε πειθήνια και υποτακτικά, χωρίς ταραχές ή εκδηλώσεις διαµαρτυρίας. Τι κέρδισε από όλα αυτά; Σήµερα, µετά την άγρια επίθεση λιτότητας στην οποία υποβλήθηκαν οι πολίτες της, η Ιρλανδία δανείζεται ακριβότερα και διατρέχει αυξηµένο κίνδυνο χρεοκοπίας. Σύµφωνα µε τον οργανισµό «CΜΑ Vision», αν εξαιρέσουµε την Ελλάδα, το µέσο σπρεντ των ιρλανδικών επιτοκίων δανεισµού (381,52 µονάδες βάσης) και η σωρευτική πιθανότητα πτώχευσης (27,48%) βρίσκονται υψηλότερα από τα αντίστοιχα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών. Οι θυσίες του ιρλανδικού λαού πήγαν χαµένες.

Αντίθετα, όπως παρατηρεί ο βρετανός αρθρογράφος, χώρες που υπήρξαν λιγότερο πειθήνιες και υποτακτικές δανείζονται σήµερα φθηνότερα και δεν κινδυνεύουν µε πτώχευση όσο η Ιρλανδία. «Η ανυπακοή ανταµείβεται», καταλήγει ο Ιβανς - Πρίτσαρντ.

Τους τελευταίους...
... µήνες, η Ευρώπη έχει µπει σε µια κρίσιµη καµπή.

Από τους απεργούς της Λουφτχάνσα στη Γερµανία, τα πληρώµατα της Μπρίτις Αιργουέις στη Βρετανία, τους πιλότους και τους εργαζοµένους στα διυλιστήρια πετρελαίου στη Γαλλία, τους δηµοσίους υπαλλήλους στην Πορτογαλία και τους εργαζοµένους στις µεταφορές στην Τσεχία, µέχρι τις µαζικές διαδηλώσεις κατά της λιτότητας στη Μαδρίτη, τη Βαρκελώνη και το Παρίσι, όλα δείχνουν ότι µπαίνουµε σε έναν χειµώνα ευρωπαϊκής αγανάκτησης. Με κορυφαίο παράδειγµα τους ισλανδούς µισθωτούς και συνταξιούχους. Η αντίστασή τους απέρριψε µε δηµοψήφισµα ληστρική συµφωνία που είχε υπογράψει η κυβέρνησή τους, η οποία τους υποχρέωνε να πληρώσουν αυτοί ληστρικά δάνεια που είχε συνάψει µε ξένες τράπεζες. «Το πιο σηµαντικό είναι το µάθηµα που θα πάρουν οι άλλοι λαοί στην Ευρώπη από µια µικροσκοπική χώρα 320.000 ψυχών που αψηφούν το θέληµα των πανίσχυρων πιστωτών τους», έγραφαν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιµς». Με την ελπίδα πως θα µπορούσαν να την γλιτώσουν µε την τυφλή υπακοή τους στα κελεύσµατα της λιτότητας, οι µισθωτοί και οι συνταξιούχοι της Ιρλανδίας δεν πήραν αυτό το µάθηµα. Και τώρα το πληρώνουν.

Μια παράφραση...
... από το ποίηµα του γερµανού αντιφασίστα ιερέα Μάρτιν Νιµέλερ, χωρίς την άδειά του (απεβίωσε το 1984): «Πρώτα ήρθαν για τους δηµοσίους υπαλλήλους. Και δεν ύψωσα τη φωνή µου, γιατί δεν ήµουν δηµόσιος υπάλληλος./ Κατόπιν ήρθαν για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους. Και δεν ύψωσα τη φωνή µου, γιατί δεν ήµουν ιδιωτικός υπάλληλος./ Κατόπιν ήρθαν για τους συνταξιούχους. Και δεν ύψωσα τη φωνή µου, γιατί δεν ήµουν συνταξιούχος./ Κατόπιν ήρθαν για µένα. Και δεν είχε αποµείνει πια κανείς για να υψώσει τη φωνή του για µένα».