Η αριστερά που τελιώνει

 Μη μαδάς τη μαργαρίτα

Τι είναι ένας αντιμνημονιακός δήμαρχος; Θα μαζεύει κάπως αλλιώς τα σκουπίδια ή δεν θα τα μαζεύει καθόλου, αφού το επίδικο είναι η ανατροπή του μνημονίου και όχι του κάδου απορριμμάτων; Θα υπερασπίζεται το δημόσιο χώρο όταν αυτός κινδυνεύει από την τρόικα, ή θα σφυρίζει αδιάφορα όταν ο καταπατητής είναι κάποιος δικός μας; Τα διακριτικά ενός  τέτοιου δήμαρχου είναι η μακρόχρονη θητεία του στην Αριστερά, ή μήπως στον εργατοπατερισμό, ή μπορεί να είναι μια δήλωση και μια demi αποχώρηση από κάποιο όργανο του σοσιαλιστικού χώρου. Τέλος, θα πρέπει να είναι αναγνωρίσιμος λόγω της καριέρας του στο τραγούδι ή στα πρωινάδικα της ΤV; Το πρόβλημα στην Αριστερά είναι η έλλειψη πολιτικής ή μυαλού των ταγών της;

Ανάμεσα στις υπεύθυνες αυτοδιοικητικές πολιτικές επιλογές της Δημοκρατικής Αριστεράς και την ευτυχία του να ζεις στην Ελλάδα και να έχεις δίπλα σου το ΚΚΕ  να σε φροντίζει, η αντισυστημική (τρομάρα της) Αριστερά έχει βαλθεί να διασκεδάσει όσους καταθλίβει το μνημόνιο.

Θέλοντας να διατηρήσει ζεστό το αίτημα μιας αφηρημένης ανατροπής του μνημονίου, που είναι ήδη νόμος του κράτους και εφαρμόζεται, επιλέγει να μετατρέψει τις εκλογές σε δημοψήφισμα κατά της κυβέρνησης. Κάτι παρόμοιο επιλέγει και η ΝΔ. Τα τοπικά προβλήματα, που απορρέουν από τη χρόνια εφαρμογή χειρότερων του μνημονίου πολιτικών, δεν φαίνεται να την απασχολούν. Καταγγέλλοντας το μνημόνιο απαλλάσσεται και από τον κόπο διατύπωσης τοπικών αιτημάτων για την Αθήνα ή την περιφέρεια. Θέλοντας όμως να διαφοροποιηθεί  από το ΚΚΕ και να κλείσει το μάτι σ’ ένα ευρύτερο αριστερό ακροατήριο, ανακαλύπτει τους αντιμνημονιακούς του ΠΑΣΟΚ και τους ζητά να ηγηθούν των ψηφοδελτίων της. Όταν οι εν δυνάμει σύμμαχοι το στρίβουν κανονικά, θυμάται πως υπάρχει και ο Γλέζος για όλες τις δουλειές και του σκάει την πρόταση την οποία, ευτυχώς για την υγεία του, ο γέροντας αρνείται. Νωρίτερα, έχει κάνει πρόταση στον Παπασπύρου, το γνωστό «πουλημένο» κατ΄ αυτήν και πολλούς άλλους, εργατοπατέρα και Πασόκο πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ.  Ενδιάμεσα και κάπως σβηστά έχει διπλαρώσει τον Τσακνή με τον οποίο αφού συζητήσει καμιά εβδομάδα, ανακαλύπτει ξαφνικά ότι ο τύπος είναι ΚΚΕ και έχει γυρίσει την πλάτη του στο μέλλον της εγχώριας αριστερής εξτραβαγκάντσιας. Όλες αυτές οι απέλπιδες προσπάθειες ανακοινώνονται πριν καταλήξουν, γεννούν προσδοκίες και φέρνουν απογοητεύσει. Υποδηλώνουν σαφώς ότι υπάρχει πρόβλημα διαχείρισης, κοινώς είναι δύσκολο να μοιραστούν δύο γαιδάρων άχυρα.  Το όλο σκηνικό έχει ένα φόντο από τη φιγούρα του Αλέκου, ο οποίος έχει δηλώσει σαφώς την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος περιφερειάρχης. Τον αγνοούν επιδεικτικά, δηλώνουν ότι δεν θα ανεχτούν τους εκβιασμούς του, αλλά όταν στερεύουν οι λύσεις του προτείνουν να κατέβει για Δήμαρχος Αθήνας και εκείνος ή το θεωρεί υποτιμητικό, ή τους δουλεύει και αρνείται. Του αντιπροτείνουν την ποιήτρια Νάντια, αλλά η απάντηση χάνεται, την παίρνει ο κόκκινος άνεμος της ανατροπής.

Είναι μια στοιχειώδης πολιτική γραμμή που δεν υπάρχει;

Είναι μια κάποια αριστερή κουλτούρα που σου επιτρέπει να συζητάς πολιτικά με τη Σακοράφα;

Είναι η κόκκινη Αθήνα του Δεκέμβρη, στο ημερολόγιο της Αυγής που κρέμεται πάνω από το γραφείο, που σε εμπνέει και τη συνδυάζεις με τη μουράκλα του Μητρόπουλου;

Είναι που δεν σέβεσαι την τρίτη ηλικία και την ιστορία;

Είναι που σε φτύνουν και λες ότι βρέχει;

Είναι που κάποια χρόνια τώρα άνθρωποι σοβαροί σε έπαιρναν στα σοβαρά και αναζητούσαν μαζί σου την αριστερή λύση;

Είναι που τόσα χρόνια έμεινες αδιάβαστος και κενός από τα σημαντικά, αλλά γεμάτος από τα ασήμαντα του ιντριγκαδόρου και τώρα που είναι τα δύσκολα και πρέπει κάτι να κάνεις, βυθίζεσαι στην κινούμενη άμμο  της πολιτικής σου ακρισίας. Τελειώνεις.