Πόσα χρωστούν όλοι οι δήμοι στις τράπεζες - Τα χρέη όλων των δήμων σε πίνακες

 eklogika.gr

Το eklogika.gr δημοσιεύει τους αναλυτικούς πίνακες με τα χρέη των δήμων μόνο προς το τραπεζικό σύστημα - Ξεπερνούν τα 3 δις το σύνολο των χρεών τους - Ποιοι είναι οι 10 πιο υπερχρεωμένοι δήμοι και ποιοι οι 10 με τη μεγαλύτερη αναλογία χρέους-πληθυσμού - Μόνο 50 δήμοι έχουν μηδενικά χρέη - Ενώ νέα εποχή ζητά αυτοδιοικητικούς manager με πολιτικό κριτήριο, τα κόμματα ψάχνουν διασημότητες με ...ασφαλή πολιτική διαδρομή.

Δυο παραμέτρους εξετάζουν τα κόμματα στην επιλογή δημάρχων και περιφερειαρχών σε όλη την Ελλάδα (αναγνωρισιμότητα και ασφαλή πολιτική διαδρομή) και οι δύο δεν εγγυώνται την επιτυχία του στόχου.

Δηλαδή τη επιτυχή και αποτελεσματική λειτουργία του αποκεντρωμένου δημόσιου τομέα (όπως είναι αυτός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης) ως καθοριστικό κριτήριο βελτίωσης της ποιότητας ζωής των πολιτών στην καθημερινότητά τους.

Μόνο προς τις τράπεζες και το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων τα χρέη όλων των δήμων της χώρας φθάνουν στο 1 δις, 750 εκατ. ευρώ ενώ τα υπόλοιπα χρέη τους (δάνεια δημοτικών επιχειρήσεων, χρέη δήμων προς ασφαλιστικά ταμεία από φόρους και χρέη - οφειλές  προς κατασκευαστές και προμηθευτές), σύμφωνα με εκτιμήσεις έμπειρων στελεχών της αυτοδιοίκησης ξεπερνούν το 1δις, 300 εκατ. ευρώ!...

Με άλλα λόγια, τα κριτήρια με τα οποία επί δεκαετίες οι κομματικοί μηχανισμοί επιλέγουν τα αυτοδιοικητικά τους στελέχη, στη συντριπτική τους πλειοψηφία φόρτωσαν τον δημόσιο προϋπολογισμό με 3 και πλέον δις. Και χάριν της αναγκαίας αναγνωρισιμότητας και της «ορθής» πολιτικά διαδρομής, που αναζητούν στο προφίλ των υποψηφίων, οι περισσότεροι από τους δημάρχους υπερχρεωμένων δήμων, έχουν και πάλι εξασφαλίσει στήριξη!  

Στον αντίποδα ελάχιστοι δήμοι, όπως ο δήμος Συκεών Θεσσαλονίκης, που είδε πρόσφατα το φώς της δημοσιότητάς, καθώς αποτελεί έναν δήμο που μετέτρεψε τη ζημία ύψους 452 εκατ. δρχ. σε πλεόνασμα 23,5 εκατ. ευρώ. Το πώς το πέτυχε, μας το εξηγεί στο άρθρο που του ζητήσαμε  (πατήστε εδώ) ο δήμαρχος Συκεών, Σίμος Δανιηλίδης. Ο δήμος αυτός όμως είναι ένας από τους ελάχιστους  στην Ελλάδα που «παραδίδουν» πλεόνασμα, ενώ λιγότεροι από 50 είναι οι δήμοι που περνούν στην «Καλλικράτειο» εποχή, με μηδενικά χρέη! Οι περισσότεροι μάλιστα από αυτούς, προσφέρουν και υψηλό επίπεδο παροχών προς τους πολίτες.

Αντιθέτως, οι μεγαλύτεροι δήμοι στην Ελλάδα που επιλέγονται με ...πολιτικά κριτήρια, βουλιάζουν στα χρέη. Δείτε στο eklogika.gr τους πλήρεις πίνακες με όλους τους Δήμους-χρεώστες των Τραπεζών και του Ταμείου Παρακαταθηκών (Πηγή: Ένωση Τραπεζών και Τράπεζα Ελλάδος) (για να τους δείτε πατήστε εδώ). Όμως οι αριθμοί συχνά δεν αποτελούν και την ορθή απόδοση της πραγματικότητας, καθώς μπορεί ο δήμος Πειραιά να χρωστά 131 εκατ., ο δήμος Αθηναίων 129 εκατ, ο δήμος Θεσσαλονίκης 42,5 εκατ, ο δήμος Νίκαιας 40 εκατ. και ο δήμος Ιωαννιτών  32,5 εκατ., αλλά ο συνδυασμός πληθυσμού και ύψους χρεών, δίνει άλλα στοιχεία. Γι΄ αυτό  το eklogika.gr προχώρησε στη δημιουργία δύο πινάκων (πατήστε εδώ), έναν με τους 10 δήμους με τα υψηλότερα χρέη στην Ελλάδα και έναν με τους 10 δήμους με τα μεγαλύτερα χρέη σε αναλογία πληθυσμού. Δηλαδή, εάν καλούνταν να πληρώσουν οι δημότες, τα βεβαιωμένα χρέη που παραθέτουμε στους πίνακες, πόσο θα πλήρωνε ο κάθε ένας. Και αυτό όμως από μόνο του δεν είναι αρκετό. Υπάρχουν τόσο μικροί πληθυσμιακά δήμοι ή δήμοι με τόσο μεγάλα προβλήματα, που για να αποκτήσουν την ελάχιστη υποδομή, απαιτούνταν αυξημένα έξοδα. Είναι όμως ένα εξαιρετικό στοιχείο ενημέρωσης και γνώσης για τους πολίτες που καλούνται να ψηφίσουν, η ικανότητα διαχείρισης των οικονομικών του δήμου και στις δύο περιπτώσεις. Έτσι, εάν καλούνταν να πληρώσει ο κάθε κάτοικος της Τήλου τα χρέη των τραπεζών, θα πλήρωνε 7.536 ευρώ έκαστος, ο κάτοικος του δήμου Φυλής Αττικής, 6.093 έκαστος, της νήσου Χάλκης 2.176 έκαστος, του Ασπροπύργου 1.505 κλπ...

Η εποχή των διάσημων (top model, καλλιτεχνών, αθλητών κλπ) στην αυτοδιοίκηση πέρασε ανεπιστρεπτί . Ο «Καλλικράτης» ακόμη και εάν κάποιος για πολιτικούς- αυτοδιοικητικούς λόγους δεν αποδέχεται, είναι ένα μοντέλο εξορθολογισμού της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ελέγχου των ανεξέλεγκτων δαπανών των αιρετών ώστε να ελεγχθούν τα σκάνδαλα και απαιτεί  σύνθετη διοίκηση. Απαιτεί γνώση, ικανότητα και πρόθεση πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης- προσφοράς,  από τον υποψήφιο δήμαρχο. Και τα κόμματα, απαιτείται να δείξουν ότι το αντιλαμβάνονται και το υπηρετούν, με τις υποψηφιότητες που στηρίζουν.

Και στις περιφέρειες ισχύει το ίδιο. Διότι, άλλο καλός αγορητής στη Βουλή και άλλο καλός manager-δήμαρχος σε ένα δήμο με π.χ 3.000 εργαζόμενους και δεκάδες εκατομμύρια ευρώ,  προϋπολογισμό...